بزرگنمايي:

آریا بانو -
همسرم هیچ تمایلی به من ندارد چه کنم؟
٣٢٨
٠
ایران / یک سال پیش به عقد یکی از بستگان دور خانواده پدری‌ام در آمدم و اکنون حدود 5 ماه است که ازدواج کرده‌ایم. در مدت عقد متوجه بی‌توجهی‌ها و بی‌رغبتی‌های جنسی همسرم شدم اما آن را بخشی از پاکدامنی او قلمداد کردم، این مسأله موجب آزارم می‌شد اما کنار می‌آمدم حال که وارد زندگی مشترک شده‌ام بی‌میلی جنسی و بداخلاقی‌های همسرم بشدت کلافه‌ام کرده است، ناراحت و عصبی و گوشه گیر است و دائماً به‌دنبال بهانه‌ای برای فرار از خانه است. چندبار برای رفع مسأله پیشنهاد درمان داده‌ام اما ایشان نه جواب بله داده‌اند و نه خیر، البته اخیراً نیز متقاضی طلاق است، لطفاً مرا راهنمایی کنید.
بررسی مشکل به صورت حضوری نزد یک روانشناس مجرب بسیار مورد تأکید است اما با توجه به شرح حال مختصری که از ایشان بیان کرده اید؛ ابتلای همسرتان به یک بیماری جسمی یا روانی بسیار محتمل است، با این حال برای آگاهی و کسب اطلاعات به اختصار مطالبی را برای واشکافی بیشتر مسأله در اختیارتان قرار می‌دهیم. ناتوانی جنسی یکی از مشکلات رایجی است که برخی از مردان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، دلایل متعددی چون اختلالات جسمی و روانی و گاه حتی اعتیاد به یک ماده مخدر، علت این مسأله است، از این‌رو با صراحت و اطمینان باید بیان کنیم که ناتوانی جنسی دلیل اصلی عصبانیت، بد اخلاقی و عدم تمایل به زندگی و شاید مهم‌ترین دلیل فرار ایشان از منزل است.
بی‌شک گذران زندگی با چنین فردی که حاضر به پذیرش مشکل نیست بسیار سخت است و بی‌گمان بدون درمان این مسأله، این وضعیت، پیش از قبل، بحرانی و وخیم‌تر خواهد شد چرا که علاوه بر دلایل بیان شده، احساس گناه، ناامیدی و یأس نیز گریبانگیر همسرتان می‌شود.
پیشنهاد اول ما به شما این است که با وجود بداخلاقی‌های همسرتان به او تمایل نشان دهید و مشکل جنسی‌اش را به رویش نیاورید و به او تفهیم کنید که با وجود این مشکل، باز خواهان او هستید و می‌خواهید با او زندگی کنید. اعتماد‌سازی کنید تا به جای فرار، به شما ملحق شود و شما را امین و دلسوز خود بداند. برای جلب اعتماد، تا آنجایی که ممکن است خانواده خود و همسرتان را در جریان مشکلات قرار ندهید و به طرق مختلف خواهان حضور او در کنارتان باشید(تماس تلفنی، پیامک و...). پس از جلب اعتماد همسرتان می‌توانید او را ترغیب به درمان کنید و همراهی‌تان را در این راه نیز نشان دهید. برای سوگیری کمتر همسرتان در مراجعه به پزشک، توصیه می‌کنیم متخصص اورولوژیست نخستین گزینه انتخابی‌تان برای درمان باشد و پس از اطمینان از عدم مشکلات فیزیولوژیک جدی، به روانشناس بالینی مراجعه کنید، هر چند گاهی مشکل روانی مسبب علت فیزیولوژیک است، اما بی‌شک تشخیص این مسأله برعهده پزشک‌تان است و در نهایت در صورت عدم موفقیت، به تقاضای طلاق او پاسخ مثبت بدهید چرا که ماندن در این زندگی ماحصلی جز احساس استیصال، درماندگی، ناامیدی، حقارت و افسردگی برای شما نخواهد داشت.
*نسرین صفری
روانشناس بالینی و مدرس دانشگاه