آریا بانو - از سال 1948 میلادی 10 دسامبر برابر با 19 آذر توسط یونسکو به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شده است.

روز جهانی حقوق بشر
تاریخ	10 دسامبر برابر با 19 آذر
علت نامگذاری	تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشرتوسط یونسکو

سرویس عمومی - با شنیدن اصطلاح حقوق بشر بلافاصله چه مفاهیمی به ذهنتان می رسد؟ این اصطلاح از کجا آمد و تاریخچه اش چیست؟ هدف از نامگذاری چنین تاریخی چه بوده و چه اقداماتی در این زمینه صورت گرفته است؟ برای آشنایی با این مباحث با ما همراه باشید.
تاریخچه روز جهانی حقوق بشر
در زمان جنگ جهانی دوم، هنگامی که منشور ملل‌متحد در حال تدوین بود، مسئله حقوق بشر و آزادی‌های سیاسی مورد توجه نمایندگان کشور‌های مختلف جهان قرار گرفت. مدتی بعد، سازمان مل متحد تصمیم گرفت که این حقوق، همه جا و برای همه ملت‌ها قابل اجرا باشد؛ بنابراین کمیسیون حقوق بشر در ژانویه سال 1947 میلادی شروع به کار کرد و پس از مدتی مطالعه و بررسی در قوانین اساسی کشور‌ها و بحث و گفتگو در کمیسیون‌های مختلف، نتیجه مطالعات خود را به صورت لایحه‌ای به مجمع عمومی تقدیم کرد.
اعلامیه جهانی حقوق بشر در دهم دسامبر 1948 میلادی (19 آذر 1327) با 48 رأی مثبت و 8 رأی ممتنع، توسط کمیسیون حقوق بشر تصویب و این روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شد.

تعریفی از حقوق بشر
حقوق بشر اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به‌طور ذاتی، فطری و به صرف انسان بودن از آن بهره‌مند می‌شود.
از حقوق بشر تعاریف گوناگون ارائه شده است که به دو تعریف آن اشاره می ­شود:
1- حقوق بشر، مجموعه امتیازات متعلق به افراد یک جامعه و وضع شده در قوانین موضوعه است که افراد به اعتبار انسان بودن، در روابط خود با دیگران در جامعه و با قدرت حاکم، با تضمینات و حمایت­های لازم، از آن برخودار می‌شوند.
2- حقوق بشر، به حقوق بنیادین و طبیعی انسان اطلاق می ­گردد که به طور کلی شامل آزادی­ها، مصونیت­ها و منافع تمام انسان­ها می­ شود؛ صرف نظر از تابعیت، جنسیت، مذهب، نژاد و طبقه اجتماعی، انسان از این نظر که انسان است؛ از آن برخودار است.
اعلامیه حقوق بشر چیست؟
اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر یک پیمان بین‌المللی است که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 10 دسامبر 1948 در پاریس به تصویب رسیده‌است. این اعلامیه نتیجهٔ مستقیم جنگ جهانی دوم بوده و برای اولین بار حقوقی را که تمام انسان‌ها مستحق آن هستند به‌صورت جهانی بیان می‌کند، در نتیجه حقوق بشر به حقوقی گفته می‌شود که همگان در همه زمان‌ها و مکان‌ها از آن برخوردارند. این اعلامیه شامل سی ماده است و به تشریح دیدگاه سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشر می‌پردازد که در زیر می خوانیم.
متن اعلامیه حقوق بشر
ماده 1) تمامی انسان‌ها با منزلت و حقوقی یکسان به دنیا می‌آیند. همگی از موهبت عقل و وجدان برخوردارند و همگان باید نسبت به یکدیگر چونان برادر و خواهر رفتار کنند. ماده 2) هرکس بدون هیچ‌گونه تمایزی ازحیث نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، باور سیاسی یا هر باور دیگری، خاستگاه ملی یا اجتماعی، دارایی و ولادت یا هر موقعیت دیگری از حقوق و آزادی‌هایی که در این اعلامیه برشمرده شده‌است برخوردار است. بعلاوه هیچگونه تمایزی نباید بر پایهٔ موقعیت سیاسی، قضایی یا بین المللی کشور یا سرزمینی که شخص بدان تعلق دارد قایل شد، خواه مستقل باشد، خواه تحت قیمومت کشوری دیگر باشد، خواه غیرخود مختار باشد و یا از حیث تمامیت ملی تحت هرگونه محدودیتی باشد. ماده 3) هرکس حق حیات، آزادی و برخورداری از امنیت شخصی را دارد. ماده 4) هیچ‌کس را نباید در بیگاری بردگی نگاه داشت؛ برده داری و تجارت برده باید در تمامی اشکال آن ممنوع گردد. ماده 5) هیچکس را نباید مورد ظلم و شکنجه و رفتار یا کیفری غیر انسانی و یا تحقیرآمیز قرار داد. ماده 6) هرکس حق دارد که درهرکجا به‌عنوان شخص در پیشگاه قانون به رسمیت شناخته شود. ماده 7) همگان در پیشگاه قانون یکسان‌اند و حق دارند بدون هیچ‌گونه تبعیضی از پشتیبانی قانون برخوردارشوند. همه حق دارند تا در برابر هرگونه تبعیضی که ناقض این اعلامیه باشد ونیز در برابر هرگونه تحریکی که به هدف چنین تبعیضی صورت گیرد از پشتیبانی یکسان قانون برخوردار شوند. ماده 8) هرکس حق دادخواهی از محاکم صالحه ملی را در برابر اعمالی دارد که ناقض حقوق بنیادینی است که قانون اساسی یا هرقانون دیگری به او اعطا نموده‌است. ماده 9) هیچ‌کس را نباید خودسرانه دستگیر، توقیف یا تبعید کرد. ماده 10 هرکس حق دارد با مساوات کامل ازامکان دادرسی منصفانه و علنی توسط یک محکمه مستقل و بی‌طرف برای تعیین حقوق و تکالیف خویش و یا اتهامات جزایی وارده بر خود برخوردار شود. ماده 11) بند 1) هرکس که به ارتکاب جرمی متهم می‌شود این حق را دارد که بی‌گناه فرض شود تا زمانی که جرم او بر اساس قانون در یک دادگاه علنی که درآن تمامی ضمانت‌های لازم برای دفاع او وجود داشته باشد ثابت شود. بند2) هیچ‌کس را نباید به دلیل انجام یا خودداری از انجام عملی که در هنگام ارتکاب، طبق قوانین ملی ویا بین المللی جرم محسوب نمی‌شده‌است مجرم شناخت و نیز کیفری شدیدتر از آن‌که درزمان ارتکاب جرم قابل اجرا بوده نباید اعمال شود. ماده 12) هیچ‌کس نباید در معرض مداخلهٔ خودسرانه در زندگی شخصی، خانواده، خانه یا مکاتبات خود قرار گیرد و یا این‌که شرف و آبروی او مورد تعرض قرار گیرد. هرکس حق دارد که از حمایت قانون در برابر چنین مداخله‌ها و تعرض‌هایی برخوردار گردد. ماده 13) بند1) هرکس حق دارد در محدودهٔ مرزهای هر کشور آزادانه رفت و آمد و اقامت کند. بند2) هرکس حق دارد کشوری - ازجمله کشور خود- را ترک گفته و یا به کشور خود بازگردد. ماده 14) بند 1) هرکس که تحت پی‌گرد باشد حق دارد که از کشورهای دیگر طلب پناهنده‌گی نماید و یا اینکه از پناهندگی برخوردارشود. بند2) این حق در صورتی که پی‌گرد، حقیقتاً ناشی از جرم‌های غیر سیاسی یا اعمال مغایر با اهداف و اصول سازمان ملل متحد باشد قابل استناد نیست. ماده 15) بند1) هرکس حق بهره‌مندی از تابعیت(ملیت) را دارد. بند2) هیچ‌کس را نمی‌توان خودسرانه از تابعیت(ملیت) خود محروم نمود و یا این‌که حق تغییر تابعیت (ملیت) را از وی سلب نمود. ماده 16) بند1) هرمرد وزن بالغی بدون هیچ‌گونه محدودیتی از حیث نژاد، ملیت و مذهب حق ازدواج وتشکیل خانواده را دارد. مرد وزن در ازدواج، در طول دورهٔ ازدواج و فسخ آن از حقوقی یکسان برخوردارند. بند 2) ازدواج باید با آزادی و رضایت کامل مرد و زن انجام گیرد.بند 3) خانواده، واحد گروهی طبیعی و بنیادین جامعه‌است و حق برخورداری از حمایت جامعه و حکومت را دارد. ماده 17) بند1) هرکس به تنهایی یا همراه با دیگران حق مالکیت را دارد. بند 2) هیچ‌کس را نباید خودسرانه از حق مالکیتش محروم کرد. ماده 18) هرکس حق دارد ازآزادی اندیشه، وجدان و مذهب بهره‌مند گردد، این حق شامل آزادی تغییر مذهب یا باور و نیز آزادی اظهار مذهب یا باور به شکل آموزش، عمل به شعائر، نیایش و بجای آوردن آیین‌ها چه به تنهایی و چه به‌صورت جمعی نیز می‌گردد. ماده 19) هرکس حق آزادی عقیده و بیان دارد؛ این حق دربرگیرندهٔ آزادی ِ داشتن عقیده بدون مداخله، و آزادی درجست و جو، دریافت و انتقال اطلاعات و عقاید از طریق هر نوع رسانه‌ای بدون در نظر گرفتن مرزها می‌شود. ماده 20) بند1) هرکس حق آزادی تجمع و ایجاد تشکل مسالمت‌آمیز را دارد. بند 2) هیچ‌کس را نباید مجبور به عضویت در یک تشکل کرد. ماده 21) بند1) هرکس حق دارد در حکومت کشور خود، خواه به‌طور مستقیم و خواه به واسطهٔ نماینده‌گانی که آزادانه انتخاب شوند مشارکت کند. بند 2) هرکسی حق دست‌رسی ِ یکسان به خدمات عمومی در کشورش را دارد. بند3) ارادهٔ مردم باید اساس قدرت حکومت باشد؛ این اراده باید از طریق انتخابات ادواری و سالمی ابراز شود که با حق رای همگانی و یکسان و با استفاده از رای مخفی یا روش‌های رای‌گیری آزاد برگزار شود. ماده 22) هرکس به‌عنوان عضوی از جامعه حق برخورداری از امنیت اجتماعی را دارد و مجاز است تا از طریق تلاش‌های ملی وهمکاری‌های بین‌المللی مطابق با تشکیلات و منابع هر کشور حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را که لازمهٔ منزلت و رشد آزادانهٔ شخصیت اوست را عملی کند. ماده 23) بند1) هرکس حق کارکردن، انتخاب آزادانهٔ شغل، برخورداری از شرایط منصفانه و رضایت‌بخش برای کار و برخورداری از حمایت دولت در برابر بیکاری را دارد. بند2) هرکس بدون هیچ‌گونه تبعیض حق بهره‌مندی از دست‌مزدی یکسان در برابر کار یکسان را دارد. بند3) هرکس که کار می‌کند حق دارد تا از دست‌مزدی منصفانه و رضایت‌بخش برخوردار گردد آن‌گونه که تامین کنندهٔ زندگی خود و خانواده وی به طریقی شایستهٔ منزلت اجتماعی باشد و درصورت لزوم با دیگر شیوه‌های حمایت اجتماعی تکمیل شود. بند4) هرکس حق دارد اتحادیه‌ای برای حمایت از منافع خود تشکیل دهد و یا در چنین اتحادیه‌هایی عضو شود. ماده 24) هرکس حق استراحت کردن و فراغت و نیز تحدید ساعات کار در حد معقول و برخورداری ازتعطیلات ادواری با دریافت دست‌مزد را دارد. ماده 25) بند1) هرکس حق دارد از سطح معیشتی کافی برای سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش از قبیل خوراک، پوشاک، مسکن و مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری بهره مند گردد و حق دارد به هنگام بیکاری، بیماری، از کارافتاده‌گی، بیوه‌گی و سالخورده‌گی یا فقدان وسیلهٔ امرار معاش و گذران زندگی که خارج از اختیار وی است تامین گردد. بند2) مادران و کودکان حق دارند از مراقبت‌ها و کمک‌های ویژه برخوردار شوند. همهٔ کودکان خواه ثمرهٔ ازدواج باشند و خواه ثمرهٔ روابط خارج از ازدواج باشند باید از حمایت‌های اجتماعی یکسان بهره‌مند شوند. ماده 26) بند1) هرکس حق تحصیل دارد. تحصیل لااقل در مراحل ابتدایی و پایه باید رایگان باشد. تحصیلات ابتدایی باید اجباری باشد. آموزش‌های فنی و حرفه‌ای باید دردسترس عموم قرار گیرد و آموزش عالی باید برای همه و براساس شایست‌گی دردسترس باشد. بند2) آموزش باید در جهت رشد کامل شخصیت انسانی و تقویت احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی باشد. باید تفاهم، مدارا و مودت میان تمامی ملل، گروه‌های نژادی و مذهبی را ارتقا‌ی‌ داده و فعالیت‌های سازمان ملل متحد در جهت پاس‌داری از صلح را تسریع بخشد. بند3) والدین در گزینش نوع آموزش فرزندان‌شان حق تقدم دارند. ماده 27) بند 1) هرکس حق دارد در حیات فرهنگی جامعه مشارکت کند و از هنر و پیشرفت‌های علمی و فواید آن بهره‌مند شود. بند2) هرکس حق دارد از منافع معنوی و مادی هر محصول علمی، ادبی یا هنری که خود پدید آورندهٔ آن است استفاده کند. ماده 28) هرکس حق برخورداری از نظمی اجتماعی یا بین‌المللی را دارد که در آن حقوق و آزادی‌های مورد اشاره در این اعلامیه به‌طور کامل قابل اجرا باشد. ماده 29 بند1) هرکس در قبال جامعه‌ای که در آن رشد آزادانه و کامل شخصیت وی ممکن باشد وظیفه‌ای دارد. بند2) برای اجرای این حقوق، هرکس فقط باید در برابر محدودیت‌هایی قرار گیرد که توسط قانون صرفاً به هدف تامین شناسایی و احترام به حقوق و آزادی‌های دیگران و برآوردن مقتضیات منصفانه اخلاق، نظم عمومی و رفاه همگانی دریک جامعه دموکراتیک تعیین می‌شود. بند3) این حقوق و آزادی‌ها در هیچ موردی نباید خلاف اهداف و اصول سازمان ملل متحد باشد. ماده 30) هیچ‌یک از مفاد این اعلامیه نباید به گونه‌ای تفسیر شود که برای دولت، گروه یا شخصی حقی قائل شود که به‌موجب آن بتواند به اقدامی در جهت پایمال کردن هریک از حقوق و آزادی‌های مورد اشاره در این اعلامیه دست یازد. استوانه کورش به عنوان اولین منشور حقوق بشر
استوانه کوروش لوحی از گِل پخته‌است که در سال 538 پیش از میلاد به فرمانِ کوروش هخامنشی نگاشته شده‌است. بخش دوم این منشور که طولانی‌تر است، به‌طور مستقیم از زبان کوروش به‌صورت اول شخص بیان شده‌است (سطر 20 به بعد). به‌نظر می‌رسد متن این قسمت از سوی یک مترجم یا کاتب یا فردی که به هردو زبان آشنا بوده، در اختیار نویسندهٔ بابلی قرار گرفته‌است و آن نویسنده، متن را به‌شیوهٔ نوشتاری رایج در بابل تنظیم کرده‌است.
موافقان
از طرف بسیاری این سند به عنوان نخستین منشور حقوق بشر شناخته می‌شود در سال 1971 میلادی، سازمان ملل آن را به شش زبان رسمی سازمان منتشر کرد و بدلی از این منشور در مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویورک نگهداری می‌شود. موزه بریتانیا این سند را نخستین بیانیه حقوق بشر می‌خواندو همین‌طور بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، در جریان سفر به تهران، رسماً از استوانه کورش به عنوان نخستین بیانیه حقوق بشر یاد کرد و آن را مایه افتخار ایرانیان دانست.
مخالفان
به کار بردن عنوان «نخستین منشور حقوق بشر» برای منشور کورش توسط برخی دیگر مورد اعتراض قرار گرفته‌است و نامگذاری این استوانه را به این نام به حکومت پهلوی نسبت می‌دهند. پروفسور امیلی کورت از محققان تاریخ خاورمیانه به وجود «دروغ‌های بزرگی» در این منشور که کوروش برای توجیه فتح بابل به کار برده، اشاره می‌کند. کاوه فرخ معتقد است که کورت اولین شخصی است که چنین ادعایی را علی‌رغم نظر دیگر متخصصان صرفاً بر اساس نظر شخصی مطرح کرده و تا کنون هیچ سندی برای اثبات فرضیه خود ارایه نداده‌است.
بیشتر بخوانید: سخنان کوروش کبیر از دروغ تا واقعیت
همچنین به نوشته کلاوس گالاس باستان‌شناس مشهور المانی در اشپیگل، سازمان ملل در نامیدن این استوانه به عنوان منشور حقوق بشر دچار خطای بزرگی شده‌است. این جمله که «برده داری باید در همه جهان منسوخ شود»، یک ترجمه مجعول است. حتی شیرین عبادی فریب این شوخی طعنه آمیز را خورده و در سخنرانی جایزه نوبل از آن نقل قول نموده‌است!
به تازگی در این باره سردار نقدی معاون فرهنگی و اجتماعی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز سخنانی اظهار داشته که برای آگاهی از آن می توانید به خبر « پاسخ سردار نقدی به تحریف سخنانش: کورش را انکار نکردم! » مراجعه کنید.
(شما منشور کورش را به عنوان اولین منشور حقوق بشر قبول دارید یا خیر؟ نظرتان را برای ما در بخش «ارسال نظر» بنویسید.)
هدف روز جهانی حقوق بشر
روز جهانی حقوق بشر بر آن است تا تمام انسان ها را از حقوق انسانی خود آگاه کند و آزادی و کرامت بشر را تا حد ممکن حفظ گرداند. بسیاری از حقوق فردی و اجتماعی انسان ها به دلیل «عدم آگاهی» پایمال گردیده و با آن مقابله نمی شود. هرساله در این روز در ایران و دیگر کشورها همایشی در مجامع دانشگاهی و فرهنگی برای بزرگداشت و البته آسیب شناسی روز حقوق بشر برگزار می گردد.

رونمایی از نقاشی 8 متری با موضوع حقوق بشر در سمینار حقوق بشر دانشگاه تهران سال 1396
این روز یادآور تجربه‌های پرفراز و نشیب مبارزات جهانی به خاطر آرمان‎های حقوق بشری است. یادآوری جایگاه و اهمیّت حقوق بشر، با استقبال از عملکردهای حقوق بشریِ فعالان مدنی، پاسداست از جایگاه قربانیان حقوق بشر و گوشزد کردن مسؤولیت‎های حقوق بشریِ دولت‎ها، راه را برای تحقق و گسترش اصول و ارزش‎های حقوق بشری هموار می‌گرداند. رسیدن به این هدف ها نیاز به «همبستگی» دارد. تمام انسان ها نه تنها از حقوق خود، بلکه از حقوق همنوعان خود نیز باید دفاع و حمایت کنند.
بهاره ضیایی