غزل شماره 332 حافظ: مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم
گوناگون
بزرگنمايي:
آریا بانو - غزل شماره 332 حافظ یکی دو سال قبل از فوت شاعر، در زمان شاه زین العابدین سروده شده و در آن به فرا رسیدن زمان ارتحال خود اشاره واضح دارد. حافظ به زاهد می‌گوید که مرا آن‌گونه که کودکان را فریب می‌دهند، به وعده نعمت‌های بهشت فریب مده. آنچنان دوست را در نظر دارم که حتی خود را فراموش کرده‌ام و مذهب رندی و خوشباشی برگزیده‌ام.
سرویس فرهنگ و هنر
مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم
که پیش چشم بیمارت بمیرم
نصاب حسن در حد کمال است
زکاتم ده که مسکین و فقیرم
چو طفلان تا کی ای زاهد فریبی
به سیب بوستان و شهد و شیرم
چنان پر شد فضای سینه از دوست
که فکر خویش گم شد از ضمیرم
قدح پر کن که من در دولت عشق
جوان بخت جهانم گر چه پیرم
قراری بسته‌ام با می فروشان
که روز غم به جز ساغر نگیرم
مبادا جز حساب مطرب و می
اگر نقشی کشد کلک دبیرم
در این غوغا که کس کس را نپرسد
من از پیر مغان منت پذیرم
خوشا آن دم کز استغنای مستی
فراغت باشد از شاه و وزیرم
من آن مرغم که هر شام و سحرگاه
ز بام عرش می‌آید صفیرم
چو حافظ گنج او در سینه دارم
اگر چه مدعی بیند حقیرم
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
به خود و تصمیماتی که می‌گیری اطمینان داشته باش و بر اساس آن‌ها عمل کن. سست اراده و ضعیف مباش که بهترین یار و یاور برای تو در این زمان عزم راسخ و اراده قوی است. تا به کسی اعتماد نکرده‌ای با او درد دل نکن.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 333 - نماز شام غریبان چو گریه آغازم
-
دوشنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۷ - ۱۱:۵۹:۳۶
-
۱۶۳ بازديد
-
-
آریا بانو
لینک کوتاه:
https://www.aryabanoo.ir/Fa/News/105686/