غزل شماره 290 حافظ: دلم رمیده شد و غافلم من درویش
گوناگون
بزرگنمايي:
آریا بانو - غزل شماره 290 حافظ در اوایل حکومت امیر مبارزالدین، در آن هنگام که شاه ابواسحاق متواری بود سروده شده و حافظ او را شکاری سرگشته خطاب می‌کند. بیت دوم از ابیات عاشقانه مشهور است که معشوق با زیبایی و کمان ابروهایش دل و دین عاشق را برده است. خیال می‌خواهد که دریای عشق را در خود جای دهد اما این خواسته از حد قطره بزرگ‌تر است.
سرویس فرهنگ و هنر
دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش
چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزم
که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش
خیال حوصله بحر می‌پزد هیهات
چه‌هاست در سر این قطره محال اندیش
بنازم آن مژه شوخ عافیت کش را
که موج می‌زندش آب نوش بر سر نیش
ز آستین طبیبان هزار خون بچکد
گرم به تجربه دستی نهند بر دل ریش
به کوی میکده گریان و سرفکنده روم
چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصل خویش
نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دنیی دون مکن درویش
بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ
خزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
تصمیم‌گیری برایت بسیار سخت شده و بر سر دوراهی مانده‌ای. همه کارها را بر خود سخت گرفته و از انجام دادن آن‌ها ناامید شده‌ای. فکر می‌کنی تا حالا زنده بودنت بی‌خود بوده و تلاش‌هایت هدر رفته و خودت را گول زده‌ای ولی این را بدان که از هرجا شروع کنی بامنفعت است. با تجربه‌ای که به دست آورده‌ای تصمیم بگیر و راهت را انتخاب کن. خدا در این راه به تو کمک می‌کند.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 291 - ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش
-
پنجشنبه ۸ آذر ۱۳۹۷ - ۱۵:۵۱:۱۷
-
۱۹۳ بازديد
-
-
آریا بانو
لینک کوتاه:
https://www.aryabanoo.ir/Fa/News/105189/