بزرگنمايي:

آریا بانو -
مادران بیشتر از فرزندان منتظر تعطیلات نوروز هستند
٢٥٢
٠
عصر ایران / مادران بیشتر از فرزندان منتظر تعطیلات نوروز هستند تا به اندازه تقریبا بیست روز نفس راحتی بکشند. مسایل زیادی دست به دست هم داده اند تا والدین ، بخصوص مادران را هم در تکالیف درسی فرزندان درگیر سازند.
بسیاری از مادران دانش آموزان مدارس ابتدایی به قدری درگیر تکالیف درسی فرزندان شده اند که با مشکلات جدیدی مواجه هستند و حالتی از درماندگی را تجربه می کنند.
اتفاقی که بصورت روزانه برای این خانواده ها رخ می دهد به این صورت است که مادر کتاب، دفتر و لوازم التحریر فرزند را طبق برنامه درسی در کیف مدرسه قرار می دهد تا فرزند چیزی را جا نگذارد و او را راهی مدرسه می کند. به قدری مادر این کار را برای فرزند انجام داده که اکنون برنامه کلاسی فرزند بر اثر تکرار حفظ شده است در حالی که شاید فرزند به اندازه مادر از برنامه هفتگی اطلاع ندارد.
فرزند که از مدرسه برمی گردد، مادر از وی دروس جدید و تکالیف مربوطه را می پرسد، در برخی مواقع به قدری به دانش آموز اطمینان وجود ندارد که معلم تکالیف دانش اموز را برای مادر یادداشت میکند و یا در فضای مجازی برای مادران تکالیف دانش آموزان را ارسال می کند. بلافاصله بعد از صرف غذا و کمی استراحت، مادر از فرزند می خواهد که تکالیفش را همراه با وی انجام دهد و معمولا کودک از این خواسته طفره می رود و مادر بارها و بارها خواسته خود را تکرار می کند و با بی توجهی کودک مواجه می شود تا اینکه در نهایت با عصبانیت و پرخاشگری کلامی کودک را وادار به انجام تکالیف می کند اما کودک تمرکزچندانی بر تکالیف ندارد و ساعت ها آن را طول می دهد و باعث ایجاد هیجانات منفی در مادر می گردد.
مادر گام به گام با فرزند درگیر انجام تکالیف است و حال علاوه بر نقش مادری، نقش معلمی فرزند خود را نیز به عهده می گیرد که این نقش جدید، بر نقش اصلی ( نقش والدینی) آسیب می زند. مادر به گونه ای عمل می کند که اضطراب وی بیشتر از اضطراب فرزند در قبال تکالیف و امتحان است به قدری خودش را در کارهای مدرسه کودک کرده است که تمام محتوای کتاب های را حفظ شده است و هرروز این داستان به نمایش گذاشته می شود و این دسته از مادران دچار خستگی مفرط، اضطزاب، نگرانی و درماندگی می شوند و عموما بر رابطه زوجی نیز تاثیرات سوء دارد.
زمانی که آموزگار تدریس می کند کودک به خوبی می داند که بار دیگر درس جدید را مادرش نیز به وی آموزش خواهد داد بنابراین تمرکز چندانی به تدریس معلم ندارد و معلم نیز از فقدان تمرکز و بی توجهی کودک شکایت دارد و از والدین می خواهد که زمان بیشتری را برای آموزش فرزند خود اختصاص دهند چرا که به دلیل تعداد زیاد دانش آموزان در کلاس فرصت رسیدگی به تمام دانش آموزان را ندارد
واقعیت این است که این شیوه آموزش ، نه تنها یاری رسان نبوده بلکه مشکلات عدیده ای را در پی خواهد داشت از جمله : ایجاد مشکلات ارتباطی جدید در رابطه بین والدین و فرزندان، عدم شکل گیری احساس مسولیت در دانش آموزان در قبال تکالیف داده شده به آنها، ایجاد احساسات منفی در والدین از جمله نگرانی، اضطراب و خشم. بنابراین لازم است که آموزگاران از دخیل کردن والدین در امر آموزش خودداری کرده تا به کودک اجازه دهند که به تنهایی تکالیف خود را انجام دهند و این رفتار را در کودک تقویت نمایند.