بزرگنمايي:

آریا بانو - عطیه پژم: اگر به دنبال کشف موقعیت‌های تازه برای ایجاد فرصت‌های بروز خلاقیت برای کودکان خود باشیم، بدون شک لباس می‌تواند یکی از گزینه‌های مهم در بحث موقعیت‌های جدید آموزشی باشد.


سرویس مد و لباس هنرآنلاین: یکی از تأکیدات روانشناسان و مربیان آموزش‌های خلاقانه به گروه‌های سنی کودک و نوجوان، استفاده از لباس به عنوان یک ابزار آموزشی است چرا که در هر زمان و مکانی بر تن فرد بوده و تکرار آنچه در طرح، نقش و رنگ آن به کار بسته می‌شود می‌تواند نکات آموزنده‌ای را ملکه ذهن او کند.
دومین جشنواره ملی طراحی پارچه و لباس کودک و نوجوان در حالی روزهای گذشته به کار خود پایان داد که هر چند نقش نمادینی در این حوزه ایفا کرد، اما نشان داد همچنان با استانداردهای پذیرش یک رویداد به عنوان ویترین خاستگاه جشنواره فاصله دارد.
ژان پیاژه از روان شناسان بنامی است که سال‌های زیادی را صرف مطالعه در رابطه با رشد زبان و تفکر کودکان کرده و معتقد است رشد کودک در تحول اندیشه و ادراک است. کودک بیشتر به نمادها و نمودارها در امر آموختن روی می‌آورد و در تلاش است تا مهارت و تسلط بیشتری در الگوسازی از خود بروز دهد.
حال اگر خلاقیت را آموختن از تجارب قبلی و ارتباط دادن این یادگیری به موقعیت‌های تازه معنا کنیم و در عین حال به دنبال کشف موقعیت‌های تازه برای ایجاد فرصت‌های بروز خلاقیت برای کودکان خود باشیم، بدون شک لباس می‌تواند یکی از گرینه‌های مهم در این بحث باشد.
خلاقیت یعنی تفکری انعطاف‌پذیر و شکستن محدودیت‌ها و حال که در حوزه سنی کودک و نوجوان خبری از محدودیت‌های پوشش نیست پس چرا آنگونه که باید از این فرصت بهره نگرفته و از روش‌های غیر سنتی برای آفریدن لباسی منحصربه‌فرد و اصیل مبتنی بر مبانی آموزشی بهره نمی‌گیریم.
حال اگر بتوانم در بستری روتین همچون لباس بر تن کودکان، رشد خلاقیت‎‌های فزندانمان را مورد توجه قرار دهیم، تمامی موضوعات زیر را لحاظ کرده‌ایم چرا که کودکان از طریق کوشش‌های خلاقانه و خیال‌انگیزشان می‌توانند به این مهارت‌ها دست یابند و طراحان لباس با اهتمام ورزیدن به ظهور و بروز این کوشش‌ها در امر طراحی لباس، گامی مؤثر در این مسیر برداشته‌اند:
احساساتشان را به نحوی غیرکلامی مثل حالات، انواع حرکات ازجمله حرکات موزون منتقل می‌کنند.
افکار خود را بیان می‌کنند، برای مثال، از طریق نقاشی و طراحی.
ادراک و فهم خود را از جهان نمایان می‌کنند.
زیبایی و ارزش جاودانی را تجربه می‌کنند.
میراث فرهنگی خود را به نمایش می‌گذارند و فهم خود را از سایر فرهنگ‌ها افزایش می‌دهند.
درباره مفاهیم تازه می‌اندیشند و آن‌ها را می‌آفرینند.
مشکلات را حل می‌کنند و در این کار مسلط می‌شوند.
از طریق شناختن هویت خود عزت‌نفس پیدا می‌کنند.
می‌توانند تصور و دیدی از جهان داشته باشند که متعلق به خودشان است.