بزرگنمايي:

وي ادامه داد: 69 درصد اين زنان دچار ناباروري اوليه و 31 درصد آنان ناباروري ثانويه داشتند که مقاومت به انسولين در70 درصد آنان مشاهده مي شد.

رئيس مرکز تحقيقات سلولي صارم تصريح کرد: خوشبختانه با درمان هاي دارويي مي توان اين بيماري را درمان کرد و فرد پس از تکميل مراحل درمان قادر به باروري خواهد بود.

وي با اشاره به اينکه در مواردي که بدن قادر به جذب قند دريافتي نيست، اين مشکل بروز مي يابد، خاطر نشان ساخت: هرچند اين اتفاق بيشتر در کساني مي افتد که در خانواده شان سابقه ابتلا به ديابت دارند، اما اين بيماري دليلي بر ابتلاي فرد به ديابت نيست.

به گفته صارمي در بيماري مقاومت به انسولين به دليل نرسيدن قند به سلول ها فرد دائما دچار گرسنگي است که سعي مي کند با خوردن، اين مشکل را برطرف کند و افزايش دريافت انرژي از سوي ديگر سبب چاقي شده که اين امر نيز بر فعاليت باروري فرد تاثير منفي برجا مي گذارد.

 وي يادآور شد: مادام که سلول ها گرسنه بمانند و سيستم بيوشيميايي بدن مختل شود، تخمدان ها که مسئول توليد مثل بوده و به گرسنگي حساس تر هستند به دليل دريافت نکردن انرژي زودتر از بقيه سلول ها صدمه ديده و به دنبال آن قاعدگي نامنظم مي شود.

رئيس مرکز تحقيقات سلولي صارم ادامه داد: از سوي ديگر چون قند کافي به تخمک ها نمي رسد، فرايند رشد 28 روزه تخمک ها در تخمدان ها تکميل نشده، فوليکول هايي که ناقص رشد کرده اند به هنگام قاعدگي آزاد نمي شوند که درنتيجه تخمدان ها پر از کيست شده که اين امر نيز تاثير منفي بر فرايند باروري برجاي مي گذارد.

 وي گفت: ميزان بالاي انسولين در اين افراد تاثير منفي بر عملکرد طبيعي تخمدان ها داشته از سوي ديگر، سبب افزايش هورمون مردانه، پرمويي، جوش صورت و چاقي مي شود.

صارمي پرهيز از خوردن مواد نشاسته اي و قندي و تغذيه مناسب زير نظر متخصصان تغذيه را در مبتلايان به بيماري مقاومت به انسولين که سبب توليد چربي و پيدايش تخمدان هاي پلي کيستيک و درنهايت مانع باروري مي شود به عنوان راه هاي پيشگيري از ابتلا به اين بيماري و نيز تجويز داروي متفورمين را که براي مهار قند در بيماران ديابتي تجويز مي شود به عنوان درمان هاي دارويي اين بيماران نام برد.