بزرگنمايي:

آریا بانو -
نقش مادر در تربیت کودک
٣٩
٠
بیتوته / مهمترین اصل برای تربیت کودک یگانگی پیام پدر و مادر است،تربیت و پرورش یک کودک، شاید مهم‌ترین و سخت‌ترین وظیفه‌ای‌ باشد که کسی در زندگی برعهده خواهد داشت.
حمید جمعه پور در ابتدا گفت : در ارتباط با این موضوع باید گفت پس از سالها تعلیم و تربیت و پژوهش های حوزه تربیتی قطعا به اصول واحدی دست یافته ایم بنابر این نمی توان به هر طزیقی تربیتی مانند خود برای فرزندانتان به کار گیرید .
چرا با وجود یک مادر فرزندان از لحاظ اخلاق و رفتار متفاوت هستند ؟ ژنتیک در بروز رفتارها بسیار موثر و تاثیر گذار است .بر اساس وراثت متفاوت کودکان برداشت متفاوتی از رفتارها و گفتارهای اطراف خود دارند .اما خانواده ها می بایست یک نوع رفتار داشته باشند و مانع از ایجاد دو گانگی شوند .اگر پدر و مادر اگاه باشند بر اساس یک اصول ثابت به فرزندان خود پاسخ می دهند .
وی در ادامه افزود : همواره توصیه می شود مادر می بایست اولین تربیت کننده نوزاد باشد . پدر به مادر در مراقبت از نوزاد کمک می کند اما نقش اصلی و اولیه تربیت و نگهداری کودک بر عهده مادر است .تئوری های مختلفی در روانشناسی نشان می دهد که مادر برای نوزاد نماینده جهان بیرون است و یا می توان گفتن مادر نماد سایر انسانها و منبع اعتماد به دنیای بیرون است .نقش مادر بسیار مهم است که اگر مادران مراقب رفتارهای خود نباشند فرندشان دچار آسیب بسیار زیادی خواهند شد . در 2سال اول زندگی، کودک کاملا به مادر وابسته است؛ نیازهای کودک فقط توسط مادر برآورده می‌شود و پدر‌ها معمولا تنها شاهد بزرگ‌شدن کودک هستند و نهایت مسئولیت و کمک‌شان، در ارتباط با کارهای کودک، به‌طور غیرمستقیم و از طریق توجه به مادر و کمک‌کردن به او خواهد بود. با بزرگ‌تر‌شدن کودک و رشد شناختی و شخصیتی او اما نیاز دیگری هم به نیاز‌های ابتدایی او اضافه می‌شود .
کارشناس برنامه در خصوص نقش و تاثیر والدین در تربیت کودک گفت : والدین نخستین الگوهای رفتاری هستند که کودک با آن‌ها مواجه است و در بین بقیه افرادی که در کنار کودک قرار دارند، والدین تاثیرگذارترین هستند. از همان سال‌های ابتدایی زندگی، کودک مفاهیمی مانند مهربانی، احترام، دوست داشتن، دروغ، خشم و بقیه خصوصیات شخصیتی را از والدین خود الگو می‌گیرد. او بسیاری از این‌ها را به‌طور ناخودآگاه و حتی بدون تلاش والدین از آن‌ها و از رفتارهای آن‌ها کسب می‌کند به همین دلیل والدین باید کاملا نسبت به رفتار‌های خود در قبال کودک هشیار باشند.
تربیت کودکان را با تربیت خود مقایسه نکنید و سعی کنید فرزندانتان را بر اساس دوره و زمانی که در ان در حال رشد است تربیت کنید.تا 13 سالگی دوران کودکی است و از 13 تا 18 سالگی دوره نوجوانی محسوب می شود .
حمید جمعه پور در انتها گفت : برای ارتباط با کودک می توان از دو شیوه شناختی و شیوه رفتاری استفاده کرد در سنین کودکی شیوه رفتاری قابل درک برای کودک است.رفتاری که تقویت شود چه خوب چه بد، زمانی که بخاطر ان رفتار کودک پاداش بگیرد رفتار در وی ماندگار خواهد شد .ویژگی که والدین موثر باید داشته باشند این است که باید حامی خوبی برای فرزندان باشند و دیگری اینکه می بایست وقت و انرژی و حوصله فرزند را داشته باشند؛ همچنین وضعیت اقتصادی نیز برای داشتن فرزند حائز اهمیت است.