بزرگنمايي:

آریا بانو - انجمن موسیقی آمل، بیانیه‌ای اعتراضی به موازی کاری نهادهای منسوب به فرهنگ و هنر ارسال کرد.


سرویس استان‌های هنرآنلاین : در متن این بیانیه آمده است:
به نام خداوند جان و خرد
نکوداشت آیین‌های کهن ایران عزیز، یکی از زیباترین و مهم‌ترین کارها در حوزه فرهنگ و هنر است.
فرهنگ و هنری که در سال‌های اخیر؛ بیشترین آسیب را در نابسامانی‌های مدیریتی دیده است.
پس در ابتدا باید به جهت نفس برگزاری جشن آیینی تیرگان و پاسداشت حماسه اسطوره ایرانی آرش کمانگیر؛ از متولیان امر قدردانی کرد.
اما باید توجه داشت همان‌گونه که هنر و فرهنگ در تمام دنیا ساختار زندگی اجتماعی شهروندان را بهبود می‌بخشد، می‌تواند در اثر نبود تخصص و تعهد، دستخوش ابتذالی ویرانگر شود!
ما در کشور خود ادارات فرهنگ و ارشادی داریم که متولی امور هنرمندان است؛ اما متأسفانه نه تنها اداره‌های شهرستان، بلکه خود وزارتخانه آن نیز فاقد قدرت لازم و شرایط مورد نیاز برای حمایت از هنر و هنرمند است و این معضلی بس بزرگ است.
در بسیاری از کشورها، شهرداری مهم‌ترین نهادی ست که حامی فرهنگ و هنر بوده و به عناوین مختلف، هنرمند را تحت پوشش خود قرار می‌دهد.
در کشور ما و در سال‌های اخیر، این نهاد زایش‌هایی چون شورای شهر و سازمان فرهنگی-اجتماعی-ورزشی نیز داشته است.
حال پرسش اینجاست که سهم توسعه فرهنگ و هنر از نهادهایی که به نوعی داعیه حمایت از آن را دارند، چقدر است؟
و چنین موازی کاری‌هایی در حیطه هنر و فرهنگ، چه صدماتی را در جامعه به بار خواهد آورد؟!
متولیان این برنامه بزرگ آیینی و ملی، زمانی را برای برگزاری چنین جشنی تعیین می‌کنند که دقیقاً مصادف است با کنسرت یکی از گروه‌های موسیقی شهرمان که ماه‌ها تمرین کرده و آماده اجراست.
این بسیار تأسف بار است و تبعات منفی این تداخل کاملاً مشهود است.
تأسف‌بارتر اینکه اداره متبوع هنرمندان شهرمان نیز توان مقابله با چنین تصمیم ناصحیحی را ندارد!
بی‌شک در این سوء مدیریت که بوی رجزخوانی و جنگ قدرت بین برخی مسئولان در آن به مشام می‌رسد، تنها این هنرمند است که زیر پا له می‌شود و حیثیت کاری او به سخره گرفته می‌شود.
حیثیتی که فلان مدیرِ بالا دست به او نداده و یا با لابی به دست نیامده است؛ بلکه جامعه به پاس زحمات هنری او، برایش قائل شده است.
اینکه ارگان‌هایی در موازات هم برای هنر و فرهنگ شهر تصمیم می‌گیرند و هر که قوی‌تر بود و تیغش برید، پیروز میدان می‌شود؛ بسیار نگران کننده است. پس قانون و نظارت اداره فرهنگ و هنر بر موضوعات هنری شهر چه شده است؟ چطور است که برای اجرای یک کنسرت معمولی، هنرمندان شهر باید از هفت خان بگذرند و اینجا هر که هر چه خواست، می‌کند و کسی هم یارای مقابله با تصمیمات خودسرانه و بی هماهنگی برخی ارگان‌ها را ندارد؟!
در نشست انجمن موسیقی با سازمان فرهنگی-ورزشی به تاریخ 17 اردیبهشت 97، مقرر گشته بود در انتخاب هنرمندان موسیقی برای اجراهای شهری سازمان مذکور، با انجمن موسیقی مشورت صورت پذیرد و توافقی حاصل شود. حال آنکه نه تنها در این مورد جلسه‌ای با انجمن موسیقی آمل تشکیل نشد، بلکه این سازمان در راستای برگزاری چنین برنامه‌ای، با شورای فرهنگی که خود تشکیل داده است و شامل اعضای انجمن‌های هنری شهر هستند نیز جلسه‌ای برگزار نکرده است!
شورای شهر و سازمان فرهنگی آن، به جهت حضور هر چه بیشتر شهروندان، از شخصیت برجسته موسیقی کشور؛ جناب عقیلی استفاده کرده‌اند.
پرسش از مدیران نهادهای مربوطه این است آیا هیچ گروه موسیقی در این شهر نبوده که در کنار خواننده ملی ما به اجرای برنامه بپردازد و دست کم جناب عقیلی بدانند آملی‌ها هم در موسیقی حرف‌هایی برای گفتن دارند و مسئولان هنردوست شهرشان، قدر آنان را می‌دانند؟!
شورای مشورتی موسیقی شهرستان آمل در راستای حمایت از هنرمندان بومی این عرصه، حق خود می‌داند به این عدم تدبیر و آشفتگی در حوزه فرهنگ و هنر، اعتراض کند.
امید به اینکه با راستی در گفتار و کردار و رفتار، سبب شکوه فرهنگ و هنر جامعه فهیم آمل و ایران گردیم.