بزرگنمايي:

آریا بانو - نمناک / یکی از اختلالات رایج شخصیتی نوع اختلال شخصیت مرزی میباشد که عاملهای ژنتیک و اکتسابی در مسیر ابتلا به آن نقش دارند. رابطه های غیرپایدار و عصبانیت های بی جهت و خطرناک فقط بخشی از علایم این بیماری روانی است.اختلال شخصیت مرزی یک اختلال سلامتی ذهنی است که بر نحوه تفکر و احساس درباره خود و دیگران تاثیر می گذارد و باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی روزمره می شود.شامل الگویی از روابط قوی ناپایدار، تصویر تحریف شده از خود، احساسات شدید و تکانشگری می باشد.
با اختلال شخصیت مرزی، شما ترس شدیدی از رها شدن یا بی ثباتی دارید و ممکن است در تحمل تنهایی مشکل داشته باشید با این حال، با عصبانیت نامناسب، تکانشگری و نوسانات روحی مکرر ممکن است دیگران را از خود دور کنید، اگرچه می خواهید روابط عاشقانه و پایداری داشته باشید.
اختلال شخصیت مرزی معمولاً از اوایل بزرگسالی آغاز می شود و این وضعیت طی بزرگسالی بدتر می شود و ممکن است به تدریج با افزایش سن و سال بهتر شود.اگر اختلال شخصیت مرزی دارید، دلسرد نشوید. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال در طول زمان با درمان بهتر عمل می کنند و می توانند زندگی رضایت بخشی را یاد بگیرند.
علایم اختلال شخصیت مرزی :
اختلال شخصیت مرزی بر چگونگی احساس شما، نحوه ارتباط با دیگران و نحوه رفتار تان آنچنان که در این بخش از سلامت روان نمناک خواهیم گفت تاثیر می گذارد.
علائم و نشانه ها می توانند شامل موارد زیر باشند:
ترس شدید از ترک شدن، حتی رفتن به اقدامات شدید برای اجتناب از جدایی واقعی یا خیالی می پردازد.
الگویی از روابط قوی ناپایدار، مانند ایده آل کردن شخصی در یک لحظه و سپس ناگهان باور می کند که فرد به اندازه کافی به او توجه نمی کند و یا ظالم است.
تغییرات سریع در هویت و تصویر از خود که شامل تغییر اهداف و ارزش ها می شود، و بد دیدن خود.
دوره های پارانویا مربوط به استرس و از دست دادن ارتباط با واقعیت، که از چند دقیقه تا چند ساعت ادامه دارد.
رفتارهای خطرناک و ریسکی مانند قمار، رانندگی بی ملاحظه، رابطه جنسی ناامن، پرخوری، اعتیاد به مواد، و یا اختلال در خرابکاری موفقیت با رها کردن یک شغل خوب و یا پایان دادن به یک رابطه مثبت.
تهدید و یا آسیب به خود، اغلب در واکنش به ترس از جدایی یا ترک شدن.
نوسانات روحی که از چند ساعت تا چند روز طول می کشند و می تواند شامل شادی شدید، زود رنجی، شرم و اضطراب باشد.
احساسات مداوم خالی بودن.
خشم شدید، عصبانیت شدید، طعنه زدن یا تلخ شدن، یا داشتن دعواهای فیزیکی
چه زمانی برای اختلال شخصیت مرزی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شما متوجه هستید که علایم و نشانه های بالا را دارید، با پزشک خود و یا یک ارائه کننده بهداشت روانی صحبت کنید.
اگر افکار خودکشی دارید و اگر تصورات ذهنی درباره آسیب زدن به خودتان را دارید، با انجام یکی از این کارها به خودتان کمک کنید:
لطفا شماره اورژانس را فوراً بگیرید.
به پزشک، روانپزشک و یا دیگر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید.
نزد دوست صمیمی، عشقتان، هم کار صمیمی و هم کار قابل اعتمادتان بروید.
با افراد مورد اعتمادتان تماس بگیرید.
اگر نشانه ها و علائم را در یکی از اعضای خانواده و یا دوست خود دیدید، با آن فرد در باره مراجعه پزشک صحبت کنید. اما نمی توانید کسی را مجبور کنید.
افکار خودکشی
علل اختلال شخصیت مرزی :
همانند دیگر اختلالات سلامتی ذهنی، علل اختلال شخصیت مرزی به طور کامل درک شده است.
علاوه بر عوامل محیطی - مانند سابقه آزار و اذیت کودکان و یا اختلال شخصیت مرزی، ممکن است به موارد زیر مربوط باشد:
ژنتیک:
برخی مطالعات در مورد دوقلوها و خانواده هایشان نشان می دهند که اختلالات شخصیتی ممکن است به ارث برده شوند و یا به شدت با اختلالات سلامتی ذهنی در میان اعضای خانواده مرتبط باشند.
اختلالات مغزی برخی تحقیقات نشان داده اند که تغییراتی در مناطق خاصی از مغز که در تنظیم هیجان، پرخاشگری و پرخاشگری دخیل هستند، وجود دارد. علاوه بر این، برخی از مواد شیمیایی ویژه ای که به تنظیم هوا کمک می کنند مثل سروتونین، ممکن است به درستی عمل نکند.
عوامل خطر اختلال شخصیت مرزی :
برخی عوامل مرتبط با توسعه شخصیت می تواند خطر بروز اختلال شخصیت مرزی را افزایش دهد. این ها شامل این موارد هستند:
زمینه ارثی:
اگر یک خویشاوند نزدیکتان, پدر, برادر یا خواهر شما اختلال مشابه دارد، ممکن است در خطر بالاتری باشید.
دوران کودکی پر تنش:
بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال در دوران کودکی مورد سو استفاده جنسی یا سو استفاده فیزیکی قرار گرفته بودند یا آنها نادیده گرفته می شدند. برخی از افراد هنگامی که کوچک بودند، گم شده بودند یا والدینشان از هم و از آنها جدا شده بودند یا مشکلات بدی با آنها داشتند.
مشکلات اختلال شخصیت مرزی :
اختلال شخصیت مرزی می تواند به بسیاری از قسمتهای زندگی شما آسیب برساند.
می تواند تاثیر منفی بر روابط, شغل, مدرسه, فعالیت های اجتماعی و تصویر از خود داشته باشد که نتیجه آن این موارد است:
تغییرات مکرر شغلی
عدم تکمیل تحصیلات
داشتن چندین مساله قانونی مانند زندان
روابط پر درگیری, استرس زناشویی یا طلاق
آسیب دیدگی, مانند قطع یا سوختن و بستری شدن مکرر
مشارکت در روابط خشونت آمیز
بارداری ناخواسته, عفونت های مقاربتی, تصادفات وسایل نقلیه موتوری و دعواهای فیزیکی ناشی از رفتارهای تکانشی وخطرناک
اقدام به خودکشی
به علاوه ممکن است اختلالات روانی دیگری داشته باشید، مانند:
افسردگی
اعتیاد به الکل یا مواد دیگر
اختلالات اضطرابی
اختلال های تغذیه ای
اختلال دو قطبی
اختلال استرسی پس از سانحه
اختلال کم توجهی / بیش فعالی (adhd)
دیگر اختلالات شخصیتی
اضطراب
استرس و اضطراب از عوارض اختلال شخصیت مرزی
تشخیص اختلال شخصیت مرزی :
اختلالات شخصیتی شامل اختلال شخصیت مرزی, براساس موارد زیر تشخیص داده می شود:
صحبت کردن مفصل با پزشک
ارزیابی روان شناختی که ممکن است شامل تکمیل پرسش نامه باشد
تاریخچه و سابقه پزشکی و آزمایش
بحث درباره علایم و نشانه ها
تشخیص اختلال شخصیت مرزی معمولاً در بزرگسالان انجام می شود نه در کودکان و نوجوانان.
به این دلیل است که علایم و نشانه های اختلال شخصیت مرزی ممکن است زمانی که کودکان بزرگ تر می شوند و بالغ، از بین بروند.
روان پزشک
اختلال شخصیت مرزی چگونه تشخیص داده می شود؟
درمان اختلال شخصیت مرزی:
روان درمانی, داروها, بستری و خودیاری
روان درمانی برای درمان اختلال شخصیت مرزی:
روان درمانی یا درمان سرپایی طولانی مدت, بخش مهمی از هر درمان برای BPD است.
تحقیقات نشان داده است که انواع مختلف روان درمانی در کاهش نشانه های BPD, از جمله:
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)
رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) اولین شکل از روان درمانی است که برای افراد با اختلال شخصیت مرزی موثر است. DBT نوعی درمان شناختی رفتاری است که بر این تمرکز دارد که چگونه افکار و اعتقادات می تواند منجر به اعمال و رفتار شود.
در این روش درمانی, افراد نحوه مدیریت تعارض را یاد می گیرند و مهارت هایی را یاد می گیرند که به آن ها در مقابله با احساسات قوی کمک کنند. مراقبه ذهن آگاهی اغلب شامل می شود.
طرح درمان متمرکز:
درمان متمرکز نیز شکلی از درمان شناختی برای BPD است. درمان متمرکز با تفکری عمل می کند که نیازهای برآورده نشده از دوران کودکی می تواند منجر به راه های ناسالم اندیشی در مورد جهان شود. این روش درمانی بر مقابله با این باورها و رفتارهای ناسازگار تمرکز دارد و به جای آن بر روش های سالم تفکر و مقابله تمرکز دارد.
روان درمان
رفع اختلال شخصیت مرزی با درمان متمرکز
درمان قطعی اختلال شخصیت مرزی با روان درمانی
درمان مبتنی بر مبانی تربیتی:
کاردرمانی به حدی برای BPD بررسی شده است و ممکن است به اضطراب و افسردگی و نیز کارکرد اجتماعی کمک کند و چنانچه در این بخش از سلامت نمناک خواهید خواند این روش درمانی بر کمک به مشتری در تشخیص حالات ذهنی, افکار و احساسات خود و همچنین افکار و احساسات دیگران تمرکز می کند. از طریق شناسایی, او می تواند ببیند که این افکار چگونه به رفتار و رفتار دیگران کمک می کنند.
روان درمانگری متمرکز بر انتقال:
روان درمانگری متمرکز بر انتقال BPD بررسی شده است و می تواند به همان اندازه خوب یا بهتر از رفتاردرمانی دیالکتیکی باشد. این درمان از مفهوم انتقال احساسات از فرد به فرد دیگر استفاده می کند که یک مفهوم کلیدی در درمان افسردگی است.
روان درمانی مبتنی بر انتقال از رابطه بین بیمار و مشاور استفاده می کند تا درمانگر بتواند چگونگی ارتباط یک مشتری با دیگران را ببیند. سپس مشاور می تواند از این آگاهی برای کمک به فرد در واکنش به روابط دیگر استفاده کند.
افسردگی
روش های روان درمانی برای رفع اختلال شخصیت مرزی
درمان اختلال شخصیت مرزی با داروها:
اگرچه در حال حاضر داروهایی برای اختلال شخصیت مرزی مورد تایید FDA وجود ندارد, اما تحقیقات نشان داده است که برخی داروها علائم مشخصی از اختلال را کاهش می دهند. ممکن است دارو برای BPD, زمانی که در پیوند با روان درمانی مورد استفاده قرار می گیرد, موثر باشد. علاوه بر کمک به علائم BPD, داروها ممکن است به شرایط سلامت روانی موجود مانند اضطراب و افسردگی کمک کنند.
برخی از رایج ترین داروهای تجویزی برای BPD، عبارتند از:
داروهای ضد افسردگی:
داروهای ضد افسردگی ممکن است به احساساتی مانند غم و اندوه کمک کنند، اما به نظر نمی رسد برای علائمی مانند عصبانیت نیز مفید باشند.
داروهای ضدروان پریشی:
داروهای ضدروان پریشی برخی از اولین داروهای مورد استفاده برای درمان BPD هستند و ممکن است به ویژه برای برخی از نشانه های مشکل بی پی دی مانند خشم, تکانشگری و تفکر پارانوئید, مفید باشند.
داروهای ضد اختلال شخصیت مرزی
درمان اختلال شخصیت مرزی با داروهای ضد افسردگی
آنکسیولیتیکها (داروهای ضد اضطراب):
اضطراب می تواند BPD را بدتر کند, با این حال برخی از اینها یک شمشیر دولبه است به خاطر پتانسیل اعتیاد آورشان. تثبیت کننده های خلقی یا ضد انعقاد:تثبیت کننده های خلق و روحی ممکن است به فکر تکانشی مشترک به BPD کمک کنند.
سایر درمان های بالقوه مانند اسیدهای چرب امگا 3 نیز در حال بررسی هستند. در واقع, مطالعات تا به امروز, از بیشتر داروها برای BPD, به جز داروهای ضدروان پریشی غیرمعمولی (نسل دوم), تثبیت کننده های خلق و اسیده ای چرب امگا 3 استفاده نمی کنند.
بستری شدن برای رفع اختلال شخصیت مرزی:
اختلال شخصیت مرزی با تجربه های احساسی بسیار شدیدی همراه است. در نتیجه, ممکن است افرادی با بی پی دی, به درمان فشرده بی پی دی نیاز داشته باشند. برخی اوقات افرادی با BPD, در یک بیمارستان روانی برای درمان بستری شوند.
گزینه درمان دیگر، بستری شدن در بیمارستان یا درمان روزانه است.این ها برنامه هایی هستند که از روان درمانی سنتی سرپایی، فشرده تر هستند اما نیازی به گذراندن یک شب ندارند.
بستری شدن
درمان اختلال شخصیت مرزی با بستری شدن در بیمارستان روانی
درمان اختلال شخصیت مرزی با کمک به خود:
کمک به خود برای BPD, بخش اساسی هر برنامه درمانی است. البته اینها باید برای مکمل مراقبت از یک درمانگر واجد شرایط و نه تنها استفاده شود. یک برنامه ایده آل شامل یادگیری به همان اندازه که می توانید از طریق آموزش به خود کمک کنید, آموزش مهارت های مقابله سالم برای BPD, و یافتن راه هایی برای کمک به بیان و مدیریت احساسات خود.
منابع ارزشمندی در دسترس BPD وجود دارند که می توانند به همراه شکل های سنتی تر درمان مورد استفاده قرار گیرند. کتاب ها و منابع آنلاین اطلاعاتی درباره BPD ارائه می کنند و راه های مقابله با علایم را پیشنهاد می کنند.