بزرگنمايي:

آریا بانو - کودکت / کنترل خشم والدین این روزها مساله‌ بسیار مهم و حساسی به شمار می‌رود. هر موضوعی که باعث خشونت شدید از طرف افراد می‌شود ریشه در سال‌های اولیه زندگی آن‌ها دارد. همه والدین گاهی اوقات در برابر کودکان خود خشمگین می‌شوند. در زندگی همیشه فشارهایی وجود دارد، مثل دیر رسیدن به قرار، فراموش کردن موارد ضروری و نگرانی‌های مالی و سلامتی که این فهرست بی انتها است. در همین میان کودک شما وارد می‌شود در حالی که کفش‌های خود را گم کرده است، ناگهان به خاطر می‌آورد که برای امروز در مدرسه یک دفتر جدید لازم دارد، برادر کوچک خود را اذیت می‌کند، یک جنگ تمام عیار به راه می‌افتد و شما به آن‌ها پرخاش می‌کنید.
کنترل خشم والدین و اهمیت آن
اگر صادقانه به این موضوع فکر کنیم، می‌دانیم که با آرامش می‌توان همه چالش‌هایی را که بر سر راه والدین است خیلی بهتر از لحظات پر تنش پشت سر بگذاریم. در موقع خشم ما به خودمان حق می‌دهیم که پرخاش کنیم که چگونه این بچه تا این حد بی مسئولیت، بی‌ملاحظه یا حتی بد خلق است؟
اما مهم نیست که چقدر از رفتار کودک خود عصبانی هستید، نباید با خشم پاسخ رفتار او را بدهید. ما رفتار کودک خود را مشاهده می‌کنیم مثلا خواهر کوچک خود را می‌زند و ما نتیجه‌گیری می‌کنیم که او یک جنایتکار می‌شود. به دنبال آن موجب نتیجه‌گیری دیگری می‌شود که من در نقش مادری خود شکست خورده‌ام. این فکرهای زنجیروار، قطاری از احساسات خود را با خود به دنبال دارد، در مورد مثال بالا احساساتی مثل ترس، نگرانی، گناهکاری را به همراه دارد. بهترین دفاع، حمله است، پس ما هم پاسخ کودک خود را با خشونت می‌دهیم. تمام این مراحل تنها 2 ثانیه طول می‌کشد.
ممکن است که فرزندتان اعصاب شما را تحریک کرده باشد، اما او دلیل عصبانیت شما نیست. هر موضوعی که باعث خشونت شدید از طرف شما می‌شود ریشه در سال های اولیه زندگی شما دارد. ما در آن لحظات قادر به فکر کردن نیستیم و خود ما هم مانند بچه‌ها واکنش نشان می‌دهیم و خشم خود را بروز می‌دهیم.
نگران نباشید. این موضوع طبیعی است. همه ما با زخم‌هایی از دوران کودکی خود پا به دنیای پدر یا مادر شدن می گذاریم و کودکان آن زخم‌ها را باز می‌کنند. ما به عنوان افراد بزرگسال باید این خشم را کنترل کنیم.
چرا ما از دست کودکان خود عصبانی می‌شویم؟
والدین و کودکان طوری می‌توانند یکدیگر را خشمگین کنند که هیچ کس دیگری نمی‌تواند. حتی خود ما به عنوان یک بزرگسال گاهی در مقابل والدین خود غیرمنطقی رفتار می‌کنیم.
به همین ترتیب کودکان ما، ما را عصبانی کی کنند چون بچه ما هستند. روانشناسان این پدیده را «اثر محیط پرورش» می‌نامند، یعنی کوکان ما رفتارها و احساسات کودکی خود ما را شیبه‌سازی می‌کنند و ما معمولا نا خود اگاه مانند گذشته خود رفتار می کنیم همانطوری که در ذهن ما نقش بسته است.خشم و ترس دوران کودکی ما آنقدر اهمیت دارد که می‌تواند دوران بزرگسال ما را تحت تاثیر قرار بدهد. دانستن این نکات برای مقابله با خشم مفید است. این موضوع باعث می‌شود که بدانیم چقدر خشم والدین تاثیر زیادی بر زندگی جوانی فرزندان ما دارد.
نتیجه داد و فریاد شما بر کودک چیست؟
تصور کنید که همسر شما عصبانی می‌شود و سر شما داد می‌زند. حالا آن‌ها را 3 برابر خود تصور کنید، که از بالا به شما نگاه می‌کنند. تصور کنید که شما کاملا برای غذا، سرپناه، امنیت و مراقبت به آن شخص وابسته هستید. تصور کنید که آن‌ها اولین منبع عشق، اعتماد به نفس و اطلاعات شما درباره‌ی جهان هستند و شما منبع دیگری ندارید. حالا این احساسات به وجود آمده را 1000 برابر کنید. این موضوع شبیه به اتفاقی است که وقتی شما خشمگین می‌شوید بر سر کودک خود می‌آورید.
البته که همه ما از کودکان خود عصبانی می‌شویم و حتی گاهی اوقات از کوره در می‌رویم. چالش مهم این است که در این زمان به رفتارهای بزرگسالانه‌ی خود رجوع کنیم و در نتیجه ظاهر آن خشم را کنترل کنیم و اثرات منفی آن را به حداقل برسانیم.
کنترل خشم والدین چندان هم ساده به نظر نمی‌آید. خشم به اندازه کافی ترسناک است. وقتی که والدین با بی‌احترامی و با الفاظ بد با کودکان صحبت می‌کنند، اثرات زیادی بر شخصیت کودکان دارد چرا که خود به خود کودکان احساس وابستگی شدیدی به به والدین دارند. تحقیقات ثابت کرده‌اند که کودکانی که از آسیب جسمی مثل کتک زدن رنج می‌برند، آثار منفی این رفتار بر همه‌ی جنبه‌های زندگی بزرگسالی آن‌ها تاثیر می‌گذارد، از ضریب هوشی پایین‌تر گرفته تا روابط پرخاشگرانه از عواقب این برخوردها است.
اگر به نظر می‌رسد که کودک از خشم شما نمی‌ترسد، به این معنی است که او در مواقع بسیاری شاهد عصبانیت والدین بوده است و در مقابل آن حالت دفاعی به خود می‌گیرد. نتیجه تاسف آور این است که کودک، رفتارهایی در مخالفت با شما انجام می‌دهد و بیشتر از همسالان خود تاثیر می‌پذیرد و به این معنی است که شما باید اعمالی برای اصلاح این رفتار انجام بدهید. کودکان چه نشان بدهند چه نشان ندهند رفته رفته در مقابل خشم شما مقاوم می‌شوند. پس باید به کنترل خشم والدین به صورت جدی نگاه کرد.