آریا بانو - استرس اغلب محرک رفتار کشیدن و کندن مو است
هیچ روشی ثابت شده ای برای پیشگیری از تریکوتیلومانیا وجود ندارد، اما آغاز درمان به محض آغاز نشانه ها می تواند کمک بزرگی به درمان این شرایط کند. فراگیری مدیریت استرس نیز ایده خوبی است، زیرا استرس اغلب محرک رفتار کشیدن و کندن مو است.
افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا (اختلال کندن موی وسواسی یا جنون کندن مو) نیازی غیر قابل مقاومت به کشیدن و کندن موهای خود، به طور معمول از پوست سر، مژه ها، و ابروها را احساس می کنند.
تریکوتیلومانیا نوعی اختلال کنترل تکانه است. افراد مبتلا به این اختلال آگاه هستند که عملی کردن انگیزه های ناگهانی آنها می تواند صدماتی را به همراه داشته باشد، اما توانایی مقاومت در برابر آنها را ندارند. این افراد ممکن است در زمان تجربه استرس، کشیدن و کندن موها را به عنوان روشی برای آرام کردن خود انجام دهند.
نشانه های تریکوتیلومانیا
افزون بر تکرار کشیدن و کندن مو، از دیگر نشانه های این اختلال می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- احساس تنش پیش از کندن مو یا هنگام تلاش برای مقاومت در برابر نیاز به کندن مو 
- احساس آرامش، رضایت و شادی پس از عملی کردن تکانه کندن مو 
- احساس پریشانی یا مشکلاتی در زندگی کاری و اجتماعی به واسطه کندن مو 
- برهنگی بخش هایی که تارهای مو کشیده و کنده شده اند 
- رفتارهایی مانند وارسی ریشه مو، چرخاندن مو، کشیدن مو بین دندان ها، جویدن مو، یا خوردن مو
بسیاری از افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا تلاش می کنند منکر مشکل خود شوند و ممکن است با استفاده از کلاه، روسری و ابروها و مژه های مصنوعی ریزش موی خود را پنهان کنند.
چه عواملی موجب تریکوتیلومانیا می شوند؟
دلیل دقیق تریکوتیلومانیا همچنان ناشناخته است. این شرایط ممکن است با اختلالاتی در مسیرهای مغزی که مناطق درگیر در تنظیم هیجانی، حرکت، شکل گیری عادت، و کنترل تکانه را به هم پیوند می دهند، مرتبط باشد.
همچنین، برخی افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا ممکن است به افسردگی یا اضطراب مبتلا باشند. احتمال مشاهده تریکوتیلومانیا در افرادی که سابقه خانوادگی دارند نیز اندکی بیشتر است.
تریکوتیلومانیا چگونه تشخیص داده می شود؟
تریکوتیلومانیا بر اساس نشانه ها و علائم موجود تشخیص داده می شود و آزمایش خاصی برای آن وجود ندارد.
پزشک ممکن است فردی که نشانه های تریکوتیلومانیا را دارد به یک روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد، که طی مصاحبه با بیمار می تواند احتمال ابتلا به یک اختلال کنترل تکانه را بررسی کند.

عفونت، آسیب پوست، و ریزش موی دائمی از عوارض احتمالی تریکوتیلومانیا هستند
تریکوتیلومانیا چگونه درمان می شود؟
درمان اصلی برای تریکوتیلومانیا نوعی رفتار درمانی است که به نام «تمرین برگرداندن عادت» شناخته می شود. در واقع، این به معنای جایگزینی یک عادت بد با چیز دیگری است که مضر نیست.
با این روش، افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا ابتدا تشخیص این که چه زمانی و کجا نیاز به کشیدن و کندن مو را احساس می کنند را فرا می گیرند. همچنین، آنها چگونگی کسب آرامش و انجام کاری دیگر که به آنها آسیب نمی رساند را فرا می گیرند، که روشی برای کاهش تنش در زمان احساس نیاز به کشیدن مو محسوب می شود.
این کار می تواند به سادگی مشت کردن دستی باشد که آنها برای کشیدن و کندن مو استفاده می کنند. درمان می تواند به هر گونه تفکر نامطلوب و مضر که ممکن است بر استرس محرک رفتار اضافه کند، رسیدگی کند.
تجویز دارو نیز می تواند بخشی از برنامه درمان باشد. نوعی از ضد افسردگی ها به نام مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) ممکن است در کمک به کاهش نیازهای بسیار شدید مفید باشند. آنتی سایکوتیک(ضد روانپریشی) های آتیپیک مانند الانزاپین یا آریپیپرازول گاهی اوقات ممکن است به صورت تک یا در ترکیب با یک SSRI استفاده شوند.
عوارض مرتبط با تریکوتیلومانیا چیست؟
عفونت، آسیب پوست، و ریزش موی دائمی از عوارض احتمالی تریکوتیلومانیا هستند. ریزش مو و آسیب پوست می توانند به مشکلاتی در زمینه عزت نفس و تصویر بدن منجر شوند. در موارد شدید، برخی افراد ممکن است از حضور در موقعیت های اجتماعی به منظور پنهان کردن ریزش مو اجتناب کنند.
آیا امکان پیشگیری از تریکوتیلومانیا وجود دارد؟
هیچ روشی ثابت شده ای برای پیشگیری از تریکوتیلومانیا وجود ندارد، اما آغاز درمان به محض آغاز نشانه ها می تواند کمک بزرگی به درمان این شرایط کند. فراگیری مدیریت استرس نیز ایده خوبی است، زیرا استرس اغلب محرک رفتار کشیدن و کندن مو است.
منبع: سلامت نیوز