بزرگنمايي:

آریا بانو -
نسیم ادبی می‌گوید در نقش‌هایی بازی می‌کند که به باورپذیر بودن شخصیت درون فیلم برسد و کاراکتر واقعی را به تصویر بکشد به صورتی که کاملا باورپذیر باشد و در این راه از تجربه نقش‌هایی که در طول سال‌ها در تئاترهای مختلف بازی کرده بهره می‌گیرد.
نسیم ادبی که چندی پیش با تئاتر «شیروانی داغ» ایوب آقاخانی در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته بود، در گفتگو با ایلنا، از بازی در نقش‌های متعددی می‌گوید که این سال‌ها در تئاتر و سینما به آنها جان بخشیده و معتقد است همواره با کارگردان‌ها چه در تئاتر و چه در سینما با تفاهم پیش می‌رود و کارش با یک کارگردان به جنگ نمی‌رسد.
او درباره باورپذیر بودن نقش و رسیدن به آن گفت: اینکه بازیگر باور کند چقدر تبدیل به نقش درون فیلم شده، بسیار به این موضوع بستگی دارد که چقدر نقش مورد نظر را درک کرده باشد.
این بازیگر تئاتر و سینما با بیان اینکه «اگر بازیگر به درک و باور درستی رسیده باشد، با خود واقعی‌اش عجین می‌شود» گفت: در غیر این‌صورت کاراکتر موردنظر تبدیل به یک چیز مصنوعی می‌شود که شمای تماشاگر از بیرون آن را می‌بینید و نمی‌توانید باورش کنید؛ همانند خیلی از نقش‌هایی که می‌بینید و حس می‌کنید آن بازیگر یا در حال تکرار یک نقش به خصوص بوده و یا اینکه به طور کل از آن نقش دور شده است.
ادبی با اشاره به تجربه خود در این زمینه، گفت: من اصولا نقش‌هایی را بازی می‌کنم که همه می‌گویند بسیار باورپذیر است و گویی با خود آن شخصیت یکی شده‌ام. اما در حالت کلی معتقدم اینکه چقدر نقشی باورپذیر شده را تماشاگر باید بگوید.
او ادامه داد: من تمام تلاشم را می‌کنم تا در نقش‌هایی که بازی می‌کنم، به باورپذیر بودن شخصیت درون فیلم برسم و کاراکتر واقعی را به تصویر بکشم؛ به صورتی که کاملا باورپذیر باشد و امیدوارم در این کار موفق باشم.
این بازیگر تئاتر و سینما درباره اینکه چه کارهایی برای رسیدن به نقش انجام می‌دهد، گفت: کارهایی هست که برای هر بازیگر منحصر به فرد است و من هم روش‌های خودم را در این زمینه دارم. البته نه اینکه بگویم این کارها شخصی است ولی بستگی به آن نقشی دارد که شما بازی می‌کنید.
ادبی با اشاره به اینکه برخی نقش‌ها نیاز به زمان بسیار طولانی‌تری دارند تا بازیگر بتواند آن را به‌طور کامل درک و اجرا کند، گفت: برای اجرای صحیح این کاراکترها بازیگر نیاز دارد برای آن مابه‌ازای بیرونی پیدا کند اما گاهی هم خلاف این اتفاق می‌افتد. مثلا من به‌عنوان یک بازیگر تئاتر، از نقش‌های بسیار زیادی که در این سال‌ها در تئاترهای مختلف بازی کرده‌ام، استفاده می‌کنم و تنوع این نقش‌ها گنجینه‌ای از تجربه است که به من برای به تصویر کشیدن نقشی دیگر با جزئیات خاص خودش کمک می‌کند.
او همچنین درباره تعامل با کارگردان‌های مختلف در مدیوم تصویر گفت: هیچ‌وقت اینطور نبوده که با کارگردان یک فیلم به توافق نرسیم ولی گاهی می‌بینیم که مثلا بازی در یک سکانس اگر به گونه دیگری باشد، بهتر است.
ادبی خاطرنشان کرد: به طورکلی من با کارگردان‌ها به تعامل می‌رسم چراکه معتقدم وقتی کار با یک کارگردان را پذیرفتی، به منزله این بوده که او را قبول داشته‌ای و حرفش را می‌پذیری. بنابراین معتقدم در آینده هم هیچ‌وقت کارم با یک کارگردان به جنگ نمی‌رسد و اگر اختلاف نظری هم باشد در نهایت به یک تفاهم با هم خواهیم رسید.