آریا بانو - علت ترس از صمیمیت؛ نشانه‌ها و راه‌های تشخیص و درمان آن
ترس از صمیمیت مانعی برای شکل گیری تعامل مؤثر تلقی می گردد. در ایجاد ترس از صمیمیت عوامل گوناگونی نظیر اضطراب، ترس از رها شدن، سواستفاده کلامی، سوءاستفاده جنسی و کمبود توجه عاطفی دخیل هستند. 
مفهوم کلی ترس از صمیمیت

به طور کلی صمیمیت حاکی از سهیم شدن افکار، احساسات و جسم با دیگران دارد. صمیمیت شامل چهار نوع مؤلفه اعم از عاطفی، جنسی، تجربی و عقلانی می شود. 
ترس از صمیمیت زمانی شکل می گیرد که فرد ضمن میل باطنی به صمیمت از بروز آن اجتناب می کند. 
بهتر است بدانید ترس از صمیمیت مانع شکل گیری تعامل مؤثر می گردد. فرد مبتلا به این ترس در خصوص شکل گیری محبت عاطفی و جنسی به ایجاد موانع می پردازد و شریک زندگی را تحت بی مهری های ناخواسته قرار می دهد. 
از تأثیرات منفی ترس از صمیمیت می توان به دوست یابی های مکرر، حساسیت در روابط، ایزوله سازی اجتماعی، سوءمصرف مواد مخدر و افسردگی اشاره کرد. 
عوامل دخیل در شکل گیری ترس از صمیمیت
اضطراب
اضطراب نقش چشمگیری در شکل گیری ترس از صمیمیت دارد. عده ای از متخصصان بر این باور هستند که ترس از صمیمیت زیرمجموعه ای از اختلال اضطراب اجتماعی تلقی می شود. 
در حقیقت افرادی در معرض مواجه با ترس از صمیمیت قرار دارند که نسبت به نادیده گرفته شدن، قضاوت و قرارگیری در معرض عموم واهمه دارند. 
جالب است بدانید برخی از افراد مبتلا به ترس از صمیمیت به صورت ظاهری دوستان گسترده ای دارند. با این وجود با هیچ یک ارتباط نزدیکی برقرار نمی کنند. 
ترس رها شدن

مهم ترین عوامل ترس از صمیمیت شامل ترس از دست دادن و ترس رها شدن است. این دو نوع ترس به صورت همزمان بروز پیدا می کنند و باعث ایجاد احساس سرگردانی در فرد می شوند. 
ریشه ترس از دست دادن و رها شدن به دوره کودکی باز می گردد. اگر فردی در دوره کودکی از یک والد به خاطر طلاق، زندان و فوت محروم گردد، در بزرگسالی با احساس ترس از رها شدن دست و پنجه نرم می کند. 
افرادی که با این نوع ترس مواجه هستند مداوم ترس ترک شدن توسط شریک زندگی را در ذهن می پرورانند. 
تحقیقات حاکی از آن دارند که کودکان محروم از یک والد ضمن ترس رها شدن در بزرگسالی، در شکل گیری رابطه عاطفی عمیق با شریک زندگی با اختلال مواجه هستند و در معرض ابتلا به اختلال های روانی قرار دارند. 
ترس از شکل گیری رابطه
ترس از شکل گیری رابطه نتیجه احساس به دام افتادگی در دوره کودکی است. در اکثر موارد احساس به دام افتادگی زمانی شکل می گیرد که فرد در خانواده ای کنترل گر پرورش می یابد. 
اکثر افراد دچار به ترس از صمیمیت ناشی از شکل گیری رابطه بر این باور هستند است که احتمال دارد با برقراری رابطه تمام جوانب زندگی تحت تسلط فرد قرار بگیرد. 
با وجود مهربانی های خانواده کنترل گر، رفتار های این قبیل خانواده ها زمینه ساز تخریب استقلال، وابستگی و ترس از صمیمیت می شود. 
کمبود توجه عاطفی

در خانواده هایی که والدین تحت تأثیر عوامل گوناگون توجه عاطفی را از فرزند دریغ می کنند، ترس از صمیمیت به وفور میان فرزندان مشهود است. در واقع والدین با بی توجهی به فرزند به صورت غیرمستقیم او را غیر قابل اتکا بر می شمارند. این قبیل کودکان در بزرگسالی نسبت به دیگران بی اعتماد هستند و از صمیمت پرهیز می نمایند. 
اختلال روانی و اعتیاد در خانواده
تحقیقات بیانگر آن هستند که ابتلا والدین به بیماری های روانی اعم از اختلال شخصیت خود شیفته زمینه ساز شکل گیری ترس از صمیمیت در کودک است. در واقع این قبیل کودکان نسبت به دل بستگی احساس ناایمن دارند و در بزرگسالی از توانایی مقابله با ترس عاجز خواهند ماند. 
سوء استفاده کلامی
احتمال می رود کودکان در معرض سو استفاده کلامی زمانی که با اطرافیان درباره قضیه ای سهیم می شوند، مورد تمسخر و شکنجه کلامی واقع شوند. سواستفاده کلامی به مرور زمان زمینه ساز آسیب پذیری در برقراری ارتباط است. 
سوء استفاده جنسی
سوء استفاده جنسی در کودکی فرد را در بزرگسالی در خصوص برقراری صمیمیت عاطفی با مشکل مواجه می کند. 
ترس از صمیمیت در افراد دارای سابقه افسردگی و تجاوز به وفور قابل مشاهده است. 
نشانه های ترس از صمیمیت

نشانه های ترس از صمیمیت عمدتا با ترس در تضاد هستند. به طورمثال احتمال دارد یک فرد مبتلا به ترس از صمیمیت نسبت به برقراری ارتباط علاقه مند باشد ولی به صورت ظاهری نسبت به خاتمه بخشی اقدام کند و یک کنش در تضاد با خواسته قلبی را بروز دهد. 
کمال گرایی
یکی از متداول ترین نشانه های ترس از صمیمیت کمال گرایی است. در کمال گرایی فرد همواره احساس می کند در چشم دیگران خوب و کامل به نظر نمی رسد. بدین ترتیب یک تصویر جامع را از شخصیت خود نمایش می دهد تا بتواند شایستگی دوست داشتن را کسب کند. 
مشکل در برقراری تماس فیزیکی
اضطراب در برقراری تماس فیزیکی به دو شکل نیاز به برقراری تماس و ناتوانی در تماس بروز پیدا می کند. این مشکل یکی از نشانه های ترس از صمیمیت تلقی می شود. 
دوری از ابراز تعهد و صمیمیت

اکثر افراد دارای ترس از صمیمیت در مراحل نخست آشنایی با دیگران احساس راحتی دارند. به مرور زمان با عمیق شدن روابط، به خاطر شکل گیری تعهد و صمیمیت فرد در راستای خاتمه بخشی به رابطه اقدام می کنند و نسبت به شکل گیری یک رابطه جدید گام بر می دارند. 
جالب است بدانید فرد دچار به ترس از صمیمیت با هدف شکل گیری نفرت به طرق های گوناگون سعی در پایان رابطه دارد. 
مشکل در بیان نیاز
فرد مبتلا به ترس از صمیمیت به خاطر احساس عدم شایستگی در بیان نیاز ها مشکل دارد. به موجب عدم قابلیت خواندن ذهن توسط انسان، نیاز های فرد برآورده نمی گردد و به مرور زمان زمینه ساز تشدید احساس ناشایستگی می شود. 
بهتر است بدانید مشکل در بیان نیاز زمینه ساز کاهش اعتماد به شمار می رود. 
شناسایی ترس از صمیمیت
بهترین عملکرد برای تشخیص ترس از صمیمیت، معاینه کامل بدنی است. پزشک عمومی پس از بررسی شرایط جسمانی، در صورت عدم وجود مشکل فرد را به یک متخصص بهداشت روان معرفی می کند. 
روانکاو با بهره گیری از آزمون های روان سنجی به بررسی میزان شدت ترس از صمیمیت می پردازد. در صورتی که ترس از صمیمیت ریشه در دوران کودکی داشته باشد، ضرورت دارد فرد مورد درمان واقع گردد. 
روش های مقابله با ترس از صمیمیت

یکی از روش های مؤثر و کارآمد برای مقابله با ترس از صمیمیت، تعیین حد و مرز های شخصی است. اضطرابی که شما به خاطر برقراری ارتباط دارید از عدم احساس امنیت نشأت می گیرد. 
لذا بهترین عملکرد توصیف موارد ترس و تعیین حد و مرز است. شما می توانید با مطلع سازی اطرافیان از عاومل ایجاد کننده احساس ناایمنی، بر ترس از صمیمیت غالب شوید. 
علاوه بر این، بسیاری از مردم نسبت به نقد رویداد های گذشته گریزان هستند. بهتر است با مرور گذشته به شناسایی نقاط ضعف بپردازید و با اندیشیدن راه حل مناسبی برای رفع نقاط ضعف برگزینید. 
در ادامه مهم ترین روش های مقابله با ترس از صمیمیت را بیان می کنیم:
• تعیین حد و مرز های شخصی 
• ارزش و اهمیت بخشی به شخصیت فردی 
• پذیرش احتمالات 
• بررسی رویداد های گذشته و شناسایی نقاط ضعف 
• نگرش به اهداف 
• تنظیم گفت و گو درونی
گردآوری: بخش روانشناسی بیتوته