بزرگنمايي:

بانو نیوز - سرطان کولون هنگامی رخ می دهد که رشد سلولی خارج از کنترل در روده بزرگ رخ دهد. کولون یا روده بزرگ جایی است که بدن آب و نمک را از پسماندهای جامد استخراج می کند. سپس مدفوعات از طریق رکتوم حرکت می کنند و از مقعد خارج می شوند.
نبض ما – بیشتر سرطان های روده بزرگ از تومورهای خوش خیم شروع می شوند که به آن ها پلیپ های آدنوماتیک هم می گویند. این تومورها روی دیواره های داخلی روده بزرگ شکل می گیرد.
سلول های سرطانی ممکن است از طریق تومورهای بدخیم به سایر قسمت های بدن، سیستم گردش خون و سیستم های لنفاوی گسترش پیدا کنند. این سلول های سرطانی می توانند در فرایندی به نام متاستاز رشد کنند و به بافت های سالم در اطراف بدن و در سراسر بدن حمله کنند. این حالت یک وضعیت جدی بوده است که به سختی قابل درمان است.

نشانه های سرطان کولون
اغلب در مراحل اولیه علائمی وجود ندارد، اما علائم زیر ممکن است به عنوان پیشرفت های سرطان ایجاد شود.
اسهال یا یبوست تغییر در قوام مدفوع مدفوع شل و باریک خونریزی رکتال یا خون در مدفوع درد شکمی، گرفتگی، نفخ ، یا باد معده درد هنگام دفع دفع مکرر از روده ضعف و خستگی کاهش وزن غیرمتعارف سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) نارسایی کمبود آهن اگر سرطان به محل جدیدی از بدن گسترش پیدا کند، علائم اضافی در ناحیه جدید ظاهر می شود. کبد بیشترین احتمال را در حمله دارد.
علل و فاکتورهای ریسک
به طور معمول، سلول های بدن دنبال روند منظم رشد، تقسیم، و مرگ هستند. سرطان زمانی اتفاق می افتد که سلول ها بدون کنترل رشد می کنند و تقسیم می شوند بدون این که بمیرند. علل دقیق ناشناخته هستند، اما سرطان کولون دارای چندین عامل خطر بالقوه است که در ادامه به تعدادی از آن ها اشاره می شود:
پولیپ ها
سرطان کولون معمولا از پولیپ های پیش سرطانی که در روده بزرگ وجود دارد حاصل می شود. برخی از این پولیپ ها در صورتی که در مراحل اولیه درمان حذف نشوند، ممکن است در طول زمان به سرطان بدخیم تبدیل شوند.

ژن ها
رشد سلولهای کنترل نشده ممکن است در صورت آسیب ژنتیکی رخ دهد یا این که تغییرات در DNA باعث بروز اختلال در تقسیم سلولی شود. استعداد ژنتیکی می تواند از اعضای خانواده به رسیده باشد ، اما اکثر سرطان های کولون در افراد بدون سابقه خانوادگی رخ می دهد.
ویژگی ها، عادت ها و رژیم غذایی
سن عامل مهمی برای سرطان کولون است. حدود 91 درصد از کسانی که این بیماری در آن ها تشخیص داده می شود، بیش از 50 سال دارند. سرطان کولون در افرادی که شیوه زندگی غیرمتحرک دارند، افرادی که دارای چاقی هستند و کسانی که تنباکو و سیگار می کشند، بیشتر است.

همانطور که کولون بخشی از سیستم گوارش است، رژیم غذایی عامل مهمی است. رژیم های غذایی کم فیبر، با چربی زیاد، کالری، گوشت قرمز ، الکل و گوشت فرآوری شده خطر بالاتری برای سرطان کولون دارند.
تشخیص سرطان کولون
یکی از روش های تشخیص سرطان کولون ، کولونوسکوپی است. در این روش، یک لوله طولانی و انعطاف پذیر با یک دوربین که در انتهای آن قرار دارد، وارد رکتوم شده و داخل روده بزرگ را بررسی می کند. بیمار ممکن است مجبور باشد از یک رژیم مخصوص برای مدت 24 تا 48 ساعت قبل از عمل استفاده کند. روده بزرگ نیز نیاز به تمیزکاری با ملین های قوی دارد. فرآیندی است که به عنوان آماده سازی روده شناخته می شود.
اگر پولیپ ها در کولون یافت شوند، آنها را برداشته و به آسیب شناس جهت بررسی بیوپسی منتقل می شوند. این بررسی، معاینه ای زیر یک میکروسکوپ است که سلول های سرطانی یا پیش سرطانی را تشخیص می دهد.

روش دیگری هم برای تشخیص وجود دارد که به کمک باریوم و اشعه ایکس صورت می گیرد. مایعی حاوی عنصر باریم به داخل روده بزرگ تزریق می شود و سپس یک پمپاژ کوتاه هوا برای صاف کردن لایه باریم برای به دست اوردن نتایج بهینه صورت می گیرد. اشعه ایکس از کولون و رکتوم گرفته می شود. باریم در روی اشعه ایکس، سفید ظاهر می شود و تومورها و پولیپ ها به صورت خطوط تاریک ظاهر می شوند.
درمان سرطان روده بزرگ
درمان بستگی به نوع و مرحله سرطان، سن، وضعیت سلامتی و سایر ویژگی های بیمار دارد. درمان خاصی برای سرطان وجود ندارد، اما متداول ترین گزینه برای درمان سرطان کولون ، جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی است.

جراحی
جراحی برای حذف تمام یا بخشی از کولون، مورد استفاده قرار می گیرد. جراح بخشی از کولون حاوی سرطان و منطقه اطراف را حذف می کند. در عمل گره های لنفاوی اطراف نیز معمولا حذف می شوند. قسمت سالم روده بزرگ یا مجددا به رکتوم متصل شده و یا به ناف وصل می شود. این بستگی به میزان حذف کولون دارد.
شیمی درمانی
در شیمی درمانی، مواد شیمیایی ای را به بدن اعمال می کند که با تخریب پروتئین ها یا DNA به منظور تخریب و کشتن سلول های سرطانی، تقسیم سلولی را مورد حمله قرار می دهد.
این درمان، هر تقسیم سلولی سریعی را هدف قرار می دهد، هرچند که سالم باشد. سلول های سالم معمولا می توانند آسیب های ناشی از مواد شیمیایی را بهبود دهند، اما سلول های سرطانی نمی توانند.

شیمی درمانی روشی است که به طور عمومی برای درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا داروها از طریق کل بدن حرکت می کنند. درمان در طول یک چرخه اتفاق می افتد، بدین ترتیب بین هر بار شیمی درمانی بدن زمانی برای التیام و بهبود دارد.
شیمی درمانی، مانند پرتو درمانی، اثرات جانبی ای دارد که بیمار پیش از درمان باید حتما از آن ها مطلع شود.
پرتودرمانی
پرتو درمانی با تمرکز پرتوهای گاما با انرژی بالا بر روی سلول های سرطانی، باعث مرگ و کاهش آن ها می شود. اشعه گاما از فلزاتی مانند رادیوم یا از پرتوهای پر انرژی ایکس گرفته می شود. پرتودرمانی می تواند به عنوان یک درمان مستقل برای کاهش تومور یا نابود کردن سلول های سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.
نبض ما – مترجم:حسین مقدس زاده
منبع
Medicalnewstoday