آریا بانو - 90 درصد کودکان نوپا در دوره‌هایی خاص انگشت شصت خود را می‌مکند
عادت‌هایی نظیر انگشت مکیدن، پیچاندن مو توسط انگشتان یا کوباندن سر به سطوح در میان نوزادان و خردسالان رایج است. معمولا این دسته از عادت‌ها خطری برای سلامت روحی و روانی کودک به همراه ندارند اما می‌توان به آنها به عنوان یک علامت هشدار دهنده نگاه کرد. توصیه می‌کنیم نوشتار پیش روی را مطالعه کنید تا متوجه شوید که آیا از نظر شما عادت‌های کودک خردسال شما صرفا اقدامی سؤال برانگیز است یا واقعا باید فکری به حال ترک آن کرد.
مکیدن انگشت شصت
این یکی از جمله رایج‌ترین عادت‌ها در میان نوزادان و خردسالان است. درحقیقت برخی کارشناسان امور تربیتی بر این باورند که 90 درصد کودکان نوپا در دوره‌هایی خاص انگشت شصت خود را می‌مکند. این کار به خودی خود مشکلی به همراه ندارد اما اگر برای زمانی طولانی ادامه پیدا کند آن موقع است که داستان فرق می‌کند. بر اساس اعلام نظر آکادمی پزشکی کودکان آمریکا، بیش از نیمی از نوزادانی که انگشت شصت خود را بر اساس یک عادت می‌مکند در حد فاصل 6 تا 7 ماهگی این کار را رها می‌کنند.
اکثر باقیمانده این دسته از خردسالان در حد فاصل 4 تا 5 سالگی عادت مکیدن انگشت شصت را کنار می‌گذارند اما اگر این عادت در بعد از این سنین ادامه پیدا کرد آنگاه باید نسبت به تداوم این وضعیت نگران بود. در چنین شرایطی دندانپزشکان هشدار می‌دهند که مکیدن انگشت شصت می‌تواند خطراتی برای سلامت دندان و کام دهان به همراه داشته باشد. برای ترغیب خردسال به ترک این عادت مهم است که او را نسبت به این کار «علاقمند» کنید. یادآوری بسیار دوستانه و در نظر گرفتن جایزه برای انجام ندادن این کار در بازه‌های زمانی طولانی همواره تأثیرگذار بوده است. در غیر این صورت آغشته کردن انگشت با ماده ای تلخ و البته بی‌خطر و یا پوشاندن آن با چیزی شبیه بانداژ به ترک این عادت کمک زیادی می‌کند. گذشته از تمامی این راه‌کارها، ضروری است که همواره صبور بوده و با پزشک اطفال در مواقع ضروری در تماس باشید.
کوباندن سر به سطوح
برخی نوزادان و کودکان نوپا عادت دارند که سر خود را با ریتمی خاص به سطوحی نظیر دیوار یا تخت خواب بکوبند. در چنین وضعیتی بسیاری از والدین احساس وحشت می‌کنند زیرا این حالت را با اختلالات رشد یا مشکلات روحی و روانی در ارتباط دانسته و آن را نشانه‌ای از این اختلالات به شمار می‌آورند. درحالی که کوباندن ریتمیک سر به سطوح مختلف می تواند نشانه‌ای از اوتیسم (خودشیفتگی) باشد اما در بسیاری از موارد به آن به عنوان عادتی رایج در میان خردسالانی نگاه می‌شود که رشد طبیعی خود را پشت سر می‌گذارند. این عادت در میان نوزادان 6 تا 18 ماه رایج است. اما اگر این عادت بعد از 4 سالگی نیز ادامه یافت و یا تا پیش از این مرحله همچنان نگران بودید، در این صورت بهترین کار مشاوره با پزشک متخصص اطفال است. 

قرار گرفتن در شرایط استرس‌زا می‌تواند عادت ناخن جویدن در کودکان را تشدید کند
ناخن خوری
این عادت معمولا پس از تمامی عادت‌های قبلی مشاهد می‌شود. کارشناسان سنین 5 تا 6 سالگی را رایج‌ترین دوره مشاهده این عادت می‌دانند. نمی‌توان استرس را عامل همیشگی بروز این عادت به شمار آورد اما قرار گرفتن در شرایط استرس‌زا می‌تواند این عادت را تشدید کند. سعی کنید در مواقعی که احساس می‌کنید خردسالتان به ناخن خوری ترغیب می‌شود با ترغیب کردنش به انجام کارهای مختلف و سرگرم کننده با دستانش، حواس او را از انجام این کار پرت کنید. کوتاه کردن ناخن‌ها و شستشوی مرتب دست‌ها نیز توصیه می‌شود.
پیچاندن مو
این عادت معمولا در حد فاصل 3 تا 6 سالگی مشاهده می‌شود. پیچاندن مو به عنوان یک عادت معمولا بی‌خطر است و جالب اینکه خردسالان حتی بدون آنکه خود تشخیص دهند، برای کسب آرامش بیشتر این کار را انجام می‌دهند. مشاهده شده که برخی خردسالان برای احساس راحتی بیشتر در حین خستگی یا کسل بودن موهای خود را با انگشتانشان می‌پیچند. درصورتیکه پس از 6 سالگی این عادت ادامه یافت و یا بر شدت آن افزوده شد و حتی کار به ابروها و موژه نیز کشید آنگاه سری به پزشک متخصص اطفال بزنید.
منبع:ninisite.com