بزرگنمايي:

آریا بانو - یک روانپزشک با اشاره به اختلال شخصیت دوری گزین، مبتلایان به این اختلال را افرادی عنوان کرد که به دلیل ترس از طرد شدن، روابط اجتماعی کمی داشته و منزوی می‌شوند.
مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین معمولاً با دیگران ارتباط برقرار نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند کمتر وارد گفت‌وگو شوند.
این افراد مشاغلی را انتخاب می‌کنند که فردی است و نیاز به همکاری جمعی و تعاملات اجتماعی کمی داشته باشد.
مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین اهل معاشرت نیستند و کمتر در جمع‌ها حاضر می‌شوند. آنها دوستان زیادی ندارند و در جلسات اولی که وارد محلی شوند به سختی ارتباط برقرار می‌کنند. هر چند آنها می‌توانند در کارهایشان تمرکز کنند و آن‌ها را پیش ببرند ولی در تعاملاتشان دچار مشکل می‌شوند.
این افراد در ادامه این اختلال علائمی از افسردگی را بروز می‌دهند اما زمانی این مشکل اختلال محسوب می‌شود که منجر به افت عملکرد در فرد شود.
همان‌طور که اشاره شد مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین مشاغلی را انتخاب می‌کنند که نیاز به تعامل زیاد با افراد دیگر نداشته باشد. مانند مکانیکی که خیلی با مشتری سر و کار ندارد و فقط وسیله را می‌گیرد و به او برمی‌گرداند.
در سبب شناسی این اختلال باید گفت برخی ضربه‌های روانی در پیدایش این اختلال موثر است. البته دیدگاه یادگیری می‌گوید فرزندان والدینی که دوری گزین هستند می‌توانند نسبت به تعاملات اجتماعی بی‌اعتماد باشند.
احساس بی‌کفایتی و حساسیت نسبت به ارزیابی منفی دیگران ویژگی مبتلایان به این اختلال است.
مبتلایان پرتوقع و تحریک‌پذیر هستند. روان درمانی به صورت احساس اعتماد و اطمینان بیمار نسبت به طردنشدن می‌تواند به فرد کمک کند. همچنین برای کاهش اضطراب و افسردگی ناشی از این اختلال گاهی لازم است از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی بابت تسریع درمان استفاده کرد.
البته باید این اختلال از اختلال شخصیت اسکیزوئید متفاوت کرد. در اختلال شخصیت اسکیزوئید فرد مبتلا روابط اجتماعی را بی‌معنی تلقی کرده در حالی که مبتلایان به اختلال شخصیت دوری‌گزین به دلیل ترس از طرد شدن از برقراری ارتباط اجتماعی می‌ترسند.
منبع:سلامت نیوز