بزرگنمايي:

آریا بانو - تهران- عضو انجمن علمی روانپزشکان گفت: خودشیفتگی یا نارسیست، اختلال روانی است که بدون راهنمایی و مشاوره گرفتن از روانپزشک یا روانکاو قابل درمان و تغییر رفتار نیست و توصیه اطرافیان تا حدودی خودآگاهی چنین افرادی را افزایش می دهد.

فربد فدایی در گفت و گو با خبرنگار حوزه سلامت ایرنا، افزود: خودشیفته یا نارسیست، به شخصیتی بسیار ضعیف گفته می شود که همواره در ایجاد روابط احساسی و عاطفی نه تنها فاقد همدلی و انگیزه بلکه با ابراز خشونت به دنبال آزار دیگران است.
فدایی اضافه کرد: روان درمانی و مشاوره فردی توسط یک روان درمانگر خوب و متبحر درمان اصلی این اختلال به شمار می رود. دارو درمانی معمولا کاربرد زیادی در درمان این اختلال شخصیتی ندارد و معمولا یک روانپزشک خوب برای عوارض اختلال، مثل اضطراب و افسردگی دارو تجویز می کند.
فدایی گفت: افراد خودشیفته اکثرا بینش و آگاهی به مشکل خود ندارند و به ندرت به دنبال درمان هستند و بیشتر به توصیه و تشویق افراد خانواده به منظور درمان عوارض ناشی از اختلال یعنی اضطراب و افسردگی جهت درمان مراجعه می کنند.
متخصص اعصاب و روان افزود: روش های روان درمانی، شناختی و رفتاری غالبا برای کمک به تصحیح و تغییرالگوهای مخرب فکری و رفتاری فرد موثراست. در روان درمانی تحلیلی، هدف درمان به وجود آوردن تصویر واقعی تری از خود در بیمار است.
فدایی اضافه کرد: توجه بی پایان و تنبیه اطرافیان از جمله شاخصه های بارز شناخت این دسته افراد است و از طرفی این خصیصه موجب شده زندگی فرد یا افراد خودشیفته دچار فراز و فرودهای بسیار و توانفرسایی شود.
متخصص اعصاب و روان گفت: جنسیت یا وارثتی بودن در شخصیت خودشیفته کم اثر است. خود شیفته بدون در نظر گرفتن زن یا مرد بودن خود را فرد خاصی می پندارد، اکثرا احساس حق به جانب دارد، بدون شواهد انتظار دارد به طور خاص با آن رفتار شود، اختلال شخصیت، خود بزرگ بینی، تکبر و «منم منم» گفتن ها در این دسته افراد به خوبی مشاهده می شود.
این عضو انجمن علمی روانپزشکان گفت: فرد خودشیفته تحمل انتقاد ندارد و در مقابل منتقدین به سرعت خشمگین می شود و دیگران را نادان می پندارد و به عدم درک واقعیت ها متهم می کند.
فدایی افزود: اشخاصی که خود را قوی، مشهور، داناترین، بی نظیر و استثنایی قلمداد می کنند و از طرفی انتظار دارند دیگران از آن ها تمجید و تعریف کنند و مطابق دستورات آن ها اطاعت بی چون و چرا و پیروی کنند، بدون تردید این دسته افراد دارای مشکلات شخصیتی و به نوعی باید آنان را به اصطلاح نارسیست یا خودشیفته نامید.
این متخصص اعصاب و روان افزود: خودشیفته توسط دیگران درک نمی شود چراکه در ایجاد روابط احساسی و عاطفی به هیچ وجه حس همدلی و انگیزه ندارد بخصوص در روابط زناشویی و خانوادگی از این رو با این شخصیت سرد و خشنی که دارند، موجب آزار دیگران نیز می شود.
وی با توجه به ضعیف بودن روابط عمومی افراد خودشیفته، گفت: این دسته اشخاص به شدت در مسایل بین فردی و شغلی به دیگران حسادت می ورزند و از طرفی فقدان های زیادی دارند و ممکن است دچار عوارض اختلال شخصیت یعنی اضطراب و افسردگی شوند که با رفتار خود آن ها را بوجود می آورند در حالی که هیچ بینش و آگاهی نسبت به آن ها ندارند.
این روانشناس گفت: اگر کودک، به وسیله کسانی مراقبت شود که به جای اینکه به طور صمیمانه و گرم و اطمینان بخش او را دوست داشته باشند، او را با روش سرد و بی تفاوت یا پرخاشگرانه و کینه توزانه تربیت کنند یا برعکس، کودک را اصطلاحا لوس بار آورده اند و روش آسان گیرانه افراطی در تربیت او داشته اند، آنگاه روح و روان کودک از مرحله خودشیفتگی فراتر نخواهد رفت.
فدایی اظهارداشت: خودشیفته یعنی کسی که خودش را بیشتر قبول دارد و ظاهرا اعتماد به نفس خیلی بالایی دارد اما اینکه فرد خودشیفته پشت این خصوصیت خود پنهان می شود و در واقع ضعف های خود را از این طریق می پوشاند و اعتماد به نفس بسیار شکننده ای دارد.
وی تاکید داشت: خودشیفتگی، یک مکانیسم دفاعی نابالغ، ناکارآمد و شکننده است و اتفاقا افراد خودشیفته افراد بسیار ضعیفی هستند.
*1417*9105