بزرگنمايي:

آریا بانو - طلاق، آسیب بزرگ اجتماعی‌ای که کشورهای مختلف با آن درگیر هستند، ریشه در مشکلات فراوانی دارد که ارتباط ناموفق جنسی زوجین، یکی از همان ریشه‌هاست. مشکلی که به واسطه تابوهای اجتماعی در ایران، شکل و رنگ دیگری به خود گرفته است.

سید مصطفی حسینی، متخصص روانشناسی شناختی و مدیر یکی از بزرگ‌ترین مراکز مشاوره طلاق در پایتخت، به بررسی این موضوع پرداخت.
به عقیده حسینی باید تفکیک درستی در ریشه مشکلات زناشویی قائل شد: «نظر کارشناسان این است که بسیاری از مشکلات زناشویی ریشه در رفتار روزمره دارد و این تعارض‌ها به اتاق‌خواب کشیده می‌شود. از سوی دیگر برعکس این وضعیت هم اتفاق می‌افتد؛ یعنی تعارض‌های داخل اتاق‌خواب زوجین به زندگی روزمره تسری پیدا می‌کند. خیلی مهم است که زن و شوهر بتوانند این موضوع را تشخیص دهند و بفهمند درگیر با کدام یک از این موارد هستند.»
این متخصص روانشناسی شناختی با اشاره به جدا بودن اختلالات جنسی از مشکلات جنسی گفت: «وقتی درباره مشکلات جنسی بین زوجین صحبت می‌کنیم باید یک نکته دیگر را هم لحاظ کنیم، آن هم اینکه آیا موضوع مد نظر ما اختلالات جنسی است یا خیر. در صورتی که مشکل زن و شوهر مسائلی همچون کم‌میلی جنسی، بیماری‌های دستگاه تناسلی، عدم نعوظ و... باشد، مساله پیش روی ما اختلالات جنسی است. اما خیلی از اوقات رخ می‌دهد که زوجین، هیچ کدام، مشکلی در این زمینه‌ها ندارند، اما باز هم شریک جنسی خوبی برای یکدیگر نیستند. در این موقعیت، عموماً مورد قبلی باید به خاطرمان بیاید؛ یعنی زوج‌هایی که مشکلات زندگی‌شان بر اتاق خواب‌شان تاثیر می‌گذارد.»
حسینی آمار طلاق مرتبط با نارضایتی جنسی را حدود 40 درصد اعلام کرد: «اگر قرار باشد صرفاً اختلالات جنسی را به عنوان معیار طلاق‌های فعلی در نظر بگیریم، عدد مشخصی نخواهد بود. اما اگر به بررسی پرونده‌های طلاق بپردازیم، به خوبی می‌بینیم که در بین موارد تعارض زن و شوهر، حتماً مشکلات جنسی و نارضایتی جنسی یکی از مهم‌ترین آنها بوده و با بررسی دقیق‌تر به عدد 40 درصدی هم می‌رسیم.»
این مدیر مرکز مشاوره طلاق با ابراز نارضایتی از وضعیت آگاهی جامعه نسبت به این موضوع ادامه داد: «در حال حاضر دانشگاه‌های ایران رشته‌ای تحت عنوان سکس‌تراپی ندارند و کارشناسانی که فعالیت می‌کنند، آنهایی هستند که در کشورهای دیگر دوره‌های مختلف را گذرانده‌اند. همین نشان می‌دهد که ما چقدر در کشور درباره آموزش جنسی دچار مشکل هستیم. تابوها هنوز خیلی زیاد است و حتی حرف زدن در این‌باره برای مردم دشوار است. در مقابل چنین شرایطی به خاطر پایین بودن میزان آگاهی، زوج‌ها نمی‌دانند وقتی دچار مشکل می‌شوند باید چه کنند. طبق تحقیقات ما، 99 درصد زوج‌ها نمی‌دانند کجا باید پیگیر مشکلات جنسی خود باشند. اصولاً یا با همدیگر حرف می‌زنند یا اینکه سراغ بزرگ‌ترها می‌روند. در صورتی که این حوزه متخصصان خودش را دارد.»
حسینی در پایان نقش آموزه‌های جنسی در خانواده و مدارس را در داشتن زندگی سالم‌تر برای آینده مهم شمرد: «تربیت جنسی تک‌تک ما باید از دوران جنینی آغاز شود. شاید برای شما عجیب باشد، اما یک مادر از زمانی که فرزندش در رحم است باید تربیت جنسی را آغاز کند. اما چنین مواردی آگاهی می‌خواهد. سه‌سالگی، پنج‌سالگی، هشت‌سالگی و به تناسب تا دوران بلوغ این آموزه‌ها متفاوت می‌شود؛ مثلاً در پنج‌سالگی صرفاً باید تفاوت‌های زن و مرد به فرزندان آموزش داده شود، اما در دوران بلوغ دختر و پسر باید تمام نکات را یاد بگیرند. پروسه عادت ماهانه، ارتباط جنسی، روند تولید مثل و... را باید برایشان به صورت علمی و درست توضیح داد. البته که همه اینها باید در لوای آموزه‌های روانشناسی و کاملاً استاندارد باشد. اما متاسفانه چنین موضوع مهم و حیاتی‌ای حتی در مدارس و دانشگاه‌ها هم به درستی آموزش داده نمی‌شود. در چنین شرایطی نمی‌شود از جوانان انتظار داشت در زندگی روابط سالم و درستی داشته باشند.»