بزرگنمايي:

آریا بانو - طبق نتایج یک تحقیق، هیچ ژن واحدی برای تعیین گرایش جنسی یک فرد وجود ندارد و مجموعه‌ای از عوامل ژنتیکی در کنار عوامل محیطی در شکل‌گیری گرایش‌های جنسی همجنسگرایی و دگرجنسگرایی تاثیر دارند.

محققان، دی‌ان‌ای (DNA) صدها هزار نفر را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که تعداد معدودی از ژن‌ها به وضوح با رفتار جنسی همجنس‌گرایان مرتبط هستند. محققان می‌گویند، گرچه تغییرات در این ژن‌ها نمی‌تواند همجنسگرایی فرد را پیش‌بینی کند اما این تغییرات ممکن است تا حدودی بر رفتار جنسی فرد تاثیر بگذارد.
آندره گانا، رئیس گروه آزمایشگاه زیست شناسی مولکولی اروپا در انستیتوی پزشکی مولکولی در فنلاند گفت: «تحقیق اخیر این درک را تقویت می‌کند که رفتار جنسی همجنسگرایان تنها یک بخش طبیعی از تفاوت‌هایمان به‌عنوان یک گونه است.»
این مطالعه جدید، روز پنجشنبه در مجله ساینس (Science) منتشر شد. نخستین بار نیست که پیوند بین ژنتیک و رفتار همجنس‌گرایان مشخص می‌شود اما این تحقیق در نوع خود یکی از بزرگترین تحقیق‌ها به‌حساب می‌آید و کارشناسان می‌گویند یکی از واضح‌ترین تصاویر از ژن‌ها و جنسیت را ارائه می‌کند.
گانا به همراه یک گروه بین‌المللی از دانشمندان داده‌های مربوط به 470 هزار نفر را در ایالات متحده آمریکا و بریتانیا بررسی کردند تا ببینند آیا برخی از علائم ژنتیکی در دی‌ان‌ای این افراد با رفتارهای جنسی آن‌ها ارتباط دارد یا نه.
محققان به‌طور خاص از داده‌های مطالعاتی بیوبانک بریتانیا و شرکت خصوصی ژنومیک «23 و من» (23andMe) استفاده کردند. این داده‌ها شامل دی‌ان‌ای و پاسخ به سوالات درباره رفتارهای جنسی، جذابیت جنسی و هویت جنسی است.
بیش از 26 هزار شرکت کننده در این تحقیق اذعان کردند که دست‌کم یکبار با فرد همجنس خود رابطه جنسی داشته‌اند.
محققان در این مطالعه توانستند پنج تنوع (واریاسیون) ژنتیکی را پیدا کنند که مربوط به رفتارهای جنسی همجنسگرایان است اما هیچ کدام از آن‌ها نمی‌توانند رفتارهای همجنسگرایانه را پیش‌بینی کنند. یکی از واریاسیون‌ها در بخشی از دی‌ان‌ای وجود داشت که شامل چندین ژن مرتبط با حس بویایی بود. یکی دیگر نیز مربوط به الگوی طاسی در مردان است که محققان می‌گویند می‌تواند در تنظیم هورمون جنسی به نوعی درگیر باشد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که این واریاسیون ژنتیکی به همراه عوامل کوچک دیگر تنها 8 تا 25 درصد تغییرات در رفتارهای جنسی همجنسگرایان را تشکیل می‌دهند. برخی از این واریاسیون‌های ژنتیکی با رفتارهای جنسی همجنسگرایان در مردان و برخی دیگر با رفتار جنسی همجنسگرایان در زنان و برخی دیگر در هر دو مرتبط است.
این موضوع به ما می‌گوید که رفتارهای جنسی همجنسگرایان بسیار پیچیده‌تر از تاثیرگذاری تنها یک ژن است.
اریک ویلاین، مدیر مرکز تحقیقات پزشکی ژنتیک در نظام ملی سلامت کودکان می‌گوید که این تحقیق نشان دهنده پایان «مفهوم ساده‌گرایانه»، ژن همجنسگرا است. ویلاین تصریح کرد: «این تحقیق به ما نشان می‌دهد که رفتارهای جنسی همجنسگراها بسیار پیچیده‌تر از این ایده‌ است که تنها یک ژن واحد بر همه چیز تاثیر بگذارد.»
وی که در این تحقیق مشارکت داشته است، افزود: «این نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی‌ای وجود دارد که از مدت‌ها پیش به آن‌ها مشکوک بودیم ...اما آن عوامل ژنتیکی در عین حال تمام داستان را نیز مشخص نمی‌کند.»
تحقیقات جدید در زمینه ژنتیک شواهد بیشتری را ارائه می‌کند که همجنسگرا بودن یک بخش طبیعی از زندگی بشر است که بارها توسط محققان و دانشمندان در تحقیقات مختلف نشان داده شده است.
مطالعات قبلی حاکی از آن بود که گرایش جنسی و رفتارهای همجنسگرایان ممکن است حداقل تا حدودی ژنتیکی باشد. به‌عنوان مثال، شواهدی مبنی بر ارتباط بین چپ دست بودن با گرایش جنسی همجنسگرایانه وجود دارد. اثرات محیطی ممکن است برای برخی افراد یک عامل باشد به طور مثال داشتن برادر بزرگتر شانس اینکه برادران جوانتر همجنسگرا باشد را افزایش می‌دهد.
زکی استوکس مدیر ارشد برنامه گلد (GLAAD) در بیانیه‌ای گفت: «تحقیقات جدید در زمینه ژنتیک شواهد بیشتری را ارائه می‌کند که همجنسگرا بودن یک بخش طبیعی از زندگی بشر است که بارها توسط محققان و دانشمندان در تحقیقات مختلف نشان داده شده است.»