غزل شماره 270 حافظ: درد عشقی کشیده‌ام که مپرس
گوناگون
بزرگنمايي:
آریا بانو - غزل شماره 270 حافظ در استقبال به ادعا‌های شاه نعمت الله ولی در رسیدن به مقام‌های عرفانی سروده شده است. حافظ می‌گوید که هیچ‌کس نمی‌تواند درک کند که من در راه عشق چه دردها کشیده‌ام و از هجران یار چه تلخی‌ها چشیده‌ام؛ جهان را گشته‌ام تا توانسته‌ام دلبر خویش را بیابم، دلبری که نمی‌توانم وصفش کنم و در هوای کوی او گریانم.
سرویس فرهنگ و هنر
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس
زهر هجری چشیده‌ام که مپرس
گشته‌ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس
آن چنان در هوای خاک درش
می‌رود آب دیده‌ام که مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده‌ام که مپرس
سوی من لب چه می‌گزی که مگوی
لب لعلی گزیده‌ام که مپرس
بی تو در کلبه گدایی خویش
رنج‌هایی کشیده‌ام که مپرس
همچو حافظ غریب در ره عشق
به مقامی رسیده‌ام که مپرس
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
یارت همیشه یاورت است. به او شک نداشته باش چرا که تمام حرف‌هایش از روی صدق و صفاست. به خاطر تو مشکلات و سختی‌هایی را که در راه هستند تحمل می‌کند، پس قدرش را بدان. او تو را به عرش اعلا می‌رساند و مقامت را بالا می‌برد. بخ خدا توکل کن و عشق به زیبایی‌ها را در وجود خود بپروران.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 271 - دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
-
چهارشنبه ۷ آذر ۱۳۹۷ - ۱۴:۱۴:۲۱
-
۲۰۵ بازديد
-
-
آریا بانو
لینک کوتاه:
https://www.aryabanoo.ir/Fa/News/105049/