بزرگنمايي:

بانو نیوز -
اختلال‌های جنسی در مردان حدود 20 نوع است
توصیه هایی برای تشخیص اختلالات نعوظ و مشکلات جنسی
مشکلات جنسی را با چند روش مناسب می توان درمان کرد و توصیه های اورولوژیست ها در این زمینه چیست؟
دکتر صفری‌نژاد؛ متخصص کلیه و مجاری ادراری نوشت: «دیگر نگران مشکل جنسی خود نباشید!» این تبلیغات را بارها از شبکه‌های ماهواره‌ای‌ دیده یا شنیده‌اید. متاسفانه گروه زیادی از آقایان گول این تبلیغات واهی را می‌خورند و هزینه‌های زیادی بابت محصول‌های این چنینی که صددرصد هم تقلبی هستند، پرداخت می‌کنند و بعد از مصرف آن هیچ نتیجه‌ا‌ی هم نمی‌گیرند. چون تشخیص نوع مشکل جنسی به این راحتی‌ها که فکر می‌کنیم نیست و درمان آن هم چنین نیست که بتوان یک دارو را برای همه افراد تجویز کرد.
برای هر نوع اختلال جنسی، راه درمانی خاصی انتخاب می‌شود. درمان مشکل‌های جنسی باید به روش کاملا علمی انجام شود. در علم پزشکی برای تشخیص هر بیماری‌ای لازم است معیارهایی رعایت شود مثلا وقتی بیماری می‌گوید به دلیل پرنوشی و پرادراری به بیماری دیابت مبتلا شده حرف او استنادی ندارد و این وظیفه پزشک است که با گرفتن شرح حال، معاینه بیمار و درخواست چند آزمایش متوجه افزایش قند خونش شود. مشکل جنسی نیز به همین روال است حتی نیاز به بررسی‌های بیشتر و تخصصی‌تری هم دارد. برای یافتن علت اصلی مشکل جنسی از الگوریتم زیر تبعیت می‌کنیم.
1- شرح حال، معاینه فیزیکی و تشخیص نوع اختلال جنسی
باید شرح حالی دقیق از بیمار گرفته شود. وقتی مردی با شکایت مشکل جنسی مراجعه می‎کند اول باید دید منظور او از به کار بردن کلمه مشکل جنسی چیست؟ سوال‌های مطرح‌شده به این قرار است؛ آیا میل جنسی‌تان کاهش یافته؟ اختلال در انزال دارید؟ آیا می‌توانید رابطه زناشویی برقرار کنید؟ باتوجه به پاسخ بیمار به این پرسش‌ها، پی می‌بریم که بیمار چه نوع اختلالی دارد.
گاهی نیز بعضی از مردان در حقیقت بیمار نیستند ولی انتظار‌های خاصی از خود دارند مثلا فردی با شکایت کوچک بودن آلت تناسلی مراجعه می‌کند در صورتی که در معاینه فیزیکی همه چیز کاملا طبیعی است. گاهی هم فرد از اختلال نعوظ شکایت می‌کند با این شکایت که نمی‌تواند دوبار پشت سر هم رابطه زناشویی برقرار کند. از نظر علمی این افراد مشکلی ندارند چون مردان بعد از انجام مقاربت دوره تحریک‌ناپذیری دارند.
2- درخواست آزمایش
اختلال‌های جنسی در مردان حدود 20 نوع است. برای اینکه پزشک بیماری را با موفقیت درمان کند، قدم اول تشخیص نوع بیماری، سپس یافتن علت بیماری است. یافتن علت، موضوع بسیار مهمی است که متاسفانه بسیاری از پزشکان آن را نادیده می‌گیرند. یافتن علت باید با گرفتن شرح‌حال و پرسش‌هایی درباره بیماری‌های زمینه‌ای، مصرف دارو و وجود مشکل جنسی در گذشته باشد.
برای یافتن بیماری‌های زمینه‌ای هم باید آزمایش‌های تخصصی یا تصویر‌برداری انجام شود. البته نیازی نیست که آزمایش‌ها، سونوگرافی و رادیولوژی‌های متعدد درخواست شود. پزشک نباید برای تشخیص بیماری از آزمایش‌های پاراکلینیک استفاده کند. آزمایش‌های پاراکلینیک برای تایید تشخیص پزشک است و حتما باید ضرورتی برای درخواست آن باشد.
3- تشخیص جسمی یا روانی بودن اختلال جنسی
وقتی مشخص شد که مثلا بیمار دارای اختلال نعوظ است ادامه درمان آسان‌تر می‌شود. در این مواقع باید مشخص شود که اختلال نعوظ جسمی است یا روانی. اگر ریشه در اختلال‌های روان داشت دیگر ادامه نمی‌دهیم و بیمار به روان‌پزشک یا روان‌شناس متخصص ارجاع داده می‌شود اما در مواقعی که مشکل جسمی تشخیص داده شد مرحله بعدی شروع می‌شود.
یکی از بدترین انواع اختلال نعوظ ،اختلال نعوظ با نشت وریدی است
4 - تشخیص اولیه، ثانویه یا موقعیتی بودن اختلال جنسی
اگر مشکل جنسی از آغاز اولین ارتباط زناشویی وجود داشته باشد، مشکل اولیه دارد. اگر فردی چندسال هیچ مشکلی نداشته و به تازگی دچار اختلال جنسی شده اختلال از نوع ثانویه است. موضوع بعدی این است که ببینیم آیا در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی، اختلال جنسی رخ می‌دهد. این موضوع را نیز با شرح حال از بیمار می‌توان متوجه شد چون ممکن است یک عامل استرس‌زا در یک موقعیت خاص به وجود آید این افراد نیازی به دارو ندارند و باید شرایط دلخواه و مناسب فراهم شود. ولی فرد دیگری هم هست که در هر شرایطی دچار اختلال جنسی می‌شود، البته در این افراد هم می‌توان با‌توجه به شرایط راه‌های درمانی را پیشنهاد کرد.
6- درمان بیماری
بعد از طی شدن همه مراحل تشخیصی می‌توان نوع درمان را مشخص کرد. درمان هر نوع اختلال جنسی جداگانه انجام می‌شود. مثلا درمان اختلال نعوظ 4 نوع است. خوراکی، موضعی، انجام عمل جراحی و گذاشتن پروتز. درمان باید تا حد امکان از نوع ساده، کم عارضه و کم هزینه باشد. با توجه به بررسی‌های انجام‌شده، می‌توان متوجه شد بیمار از کدام درمان سود بیشتری می‌برد.
5- آزمایش‌های تخصصی
در این مرحله نیز سوال‌هایی برای پزشک مطرح می‌شود. فرض کنیم بیمار به اختلال نعوظ مبتلا است. در این اختلال باید چند پارامتر درنظر گرفته شود؛ طبیعی بودن جریان خون دستگاه تناسلی، وضعیت عصب‌گیری دستگاه تناسلی، سطح هورمون‌های جنسی و شکل آناتومیک دستگاه تناسلی اما برای تشخیص هر یک از اینها نیز اقدام‌های پاراکلینیکی خاصی نیاز داریم ولی باز هم برای اینکه سریع و مقرون به صرفه به نتیجه برسیم شرح حال بیمار لازم است.
مثلا وقتی مرد جوان 28 ساله‌ای در اثر تصادف دچار قطع یا آسیب نخاع شده است، مشکل معلوم است. این فرد اختلال نعوظ از نوع عصبی دارد و اصلا نیازی به آزمایش‌های اضافی نیست. یا بعد از بررسی بیمار متوجه می‌شویم که در کودکی دچار بیضه نزول نکرده بوده و متوجه نشده‌اند این بیمار مشکل هورمونی دارد چون بیضه‌ها از بین رفته‌اند. پس مهم است بدانیم که آیا مشکل بیمار از اول وجود داشته، بعدها به وجود آمده، در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی رخ می‌دهد یا همیشه و در هر موقعیتی مشکل با او همراه است. بعد از تشخیص علت اختلال، قدم بعدی را برمی‌داریم.
اختلال نعوظ با نشت وریدی
یکی از بدترین انواع اختلال نعوظ از نوع اختلال نعوظ با نشت وریدی است. در این نوع از اختلال خون در آلت تناسلی باقی نمی‌ماند. برای تشخیص باید از روش رادیولوژیک استفاده کرد. بهترین راه استفاده از سونوگرافی داپلکس است. اگر در یافتن علت اختلال نعوظ به کم‌کاری غدد تناسلی مشکوک باشیم آزمایش خون درخواست می‌شود.
راه تشخیصی دیگر برای تشخیص اختلال نعوظ، استفاده از یک تست کامپیوتری است که در آن الکترودی به آلت تناسلی در طول شب متصل می‌شود تا تعداد نعوظ اندازه گرفته شود. اگر هم اختلال در عصب‌دهی باشد می‌توان از تست‌هایی که سرعت هدایت تحریکات اعصاب را به‌طور کمی اندازه می‌گیرند استفاده کرد. امروزه تجهیزات پیشرفته‌ای برای تشخیص اختلال‌های جنسی وجود دارد. مهم‌ترین اصل برای درمان بیمار، تشخیص درست نوع اختلال است بنابراین بیماران باید از خوددرمانی با داروهای تبلیغاتی جدا خودداری کنند و درمان را به عهده پزشکی که در این زمینه مهارت دارد بسپارند.
منبع : هفته نامه سلامت
hidoctor.ir