بزرگنمايي:

آریا بانو -
ترین ها/ خطرناک‌ترین کیف دنیا!
٢٥٣
٠
روزنامه شهروند / اگر بخواهیم به «چمدان اتمی» بپردازیم و تاریخچه‌اش را بدانیم ناچارا گذرمان به سال‌های جنگ سرد و رقابت دو ابرقدرت شرق و غرب در همه سطوح می‌افتد.
هفته گذشته و در جریان سفر مایک پمپئو، وزیر امورخارجه ایالات متحده آمریکا، به روسیه نکته‌ای حاشیه‎ای نظر‌ها را به خود جلب کرد و آن کیف نسبتا بزرگی بود که پمپئو در بدو ورود به فرودگاه مسکو هنگام پایین‌آمدن از پله‌های هواپیما در دست داشت! وجود این کیف در دستان پمپئو باعث شد برخی کاربران فضای مجازی آن را با کیف مشهور اتمی اشتباه بگیرند؛ اما باید گفت کیف پمپئو هر چه که بود و هست قطعا به «چمدان اتمی» ربطی ندارد چه آن‌که وزیرامور خارجه آمریکا نه صلاحیت قانونی حمل آن را دارد و نه اصولا روسیه مقصد مناسبی برای کیف مورد نظر است!
برنامه‌ریزی برای شلیک
اگر بخواهیم به آن کیف مشهور که اصطلاحا «چمدان اتمی» نام دارد، بپردازیم و تاریخچه‌اش را بدانیم ناچارا گذرمان به سال‌های جنگ سرد و رقابت دو ابرقدرت شرق و غرب در همه سطوح می‌افتد. ایالات متحده آمریکا بعد از نخستین آزمایش‌های موفقیت‌آمیز سلاح اتمی در صحرای نوادا، بلافاصله صحت عملکرد آن را با ساکنان دو شهر هیروشیما و ناکازاکی ارزیابی کرد. به دست‌آوردن سلاح هسته‌ای تا حد زیادی موازنه قدرت را به نفع اردوگاه کاپیتالیسم تغییر داد، اما روس‌ها هم بیکار ننشسته و با کمک روزنبرگ‌ها -زن و شوهر آمریکایی که اسناد اتمی آمریکا را به شوروی دادند- بمب هسته‌ای خودشان را در سال ١٩٤٩ ساختند. در این سال موازنه قدرت به شکلی مطلوب برقرار شد، اما حالا مشکلی جدید رخ نمود که همانا چگونگی برنامه‌ریزی برای استفاده از سلاح اتمی در مواقع ضروری بود. روس‌ها و آمریکایی‌ها می‌دانستند که در یک جنگ اتمی موفقیت با آن طرفی خواهد بود که زودتر از طرف مقابل شلیک کند؛ اما این‌که فرآیند «شلیک» چگونه باید باشد نیاز به پروتکلی ویژه داشت.
مقابله با دکتر استرنج لاو!
آمریکایی‌ها و روس‌ها قبل از هر چیز به این نتیجه رسیدند که لازم است دایره کسانی که می‌توانند دستور انجام یک حمله اتمی را صادر کنند، بشدت محدود شود تا دنیا اتفاقی مثل آن‌چه در فیلم «دکتر استرنج لاو» افتاد را در عالم واقع تجربه نکند. آن‌ها در همین راستا به تهیه یک‌سری داده‌های رمزی و دستورات ویژه اقدام کردند که در یک کیف با عنوان «چمدان اتمی» قرار می‌گرفت. در ایالات متحده کیف مورد نظر همیشه همراه رئیس‌جمهوری بوده و او قادر است در هر مکان و هر زمان دستور حمله اتمی را صادر کند.
در روسیه، اما روند را کمی پیچیده‌تر کرده و دستورات را در سه کیف مجزا قرار دادند؛ کیف نخست برای رئیس‌جمهوری، کیف دوم برای رئیس ستاد مشترک ارتش و کیف سوم برای وزیر دفاع و ناگفته پیداست که برای انجام یک عملیات اتمی این سه نفر باید با هم فرمان حمله را صادر کنند. اگر تصور می‌کنید داخل این کیف‌ها یک دکمه قرمز قرار دارد که با فشار آن موشک‌های دارای کلاهک اتمی به پرواز در‌می‌آیند باید بگوییم کاملا در اشتباهید! در حقیقت کیف‌ها حاوی کارت‌هایی هستند که کد حمله روی آن‌ها درج شده و تنها کافی است این کد‌ها برای نیرو‌های مسلح فرستاده شوند. به همین راحتی!