بزرگنمايي:

آریا بانو -
در هر شرایطی به فرزندمان چه بگوییم
٤٠٦
٠
روزنامه شهروند / فرزند موفق داشتن دغدغه تک‌تک اولیا است و هرکدام با تکیه بر دانش و آموخته‌های خود سعی دارند این ‏دغدغه را درنهایت به شکل مطلوب به سرانجام برسانند بدون این‌که در نظر بگیرند کوچکترین حرف‌ها و ‏حرکات‌شان می‌تواند در نتیجه نهایی تأثیرگذار باشد. در ادامه به موقعیت‌هایی می‌پردازیم که اولیا باید در طرز ‏برخوردشان دقت‌ بیشتری کنند. ‏
در مدرسه: هیچ وقت‎ ‎از یک بچه با گفتن «تو خیلی باهوشی» یا «تو خیلی زود مطالب را می‌گیری» تعریف و ‏تمجید نکنید.
به جای آن، تلاش یا شیوه او را با گفتن این جمله که «پیشنهاد هوشمندانه‌ای دادی» یا ‏‏«وجودت مایه افتخار من است»، تحسین کنید.‏
در ورزش: به‌جای گفتن «تو ذاتا ورزشکاری» بگویید «تمرینات واقعا تو را بهتر کرده است.»
به‌جای ‏پرس‌‌و‌جوی اینکه آیا «برنده شدی» بپرسید «آیا همه تلاشت را کردی؟» استعداد ژنتیکی رشد پیدا ‏می‌کند،‎ ‎مگر‎ ‎اینکه طرز تفکر شما به سمت موفقیت برود و رشد یابد.‏
سر میز شام: به‌جای این سوال همیشگی «امروزت را چگونه گذراندی؟» (که همه به طریقی از آن وحشت ‏دارند) بپرسید: «امروز چه چیزی یاد گرفتی؟» یا «چه اشتباهی مرتکب شدی و از آن چه چیزهایی آموختی؟» ‏و مسائل و مشکلاتی را که با آنها درگیر هستید و با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کنید را با شور و اشتیاق توضیح ‏دهید: «تلقین اشتیاق برای یادگیری.»‏
‎ ‎در برنامه‌ریزی: تنها از هدف‌هایی که بچه‌های‌تان دارند نپرسید؛ بلکه درباره‌ برنامه‌هایی که برای رسیدن به ‏اهداف‌شان دارند پرس‌وجو کنید.‏‎ ‎
در شکست و ناکامی: به خودتان این اجازه را ندهید که به فرزندان‌تان لقب‌هایی مثل بازنده، شکست‌خورده‎ ‎و ‏احمق یا دست و پا چلفتی نسبت دهید.
هیچ وقت اجازه ندهید که شکست از یک عمل به یک شناسه تبدیل ‏شود. همچنین به فرزندان‌تان برچسب نزنید. نگویید این یکی یک هنرپیشه است و این یکی یک دیوانه‌ ‏کامپیوتر. هر کسی می‌تواند هر شغلی داشته باشد، به شرط رعایت اخلاق و هنجار اجتماعی!‏
در شک و تردید: ‏‎ ‎اگر متوجه شدید که فرزندتان به اینکه می‌تواند بهتر باشد شک دارد، از او بخواهید به ‏کسانی فکر کند که توانایی‌های کمی داشته‌اند ولی حالا به طرز شگفت‌آوری از همه پیشی گرفته‌اند یا ‏زمان‌هایی را به او یادآوری کنید که کسانی را دیده‌اید که چیزهایی را یاد گرفته‌اند که باورکردنی نبوده است.‏