بزرگنمايي:

آریا بانو - عصر دوشنبه ششم اسفندماه خانواده بزرگ هنرمندان مجسمه ساز ایران در یک فضای بسیار صمیمی دور هم جمع شدند تا بیستمین سالگرد تاسیس انجمن خود را جشن بگیرند.


به گزارش هنرآنلاین ، جشن بیست سالگی تاسیس انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران، برخلاف تمام جشن‌هایی که این روزها برگزار می‌شود، در فضای بسیار صمیمانه برگزار شد و هنرمندان هنگام بریدن کیک 20 سالگی آرزو کردند که هر روز بیش از گذشته پیوند میان اعضا عمیق‌تر شود و با هم تعامل و همکاری بیشتری داشته باشند.
کامبیز صبری در این مراسم گفت: تمام جمع‌ها و تشکل‌ها در دنیا الگویی شبیه به خانواده دارند. جمعیت‌های هنری نیز شبیه به الگوی خانواده هستند. اساسا شخصیت هنری به گونه‌ای است که می‌خواهد جلوه داشته باشد و در این مسیر دچار اصطحکاک می‌شود. رشد یک هنرمند با تعاملات و رشد اجتماعی در ارتباط است ولی نمی‌توان همه هنرمندان را مثل هم دانست؛ چراکه با هم تفاوت دارند.
او افزود: ولی همه هنرمندان یک خانواده هستند هرچند که همدیگر را قبول نداشته باشند ولی در کنار یکدیگر است که می‌توانند قدرت داشته باشند و باید در پذیرش یکدیگر بکوشند و سعی در تکامل هم داشته باشند. باید سعی کنند همدیگر را قبول کنند و به هم احترام بگذارند. خیلی مهم است که یک جمع 100 نفری کنار هم جمع می شوند و با هم خوشحال هستند.
صبری ادامه داد: بعد از 20 سال این اتفاق بسیار مهمی است که هنرمندان دور هم جمع شده‌اند. انسان سالم کسی است که روزمرگی داشته باشد. پیکاسو شدن یک رویای ناشدنی است و کسی که بخواهد عمرش را بگذارد تا پیکاسو شود عمرش را تلف کرده است. یک هنرمند مختصات خاص خودش را دارد. همه ما در طول زندگی‌مان شب‌هایی را به خاطر عشق نخوابیده‌ایم. بخشی از عمرمان به دنبال نان هستیم و بخشی از عمرمان را در پی دست یابی به علایق سپری می‌کنیم.
او افزود: ما باید یاد بگیریم شاد باشیم بخندیم و به وقت آن هم متاثر شویم. همواره در طول زندگی متاثر بودن بسیار وحشتناک است. اگر آدم یاد بگیرد بدون عذاب وجدان جایی وقت تلف کند به سلامت رسیده است.
این مجسمه‌ساز ادامه داد: در هنر هم خبری هست و هم خبری نیست. هنرمند شغلش به وجود آورنده است و باید با خلاقیت کار کند و چیزی را به جامعه اضافه کند. وظیفه خانواده مجسمه‌سازان این است که به نمایشگاه‌های یکدیگر برویم و اگر از کار یکدیگر خوشمان نیامد نباید آن کار را جلوه‌ای از شخصیت خالق کار ببینیم و براساس آن قضاوت کنیم. باید با هنرمندان حوزه‌های دیگر نیز ارتباط داشته باشیم. اگر نظری درباره کار هنرمند دیگری داریم، باید تحلیل خود را بدون قضاوت، خشم و تمسخر بیان کنیم. باید همانند یک تشکل عمل کنیم و در کنار هم فعالیت کنیم. اصولا مجسمه‌سازان افراد پیشرویی هستند. ما در انجمن مسیر درستی را پیش می‌رویم و در کشور جایگاه خوبی به عنوان یک شاخه هنر داریم.
صبری ادامه داد: باید پختگی را در کنار هم تجربه کنیم وگرنه تنها می‌مانیم. ما باید نسلی باشیم که بیشتر هم را قبول داریم و اگر خواستیم از یکدیگر نقد کنیم یک لحظه مکث کنیم و خودمان را خالی نکنیم چون باعث آسیب وارد شدن به هنرمند مقابل می‌شویم. این گردهم آیی ما ارزشمند است و بعضی از رشته‌های هنری هنوز یک انجمن و تشکل ندارند چون که نمی‌توانند همدیگر را تحمل کنند. باید انتظاراتمان را تنظیم کنیم و همه چیز را در نظر بگیریم و همه چیز را از انجمن نخواهیم. با تضعیف انجمن به جایی نمی رسیم و باید افرادی متناسب با انتظارمان پیدا کنیم و آن را بیان کنیم. ما باید اتفاقات بدی که برایمان افتاده را با بزرگواری ببخشیم و هر عضو انجمن را به چشم عضوی از خانواده خود نگاه کنیم.
صبری در ادامه افزود:خلاقیت در مجسمه‌سازی در میان تمام رشته‌های هنر تجسمی بیشتر است و یک مجسمه‌ساز توانایی این را دارد که با متریال‌های مختلفی کار کند و یک اثر جدید به وجود آورد.
در ادامه صبری از مجسمه‌سازان درگذشته ایرج کریمخان زند، رضا امیریار احمدی، شاپور میرزایی، محمدعلی مددی، بیژن نعمتی شریف، حمیدالله رضایی، یونس فیاض ثانوی، علی اکبر صنعتی، علی قهاری، محسن وزیری مقدم که در حال حاضر در قید حیات نیستند، یاد کرد.
انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران به طور رسمی با انتخاب اولین هیات مدیره در سال 1377 آغاز به کار کرد. این انجمن با حضور هنرمندان برجسته واساتید دانشگاه، به عنوان مهمترین نهاد رسمی مجسمه‌سازی ایران، تاکنون نقش‌های اجرایی، نظارتی و مشورتی بسیاری را بر عهده داشته است. از طرفی نگاهی به سایر فعالیت های این انجمن، نظیر آموزش، پژوهش و انتشار مطالب تخصصی، بیانگر سهم به سزای آن در گسـترش آگاهی عمومی وارتقای قابلیت‌های این هنر است.