بزرگنمايي:

آریا بانو -
حال و روز فرزندانِ ناتنیِ وزارت علوم
٢٥٦
٠
ایسنا / رییس انجمن اساتید مدعو استان آذربایجان شرقی با اشاره بر اینکه اساتید حق‎التدریس، فرزندان ناتنی وزارت علوم هستند، تاکید کرد: اساتید حق‌التدریس جایگاه مستقلی در وزارت علوم و نزد مجلس شورای اسلامی ندارند تا مشکلاتشان را مطرح کنند و به نوعی هیچ توجهی به مشکلات اساتید حق‎التدریس نمی‎شود.
‌مریم عبداللهی، با بیان این که انجمن اساتید حق‎التدریس طی حرکتی خود جوش برای پیگیری مطالبات حقوقی اساتید حق‌التدریس در مرداد ماه 96 زیر نظر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تشکیل شد، اظهار کرد: همزمان با این حرکت در سایر استان‌ها نیز انجمن اساتید حق‌التدریس و پس از آن با تشکیل مجمع عمومی، کانون اساتید کشور در دی ماه همان سال شکل گرفت.
وی با اشاره به مشکلات شغلی اساتید حق‌التدریس به ویژه نبود امنیت شغلی افزود: اساتید حق‌التدریس به دو دسته فاقد شغل و دارای شغل تقسیم می‌شوند، دسته اول اساتیدی هستند که به جز تدریس در دانشگاه، شغلی دیگری ندارند، اما تدریس برای دسته دوم به عنوان شغل دومی محسوب می‌شود که میزان دریافتی و حق‎الزحمه از محل این شغل برایشان مهم نیست و عمده این افراد را کارمندان ارگان‌های دولتی تشکیل می‌دهند.
وی اضافه کرد: هیچ تفاوتی از نظر پرداخت مالیات توسط این دو دسته اساتید وجود ندارد و با هر دو قشر یکسان برخورد می‌شود، این در حالی است که برخی افراد با وجود داشتن چندین شغل برای بهره‌مندی از مزایای استادی وارد دانشگاه شده‌اند و با این کار حق اساتید حق‌التدریس را که به این کار به چشم شغل نگاه می‌کنند، تضییع می‌کنند و انتظار داریم توجه بیشتری به این مسئله شود.
عضو اصلی هیأت مدیره کانون اساتید دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشور متذکر شد: همچنین افراد دارای شغل به اندازه اساتید حق‌التدریس فرصت کافی برای پژوهش و مطالعه ندارند و این سبب کاهش کیفیت آموزش می‌شود.
وی جذب اساتید حق‎التدریس را از دیگر مشکلات عنوان کرد و گفت: در ارگانی مانند آموزش و پرورش امکان جذب برای فردی که چند سال هر چند با رشته نامرتبط تدریس کرده است، فراهم است، اما این مسئله در مورد اساتید حق‎التدریس صدق نمی‌کند و هیچ اولویتی برای جذب این اساتید که برخی از آن‌ها با بیش از 10 سال سابقه و تخصص در رشته تدریسی‌شان فعالیت دارند، وجود ندارد.
وی ناکافی بودن دستمزد و ناهمخوان بودن دستمزدها با نرخ تورم را از سایر مشکلات اساتید حق‌التدریس خواند و افزود: برای افزایش دستمزدها برای تمامی مشاغل، یک سری بخش‎ نامه‌ها و مکانیسم‌هایی تعریف شده است، اما متأسفانه اساتید حق‌التدریس حمایت قانونی مشابهی ندارند و افزایش حقوقی برای این مدرسان لحاظ نمی‌شود.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: متوسط مبلغ در نظر گرفته شده برای یک ساعت تدریس، 8 الی 14 هزار تومان بوده که نسبت به هر دانشگاه‎، متغیر است، همچنین پرداخت مطالبات اساتید نیز با تأخیر انجام می‌شود و یک استاد در برخی مواقع پس از پایان دوره تدریس باید حدود دو سال منتظر پرداخت مطالباتش باشد.
وی با اشاره به کسر مالیات از حقوق 700 الی 800 هزار تومانی اساتید حق‎التدریس گفت: از این میزان حق‌الزحمه نیز تنها 60 الی 70 درصد آن پرداخت می‌شود و زمان وصول مابقی آن مشخص نیست.
عبداللهی افزود: طبق تبصره ماده 86 اساتید حق‎التدریس باید 10 درصد مالیات پرداخت کنند و این در حالی است که قانون کلی‌تری حقوق‌‎های زیر دو و نیم میلیون تومان را از پرداخت مالیات معاف می‌داند و این دو قانون یکدیگر را نقض می‌کنند.
رئیس انجمن اساتید مدعو آذربایجان شرقی خاطرنشان کرد: اساتید حق‎التدریس حتی یک روز هم سابقه بیمه پایه و عمر را نداشته و تا آخر عمر از مزایای بازنشستگی هم محروم هستند، هیچ قراردادی با این اساتید در دانشگاه بسته نشده و در صورت عقد قرارداد نیز حتی یک نسخه از آن در اختیار استاد حق‎التدریس قرار داده نمی‌شود.
وی اضافه کرد: بیمه کردن دانشگاه آزاد هم ناکافی بوده و بیمه به تعداد ساعاتی که یک استاد حق‌التدریس در این دانشگاه درس می‌دهد، لحاظ می‌شود و در واقع اساتید حتی یک ماه کامل هم بیمه نمی‌شوند و از مزایای رفاهی، اجتماعی و اقتصادی محروم هستند.
وی ادامه داد: نه مدت و نه مبلغ در این قراردادها مشخص نبوده و یک استاد حق‌التدریس هیچ اطلاعی از اینکه ترم بعد نیز تدریس خواهد کرد یا نه، ندارد.
عبداللهی خاطرنشان کرد: 80 درصد اساتید حق‎التدریس مجرد بوده و امکانات و توانایی اقتصادی لازم برای تشکیل خانواده و ازدواج را ندارند، در صورت مطالعه رزومه این اساتید مشخص می‌شود که اساتید حق‌التدریس دارای ظرفیت‌ها و توانایی‌های بسیار خوبی هستند و انتظار می‌رود وزارت علوم و سایر ارگان‌ها از توان این اساتید استفاده کنند.
وی متذکر شد: حتی دانشجویان امکان استفاده از تسهیلات بانکی را دارند، اما اساتید حق‌التدریس این امتیاز را نیز ندارند، با وجود اینکه 60 درصد فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی دانشگاه‌ها توسط اساتید حق‎‌التدریس انجام می‌شود، اما این اساتید از ابتدایی‌ترین حقوق صنفی و شهروندی محروم هستند.