بزرگنمايي:

آریا بانو - علی اصغر معصومی نقاشی است با پنج دهه حضور و تاثیرگذاری در عرصه هنر معاصر که از نسل نقاش‌های نوگرای ایرانی است و وامدار جنبشی که برای به وجود آوردن هنری ملی ایران در دهه چهل پا گرفته بود.


سرویس تجسمی هنرآنلاین : علی اصغر معصومی در سال 1312 در شهر کنگاور استان کرمانشاه به دنیا آمد. او در نوجوانی به تهران سفر کرد و در سال 1334 از هنرستان نقاشی کمال‌الملک فارغ‌التحصیل شد، در حالی که چهارسال نزد استادانی چون حسین شیخ، محمود اولیا و رفیع حالتی به تحصیل پرداخت، اما آنجا دریافت که نقاشی از طبیعت و طبیعی‌سازی چنان‌که شیوه رایج نقاشان پیرو کمال‌الملک بود، چندان او را به خود جذب نمی‌کند. وی سپس در هنرستان هنرهای تزئینی ایران ادامه تحصیل داد.
علی اصغر معصومی اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری "هنر جدید" به سال 1343 برپا کرد. حضور در حیطه فعالیت‌های مربوط به گرافیک، او رابه جمع زیادی از حاضران و فعالان عرصه گرافیک آشنا کرد. این آشنایی‌ها بعد از مدتی به همکاری نزدیکی‌تری منجر شد.
معصومی در سال 1346 در یک کار گروهی بزرگ با دیگر هنرمندان صاحب‌نام برای انتشار کتاب شاهنامه فردوسی به‌عنوان تصویرساز مشارکت کرد.فعالیت در عرصه کارهای گرافیک باعث شد تا دومین نمایش انفرادی آثار وی، دوازده سال بعد، ابتدا در گالری سیحون و سپس در نگارخانه تهران اتفاق بیفتد.
او که تحت تاثیر استادانی چون سیمین دانشور، جلال آل‌احمد، پرویز مرزبان، شکوه ریاضی و دکتر کیهانی بود که در آن زمان در هنرستان دروس تئوریک را تدریس می‌کردند، به این نتیجه رسیده بود که نگارگری به سیاق گذشته مناسب نیست و باید راهی تازه جست، به این باور رسید که چاره کار تلفیق آموزه‌‌هایش در هنرستان هنرهای تزیینی با دستاوردهای تجسمی هنرغرب است.

او در ادامه کارش به گرافیک نیز پرداخت و علاوه بر همکاری در تصویرسازی کتاب‌های درسی و همکاری با انتشارات فرانکلین، از جمله 250 طرح سیاه وسفید برای شاهنامه‌ای کشید که با تصحیح دکتر محمد جعفر محجوب،خوشنویسی جواد شریفی، صفحه‌آرایی محمد احصایی و تصویرسازی رنگی محمد بهرامی در سال 1350 منتشر شد.
علی اصغر معصومی آثارش را به پنج دوره تقسیم کرده است: دوره بازنمود کیفیات شاعرانه طبیعت، دوره صفویه، دوره قاجاریه، دوره مرغ و گل، و دوره ترکیبی.
معصومی یکی از پیشگامان هنر معاصر ایران بود که با وجود رها نکردن رشته سنت، مثل تنی چند از نقاشان هم‌نسل خود و شاید خیلی زودتر، بعداز انقلاب، ابتدا در سال 1362 به اسپانیا رفت و سپس همراه خانواده به کانادا مهاجرت کرد. به این ترتیب او بیش از سی سال بیرون از زادگاهش زندگی کرد، اما شگفت این‌که رشته سنت نه تنها گسسته نشد، بلکه به تأییدبسیاری از کارشناس‌ها به نوعی تداوم هنر فاخر نگارگری منجر شد. این نقاش نوگرای ایرانی در سن 82 سالگی، 4 بهمن 94 در مونترال در یک بیمارستان بر اثر ابتلا به سرطان خون درگذشت.