بزرگنمايي:

آریا بانو - لاکچری‌های ایران هم کهنه‌پوش شده‌اند! 2
٨٨٢
١
روزنامه شهروند / این روز‌ها بازار خرید و فروش برند‌های دست دوم در اینستاگرام ‏ایرانی‌ها داغ شده است. کیف‌های 13‌میلیون تومانی دیور، کمربند 4‌میلیون تومانی لویی ویتون، عینک آفتابی 5‌میلیون ‏تومانی تام فورد، دمپایی 4.5‌میلیون تومانی هرمس و کفش پاشنه‌دار 7‌میلیون تومانی میسون ولنتینو بخشی از تاناکورای ‏لاکچری‌هاست! لاکچری‌هایی که می‌گویند برای اصل بودن لباس و کفش و عینک آفتابی‌شان شناسنامه می‌دهند.
مشتریان این ‏دست دوم فروشی‌ها می‌گویند که با ریزش افزایش دلار قیمت کالا‌های برند به شدت افزایش داشته است و گاهی قیمت یک لباس تا ‏‏60‌میلیون تومان و یک کیف تا 40 یا 50‌میلیون تومان می‌رسد. به همین دلیل آن‌ها ترجیح داده‌اند پوشاک دست دوم و در حد ‏نو همدیگر را با یک سوم قیمت خرید و فروش کنند. به جز اینستاگرام، بعضی اپلیکیشن‌های فارسی هم برای خرید و فروش ‏لباس‌های دست دوم راه افتاده‌اند که البته برخی‌شان لباس‌های دست دوم معمولی را معامله می‌کنند. ‏
فعالان بازار پوشاک به شهروندآنلاین توضیح می‌دهند که مزون‌های شمال شهر بیشتر این بساط دست دوم فروشی برند‌ها را راه ‏انداخته‌اند. سعید‎ ‎حسین زاد، ‏‎ ‎عضو هیأت مدیره‎ ‎اتحادیه صادرکنندگان‎ ‎و تولیدکنندگان‎ ‎پوشاک ایران هم به شهروندآنلاین توضیح می‌‏دهد که درحال حاضر به جز برند ال‌سی‌واکیکی هیچ برند دیگری در ایران تولید و نمایندگی اصلی ندارد و بقیه برند‌ها به ‏صورت چمدانی توسط مسافران به ایران وارد می‌شوند. ‏
مارک مظنه چقدر؟
بعد از گرانی ارز و رفتن برند‌های اصل از ایران، برخی از لاکچری‌های تهران به سراغ سایت‌های فروش دست دوم رفته‌اند. ‏مزون‌های شمال شهر تهران به شهروندآنلاین توضیح می‌دهند که بسیاری از برند‌ها دیگر در ایران هیچ نمایندگی مجازی ندارند. ‏چند نمایندگی هم که پیش از تحریم‌ها در گاندی و ولنجک شعبه‌هایی داشتند، حالا از ایران رفته‌اند. ‏
در یکی از پیج‌های اینستاگرامی یک کیف دوشی زنانه کوچک مارک دیور 8‌میلیون تومان و کیف دستی ‏از همین مارک 5‌میلیون و 500‌هزار تومان قیمت خورده بود. این قیمت‌ها در شرایطی است که برای خرید محصولات مشابه این مدل‏ها باید بالای 15‌میلیون تومان پول مصرف کنید
جالب است که بدانید در یکی از پیج‌های اینستاگرامی یک کیف دوشی زنانه کوچک مارک دیور 8‌میلیون تومان و کیف دستی ‏از همین مارک 5‌میلیون و 500‌هزار تومان قیمت خورده بود. این قیمت‌ها در شرایطی است که برای خرید محصولات مشابه این مدل‏ها باید بالای 15‌میلیون تومان پول مصرف کنید.
جالب اینجاست که مدل‌هایی که رنگ‌های جذاب‌تر و همه پسندتری دارند، ‏به قیمت‌های بالاتری عرضه می‌شوند. به‌عنوان مثال یک کیف زنانه مدل لویی ویتون مشکی 10‌میلیون و 500‌هزار تومان ‏و یک کمربند از این برند فرانسوی 3‌میلیون و 500‌هزار تومان قیمت خورده بود. شیرین که پیش از گرانی دلار و کاهش ‏ارزش پول ملی سراغ اجناس مارک می‌رفت، در این‌باره به شهروندآنلاین می‌گوید: «حاضرم برای خرید یک جنس دست دوم اصل پول ‏زیادی را پرداخت کنم، اما مشکل اینجاست که بیشتر مدل‌هایی که برای فروش گذاشته می‌شود، طرح و رنگ‌های قدیمی دارند ‏که صاحبانشان به دلیل دمده بودن، دیگر قادر به استفاده از آن‌ها نیستند. ‏»
‏1.6‌میلیون نفر مشتری برند‌های اصل در ایران ‏
از حدود دو‌سال پیش بود که واردات پوشاک به ایران ممنوع و قرار شد که تنها برند‌هایی که 25‌درصد تولیداتشان در داخل ‏انجام می‌شود اجازه واردات داشته باشند، اما تحریم‌ها اجازه نداد که پای برند‌های زیادی به ایران باز شود و حالا تنها بخشی از ‏محصولات برند ال‌سی‌واکیکی در داخل تولید و در نمایندگی‌های رسمی این برند‌ها عرضه می‌شود. ‏
آن‌گونه که آمار‌ها نشان می‌دهد 2‌درصد از جامعه ایران یعنی چیزی حدود یک‌میلیون و 600‌هزار نفر را دهک‌های بالای ‏درآمدی تشکیل می‌دهند. دهک‌هایی که بسیاری از آن‌ها مشتریان پر و پاقرص برند‌های اصل هستند. ‏
سعید حسین زاده، عضو اتحادیه صادر کنندگان و تولیدکنندگان پوشاک که مخالف ممنوعیت واردات برند‌های اصل پوشاک است، ‏می‌گوید: «گاهی شاهد هستیم که برخی از اقشار مرفه جامعه سالی یک یا دوبار صرفا برای خرید به کشور‌های همسایه ایران ‏سفر می‌کنند. درحالی‌که می‌توان با ساماندهی واردات شرایطی را ایجاد کرد که رونق در بازار‌های ایران ایجاد شده و ‏درآمد‌های دولت افزایش پیدا کند.»
آمار‌ها نشان می‌دهد قاچاق پوشاک کاهش محسوسی ‏نداشته و افزایش نرخ ارز نمی‌تواند عامل از بین رفتن قاچاق باشد؛ چراکه بعد از مدتی تورم و نرخ‌های جدید عادی می‌شود
از او می‌پرسم که آیا کیفی که حدود 50‌میلیون تومان قیمت دارد، در بازار ایران مشتری دارد، پاسخ می‌دهد که تولید این ‏محصولات براساس بازاریابی که در کشور‌ها صورت می‌گیرد، انجام می‌شود و اگر مشتری نداشت، هیچ گاه تولید نمی‌شد. ‏بالاخره در کشور ما کم نیستند کسانی که 50‌میلیون تومان برایشان پول کمی است. در همه جای دنیا چنین افرادی وجود دارند و ‏تولید این برند‌ها هم برای این قشر از جامعه صورت می‌گیرد. ‏
مشکل در واردات فیک بود نه برند‌ها ‏
‏ «هیچ‌گاه مخالف واردات برند‌های اصل به ایران نبودیم.» عضو اتحادیه صادرکنندگان پوشاک ادامه می‌دهد: «مشکل ما برند‌های ‏فیک چینی بود که به قیمت چند سنت خریداری و در بازار ایران به قیمت‌های ناچیز فروخته می‌شد. این اجناس کیفیت بسیار ‏پایینی داشتند به همین دلیل بسیار ارزان بودند. مشتری‌ها وقتی قیمت را می‌دیدند، این اجناس چینی را به جنس با کیفیت ایرانی ‏ترجیح می‌دادند و همین مسأله شرایط بسیار سختی برای تولیدکنندگان داخلی ایجاد کرده بود. ‏
جولان فروشگاه‌های تقلبی لباس مارک در تهران
آمار‌های اعلامی نشان می‌دهد که 110 فروشگاه مدعی فروش لباس‌های مارک به دلیل فروش کالای قاچاق تا پایان‌سال گذشته ‏تعطیل شده‌اند. با این وجود، مال‌های شمال تهران هنوز پر است از مغازه‌هایی که مدعی فروش جنس‌های مارک هستند. عضو ‏اتحادیه صادر کنندگان پوشاک که معتقد است بخش زیادی از اجناس موجود در بازار تتمه وارداتی است که 3‌سال پیش انجام شده ‏است، ادامه می‌دهد: «البته حجم زیادی از آن‌ها فیک‌های درجه یک این برند‌ها هستند که به اسم اصل فروخته می‌شود.»
آن‌گونه که آمار‌ها نشان می‌دهد 2‌درصد از جامعه ایران یعنی چیزی حدود یک‌میلیون و 600‌هزار نفر را دهک‌های بالای ‏درآمدی تشکیل می‌دهند. دهک‌هایی که بسیاری از آن‌ها مشتریان پر و پاقرص برند‌های اصل هستند
سعید جلالی قدیری، دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران هم پیشتر مدعی شده بود که قاچاق پوشاک به ایران ‏کاهشی نیافته است. وی با اشاره به این‌که طبق اعلام ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز میزان قاچاق پوشاک در‌سال 1393 بیش از ‏3‌میلیارد دلار و درحال حاضر معادل 2.5‌میلیارد دلار است، تصریح کرد: «آمار‌ها نشان می‌دهد قاچاق پوشاک کاهش محسوسی ‏نداشته و افزایش نرخ ارز نمی‌تواند عامل از بین رفتن قاچاق باشد؛ چراکه بعد از مدتی تورم و نرخ‌های جدید عادی می‌شود‎.»
مشتریان تاناکورا هم چند برابر شدند.
اما این روز‌ها مشتریان برند‌های خارجی تنها به مارک‌پوش‌ها ختم نمی‌شوند و مشتریان فروشگاه‌های تاناکورا هم چند برابر شده‌‏اند. این‌جا خبری از باکس‌های شیک و شناسنامه نیست. حتی لباس‌ها روی رگال یا قفسه هم قرار نگرفته‌اند. لباس‌ها در چند ‏جعبه بزرگ روی هم ریخته شده است و آن‌هایی هم که چشمگیرترند روی چوب لباسی‌های نازک جا گرفته‌اند‎. ‎‏ بوی تندی داخل ‏مغازه پیچیده است. بویی که به گفته صاحب مغازه به دلیل استفاده از مواد ضد عفونی‌کننده برای لباس‌هاست.
«مهرداد عرب» ‏صاحب یکی دیگر از فروشگاه‌های دست دوم فروشی در خیابان گمرک است. او درباره بیماری پوستی که ممکن است از این ‏لباس‌ها منتقل شود می‌گوید: «معمولا زمستان‌ها کسب و کار ما هم رونق می‌گیرد. مردم به خرید لباس‌های تابستانی دست دوم ‏علاقه چندانی نشان نمی‌دهند. دلیلش هم این است که اولا قیمت لباس‌های نو تابستانی آن‌قدر زیاد نیست و دیگر این‌که، چون این ‏قبیل لباس‌ها با پوست بدن به صورت مستقیم تماس دارند مردم استقبال چندانی از آن‌ها نمی‌کنند.
البته همه این لباس‌ها ضدعفونی ‏می‌شوند و بویی هم که از آن‌ها به مشام می‌رسد به دلیل مصرف همین مواد است. تا به حال هم فردی را ندیده‌ام که به دلیل ‏استفاده از این لباس‌ها به بیماری پوستی مبتلا شده باشد. در مورد لباس‌های زمستانی، اما قضیه فرق می‌کند.» او ادامه می‌دهد: ‏‏ «لباس‌ها دو دسته‌اند. لباس‌هایی مثل کاپشن و کت و شلوار کمتر ممکن است موجب بروز مشکل شوند، ولی لباس‌های زیر، ‏چون در تماس مستقیم با بدن هستند در انتقال بیماری‌ها موثرند.» ‏