بزرگنمايي:

بانو نيوز - بچه مي خواهي براي چه؟ راحت زندگي ات را بکن!بچه يعني دردسر،بچه يعني مخارج بالا،يعني تمام شدن روزهاي خوشي،عجله نکنيد،معني ديگري هم دارد.






زمان بچه دار شدن
پيرامون داشتن فرزند کمتر يا بيشتر، سالهاست که بحث و گفتگو بسيار است. بزرگترهاي ما اينطور مي گويند که روزگاري که جامعه در شرايطي قرار گرفته بود که وقوع جنگ تحميلي بر همه ابعاد زندگي اثر گذاشته بود، سخن از کاهش نسل در ميان بود و تبليغات شديدي پيرامون فرزندآوري صورت گرفت و به اين ترتيب متولدين نيمه ابتدايي دهه 60، جمعيت زيادي شدند و اين موضوع با نگاهي به سال برگزاري کنکور سراسري براي اين نسل، قابل تصديق است. زماني که متقاضيان ورود به دانشگاه در هر رشته به بالاي يک ميليون نفر رسيده بودند.

بعد از گذشت آن روزها، اوضاع به گونه ديگري تغيير يافت. به اين صورت که تبليغات و فرهنگ سازي ها به اين سمت حرکت کرد که فرزند کمتر بهتر است. اين فرهنگ به طور تدريجي در اذهان شکل گرفت تا به اوضاع فعلي برسيم. روزگار کنوني که سن ازدواج بالا رفته است و آن دسته از افرادي که ازدواج کنند بيشتر به تک فرزندي گرايش دارند. آن هم تک فرزنداني که پدر و مادر جواني ندارند.

تحقيقات و آمارهاي صورت گرفته در اين رابطه اينطور نشان مي دهند که اگر روند رشد جمعيت به صورت فعلي باشد، در آينده با جامعه اي پير مواجه خواهيم بود که رشد جمعيت آن به صفر مي رسد. اين مساله هم به عنوان يک معضل مهم اجتماعي مطرح شده و موجب شده تا اقداماتي شتاب زده در اين رابطه صورت گيرد.

مثلا بيلبوردهايي که اخيرا در برخي از نقاط شهر ديده مي شد و نمايش دهنده اين جمله بود که :" فرزند بيشتر، زندگي شادتر."....عبارتي که انتقادات گسترده اي را به دنبال داشت.

اما نکته قابل توجه اين است که شعار "فرزند کمتر،زندگي بهتر" هم شعار درستي نبود. در واقع هر تفکري که بدون برنامه ريزي و آينده نگري ترويج داده شود، تاثيرات مناسب و به جايي به دنبال نخواهد داشت. آن روزي که اين شعار مطرح شد و تبليغات زيادي در مورد آن صورت گرفت، مي بايست درباره عواقب آن عميق تر فکر مي شد. امروز هم که به دلايل مختلفي، با کاهش رشد جمعيت مواجه هستيم، طرح و ارائه چنين شعارهايي ممکن است موفق نباشد و حتي تاثير منفي بر افراد داشته باشد. همانطور که بسياري از جوانان در انتقادهاي خود اينطور بيان کرده بودند که شرايط لازم براي ازدواج کردن را هم ندارند، چه رسد به اينکه بخواهند به داشتن فرزندي فکر کنند.

بهتر است به گونه اي ديگر به اين موضوع نگاه کنيم و بدانيم که داشتن فرزند کمتر و بيشتر، قرار نيست موجب شادي ويا عدم شادي ما باشد. آنچه مهم است نحوه نگاه ما به زندگي و باورهاي ماست. باورهايي که موجب مي شود تا در تمامي مراحل از زندگي لذت ببريم و زيبائيهاي آنرا بيشتر ببينيم

هرچند که اين گفته جوانان درست و به حق است اما بخش بزرگي از مشکلات را مي توان با توسل به راهکارهاي درست و منطقي مرتفع کرد. بارها و بارها در رابطه با اين موضوع سخن گفته ايم که نحوه نگرش جوانان امروز و توقعاتشان از زندگي، مانع بزرگي براي شانه خال کردن آنها از ازدواج است.

رشد تفکرات مادي گرايانه و اصالت پول و ثروت در کنار فرهنگ مصرفي، موجب شده تا روحيه اي در جوانان ما به وجود بيايد که بهره مندي هر چه بيشتر از مال و ثروت، براي آنها ارزش محسوب شود. در حاليکه در گذشته اين موارد وجود نداشت و روحيه قناعت ورزي به عنوان اصلي مهم در زندگي محسوب مي شد. اين موضوع قابل قبول است که مسئله اي به نام شغل و هزينه هاي بالاي زندگي، در جامعه ما مشکلات زيادي را به وجود آورده است اما مي توان همين وضعيت را به گونه اي مديريت کرد که بتوان از يک زندگي ساده و همراه با آرامش و رضايت خاطر، بهرمند شد. مسلما دختران و پسران جواني که از ابتداي زندگي به دنبال داشتن خانه، ماشين و شغلي با درآمد خوب هستند، نداشتن هر يک از اين موارد را به عنوان دليلي براي ازدواج نکردن مطرح مي کنند. در حاليکه اغلب والدين ما نيز در ابتداي زندگي مشترک خويش، از اين امکانات برخوردار نبودند و با حداقل ها شروع مي کردند و در طي زندگي به طور تدريجي به خريدن خانه و ارتقاي شغلي مي رسيدند.

به نظر مي رسد که جوانان امروز ما باورهاي درست و شايسته اي نسبت به زندگي ندارند. وقتي همه چيز براي يک انسان در ماديات و داشتن بهترين ماشين، گوشي تلفن همراه و البسه هاي مارک دار باشد، جايي براي اين تفکر باقي نمي ماند که با ازدواج کردن مي توان ايمان و عفت خويش را در امان داشت و يا باور به اين موضوع که وقتي فرزندي به دنيا مي آيد، زمينه اي براي گشايش رزق و روزي براي والدين خود به دنبال دارد و موجب برکت براي آن خانواده مي شود.

اين ها مسائلي است که براي جوانان امروز به صورت افکاري نخ نما و پوسيده درآمده است و نمي توانند آنها را باور داشته باشند که اگر باور داشتند، به گونه اي ديگر زندگي مي کردند.

وقتي به گذشته نيم نگاهي مي اندازيم متوجه مي شويم که خانواده هاي آن زمان، فرزندان بيشتري داشتند و اتفاقا روحيه اي بهتر و شادتر هم داشتند. در زندگي هاي فعلي، اغلب خانواده ها يک فرزند دارند و براي فراهم کردن بهترين امکانات براي آن فرزند، تلاش شبانه روزي مي کنند اما در نهايت نه آن فرزند و نه پدر و مادرش، احساس رضايت قلبي و شادماني واقعي ندارند. بنابراين بهتر است به گونه اي ديگر به اين موضوع نگاه کنيم و بدانيم که داشتن فرزند کمتر و بيشتر، قرار نيست موجب شادي ويا عدم شادي ما باشد. آنچه مهم است نحوه نگاه ما به زندگي و باورهاي ماست. باورهايي که موجب مي شود تا در تمامي مراحل از زندگي لذت ببريم و زيبائيهاي آنرا بيشتر ببينيم.
منبع:تبيان