بزرگنمايي:

آریا بانو -
برادرزاده 7 ساله‌ام بعد از فوت والدین اش صحبت نمی‌کند!
٦٠٨
٢
خراسان / بچه برادرم هفت ساله است و پدر و مادرش را در یک حادثه رانندگی در عید نوروز امسال از دست داده است. این روزها در خانه پدرم یعنی پدربزرگش زندگی می‌کند ولی بعد از سه ماه، هنوز با هیچ فردی صحبت نمی‌کند. همه فامیل می‌گویند که او را به حال خودش بگذارید و با گذشت زمان بهتر می‌شود. من هر دو، سه روز به او سر می‌زنم ولی اصلا به من و حرف‌هایم توجه نمی‌کند و در دنیای خودش است. این روزها در خورد و خوراک کمی بهتر شده. به عنوان یک عمو، چه کاری می‌توانم برایش انجام دهم؟
قبل از هر چیز می‌خواهم از شما تشکر کنم که پیگیر این ماجرا هستید و از نظر من، ستودنی است که یک عمو، این‌قدر به فکر برادرزاده اش باشد. با این حال و بعد از تجربه چنین اتفاق تلخی به خصوص برای کودکان، مى‌توان انتظار داشت که این گوشه گیرى و تغییر اشتها و خواب مربوط به فرایند سوگوارى کودک باشد و به طور معمول دو یا سه ماه زمان مى‌برد اما به این معنا نیست که کودک باید در این دوران به حال خود رها شود. بنابراین مواردی را باید درباره این کودک در نظر داشته باشید که در ادامه مطرح می‌شود.
کودک را از حضور در مراسم‌ یادبود منع نکنید
از شرکت کردن کودک در مراسم یادبود ممانعت نکنید. کودک باید فرصت بروز هیجانات و سوگوارى را داشته باشد. همچنین درک کودکان از مرگ متفاوت از دوران بزرگ سالى است. اگر ابهام یا سوالى درباره مرگ دارد، باید متناسب با درک او به این سوال‌ها پاسخ داده شود. گاهى کودکان پس از فوت نزدیکان احساس گناه یا تقصیر دارند و ممکن است علت فوت آن‌ها را به کارهاى بد خود نسبت بدهند، باید به کودک اطمینان خاطر داد که در این حادثه نقشی نداشته است.
با کودک فعالیت‌های مشترک انجام دهید
کودکان کمتر هیجانات خود را به صورت کلامى بروز مى‌دهند و توانایی کمترى در بیان و شناخت احساسات خود دارند. هیجانات کودکان در بازی‌ها، نقاشی‌هایشان و ... تظاهر مى‌یابد و از این طریق مى‌توانند هیجانات خود را برون‌ریزى کنند. به همین دلیل علاوه بر
گفت و گو با کودک، انجام فعالیت‌های مشترک مثل نقاشی کشیدن، قصه گفتن و بازى با او مى‌تواند فرصتى براى بروز احساساتش باشد.
استرس پس از حادثه باید توسط متخصص بررسی شود
درباره شرایط جدید و مکان زندگى و تغییرات پیش آمده بهتر است با کودک به طور مستقیم صحبت شود، طوری‌که اطمینان خاطر داشته باشد که شرایط زندگى او ثبات دارد و از طرف سرپرست‌هاى جدید پذیرفته مى‌شود. علاوه براین، کمک گرفتن از روان شناسان کودک و نوجوان به صورت حضورى به کودک کمک مى‌کند که با سلامت بیشترى این دوره را طى کند و در صورتی‌که کودک در این حادثه حضور داشته، لازم است احساسات مربوط به این حادثه و احتمال تجربه استرس‌هاى پس از حادثه توسط متخصص بررسی شود.
نویسنده : فهیمه ملکی| روان شناس بالینی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی