بزرگنمايي:

آریا بانو -
به گزارش بانی فیلم، چند هفته ای است که شبکه یک اقدام به پخش سریالی با عنوان «نجوا» به کارگردانی ابراهیم شیبانی کرده است. کارگردانی که پیش از این تجربه ساخت سریال امنیتی «پازل» را برای این شبکه در سال 93 داشته که در آن سریال هم نگاه و سبک خاصی در کارگردانی، دکوپاژ و انتخاب بازیگران داشت که از این رو نگاه مخاطبان خاصی را به خود معطوف کرده بود. شیبانی با توجه به تجربه فیلمسازی اش در سینما سعی کرده در این کار هم از دکوپاژهای سینمایی استفاده کرده و از این رو نوع کارگدانی اش برای مخاطبان تلویزیون تازگی دارد. چرا که مخاطبان این رسانه عادت به دیدن سریالی با این ویژگی ها در تلویزیون نداشتند. از این رو در ابتدا خیلی با اقبال خوبی از طرف بیننده ها روبرو نشد. اما در ادامه و معرفی شخصیت ها و داستان مفقود شدن جلال و ماجراهای معمایی که پیش آمد، باعث شد که بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.
«نجوا» به قلم سعید شاهسواری به نگارش درآمده است. نویسنده و تهیه کننده ای که او نیز در نوع خود قلم خاصی دارد و به راحتی نمی توان با داستانش ارتباط برقرار کرد. این سریال از آن دست کارهایی است که هنگام تماشای آن باید تمرکز بیشتری روی داستان و شخصیت ها داشت و اصلا شبیه به سریال های تلویزیونی که تاکنون ساخته شده، نیست. البته این یکی از ویژگی های «نجوا» است که علی رغم اینکه روی آنتن تلویزیون و شبکه سراسری اول است، اما نگاه مخاطبان خاصی را به خود معطوف کرده است.
مخاطب در ابتدای داستان با شخصیتی به نام جلال روبرو می شود که برای آشنایی با این شخصیت در قسمت های ابتدایی کمی سردرگم می شود. البته به نوع کارگردانی شیبانی هم برمی گردد که مخاطب سریال های تلویزیونی عادت به روبرویی با چنین فضایی را ندارد. بیننده جلال را در سکانسی در بیایان می بیند و در سکانس دیگر در اتومبیل و زخمی و ماجرای الماس ها و صحبت از مهمانی که به مناسبت سالگرد ازدواج او و همسرش ترتیب داده شده است. در قسمت های نخست کارگردان و نویسنده به گونه ای سریال را آغاز کردند که بیننده با دیدن سکانس های پی در پی از جلال در موقعیت های مختلف دچار سردرگمی شد. شاید بتوان گفت «نجوا» از آن دست کارهایی نیست که در حین انجام کارهای دیگر مخاطب بتواند بیننده این سریال هم باشد. اتفاقی که برای اغلب سریال های تلویزیونی رخ می دهد و می توان حتی با شنیدن دیالوگ ها متوجه داستان شد. اما این سریال به گونه ای طراحی شده که با تمرکز و پی گیری هر قسمت می توانی پی به ماجرا ببری. در غیر اینصورت داستان و کاراکترها برایت عجیب به نظر می آید.
در خلاصه داستان این سریال آمده بود که جلال شایان بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در کتابفروشی استادش هرمزی کار می‌کند. تنها فرزند هرمزی دختری‌ است به نام فروغ که مترجم آثار ادبی است. دیدارهایی که به واسطه‌ کار جلال در کتابفروشی میان او و فروغ اتفاق می‌افتد منجر به علاقه و تصمیم آنها به ازدواج می‌شود. فروغ به یک زندگی ساده و توأم با عشق راضی‌ است اما جلال سرِ پُر سودایی دارد و …
شاید با خواندن همین چند خط نمی شد فهمید که با چه نوع سریال و داستانی روبروست. اما با دیدن نام بازیگران و کست متفاوتی که شیبانی برای این سریال چیده است، می شد فهمید که با یک سریال متفاوت روبرو خواهی شد. کارگردان نقش اصلی سریال یعنی جوانی به نام جلال را به سجاد افشاریان سپرده. بازیگری که مخاطب تلویزیون او را با استندآپ کمدی هایش در فصل های نخست «خندوانه» می شناسد و حال با او در قالب کاراکتری کاملا جدی در سریال روبرو شده است. افشاریان را بیشتر تماشاگران تئاتر می شناسند و البته وی یکی از نویسندگان مجموعه «شمس العماره» هم بود. اما تاکنون ایفاگر نقش اصلی یک سریال نبوده که حتی حضور معنوی اش نیز در طول سریال روی داستان سایه افکنده باشد.
ضمن اینکه جلال شخصیت کاملا جدی است و البته او در «خندوانه» هم در عین جدیت کار کمدی انجام می داد. با این حال شاید بتوان گفت انتخاب او برای نقش جلال که در طول سریال گاهی حضور فیزیکی دارد و گاهی هم سایه اش روی داستان است، به نوعی ریسک کارگردان بود. در کنار او اما بازیگران دیگری هم حضور دارند که معمولا برای مخاطب تلویزیون چندان چهره شناخته شده و آشنایی نیستند. از جمله پوریا رحیمی سام که نقش سامانی را در سریال ایفا می کند و نغمه ارجمند، الهام نامی که نقش دو دوست را در این سریال بازی می کنند. گرچه در کنار این افراد بیننده با محمدعلی نجفی و مسعود کرامتی روبرو می شود که پیش از این نام آنها را بیشتر به عنوان کارگردان در ذهن دارد. البته هر دو آنها تجربه بازیگری هم داشته اند.
اما کمتر به عنوان بازیگر برای مخاطبان تلویزیون شناخته شده هستند. نجفی نقش مرد کتابفروشی به نام هرمزی را بازی می کند که پدر همسر جلال است. می توان به جرأت گفت که نجفی و کرامتی بهترین انتخاب های کارگردان و تهیه کننده برای این کاراکترها در این سریال بودند. بخصوص نقش هرمزی که شباهت بسیاری به کاراکتر نجفی دارد و از این رو برای مخاطب این شخصیت باورپذیر است. در این میان هم می توان به حضور مسعود دلخواه اشاره کرد. بازیگری که این اواخر به واسطه سریال «دلدادگان» توانست به یکی از چهره های آشنا و شناخته شده برای مخاطبان این رسانه تبدیل شود. در کنار این بازیگران هم کارگردان از حضور بازیگرانی چون: احمد حامد، ایوب آقاخانی، مهدی احمدی، محسن بهرامی و بازیگران دیگری بهره گرفته که کمتر برای مخاطب تلویزیون آشنا هستند. شاید یکی از دلایل پرمخاطب نبودن این سریال در ابتدای پخش حضور چهره های نه چندان آشنا برای مخاطب باشد. چرا که مخاطب تلویزیون عادت به دیدن چهره های تکراری دارد که از این سریال به آن سریال می روند و از این شبکه به آن شبکه!
در مجموع می توان گفت که «نجوا» سریال بدی نیست و توانسته به دلیل فضایی که دارد، تا حدودی مورد توجه قرار بگیرد. البته می توان امیدوار بود که پایان بندی خوبی هم داشته باشد. از این رو باید دید در قسمت های بعد چه اتفاقاتی رخ خواهد داد و به برخی ابهامات پاسخ خواهد داد یا نه.