بزرگنمايي:

بانو نیوز - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: زمانیکه پیشنهاد جداسازی معتادان از فضای جامعه مطرح می شود، نشان می دهد که این نگاه همچنان در سطح جامعه وجود دارد. در کشورهای دیگر حتی آمریکا نیز زمانی چنین نگاهی وجود داشت و پیشنهاد احداث مراکز بسیاربزرگ باهدف نگهداری معتادان مطرح بود اما شواهد به تدریج ناکارآمدی آنهـا را روشن کرد.

محسن روشن پژوه در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه ماهیت اعتیاد در ایجاد آسیب‌های اجتماعی و خانوادگی باعث می‌شود فرد معتاد از بستر اجتماع و خانواده رانده شود، گفت: این درحالیست که بهتر است افراد در دل جامعه، خانواده و بستر زندگی عادی خود به تدریج بهبود پیدا کنند.
وی با اشاره به اینکه تا وقتی هسته مرکزی گرایش به استفاده از مواد مخدر اصلاح نشود، جدا کردن فرد از مواد مخدر یا هر رفتار اعتیادآور دیگر راه حل قطعی نخواهد بود و افزود: درمان اعتیاد صرفا به معنای گرفتن و جدا کردن بیمار از ماده مخدر نیست؛چرا که در این حالت هرگاه معتاد از فرایند سم‌زدایی خارج شود اختلال اعتیادی او باز هم عود خواهد کرد.
روشن پژوه با تاکید بر توسعه حمایت روانی اجتماعی از معتادان به عنوان یکی از موثرین راه‌کارهای درمان آنها نیز گفت: برای موفقیت در این رویکرد باید کار روی خانواده معتادان را آغاز کرد و آموزش‌های لازم به آنان را ارائه کرد. همچنین تامین نیازهای اساسی معتادان از جمله مهم‌ترین نکات در درمان و جلوگیری از بازگشت آنان به فضای مصرف مواد مخدر است.
وی با تاکید بر اینکه مداخلات ما در درمان اعتیاد باید باهدف تغییر نگرش و ایجاد مهارت مقابله با اعتیاد باشد، اظهار کرد: بهتر است افراد در دل جامعه، خانواده و بستر زندگی عادی خود به تدریج بهبود پیدا کنند این درحالیست که به دلیل ماهیت اعتیاد در ایجاد آسیب‌های اجتماعی و خانوادگی، باعث می شود فرد معتاد از بستر اجتماع و خانواده رانده شود.
دبیر کمیته ملی کنترل و کاهش اعتیاد قوه قضاییه با بیان اینکه اگرچه ممکن است جداسازی معتادان در کوتاه مدت وضعیت آنها را بهبود بخشد اما به دلیل اصلاح نشدن هسته اصلی اعتیاد، وضعیت پیشین قابل بازگشت است، تصریح کرد: بهترین مدل درمان معتادان در داخل جامعه با حمایت های اجتماعی بالا است، اگرچه لازم است برای افرادی که خانواده‌ای ندارند سرپناه یا فضاهای ویژه‌ای را پیش‌بینی کنیم اما صرفا جداسازی این معتادان و تجمیع آنان در یک محل به ویژه معتادان با رفتارهای پرخطر به نتایج مثبتی نخواهد رسید.
به گفته روشن پژوه، جداسازی معتادان برای آموزش مهارت به آنها، اگرچه مثبت است اما نباید فرایند درمان معتادان از بستر جامعه جدا باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان اینکه جلوگیری از شیوع اعتیاد مستلزم شناخت واقعیت اعتیاد و ارائه راهکارهای مناسب با آن است، اضافه کرد: مطالعه اعتیاد باید به شکل درستی انجام شود تا راه‌کارهای درستی نیز ارائه دهیم.
روشن پژوه با اشاره به نگاه‌های رایج و سنتی نسبت به اعتیاد، نیز توضیح داد: در این نوع نگاه، اعتیاد را مساوی با مصرف «ماده مخدر» می‌دانند و فکر می‌کنند که تنها مصرف این ماده اعتیادآور است. در این حالت فکر می‌کنند مصرف ماده باعث شده تا رفتار فرد تحت تاثیر قرار بگیرد و ویژگی های شخصیتی که فرد معتاد پیدا کرده است را صرفا به اثر مستقیم مصرف ماده ربط می‌دهند.
دبیر کمیته ملی کنترل و کاهش اعتیاد قوه قضاییه با بیان اینکه این افراد فکر می‌کنند اگر وجود ماده مخدر از زندگی معتاد حذف شود، اعتیاد نیز به شکل خودکار از زندگی وی کنار خواهد رفت، تصریح کرد: زمانیکه پیشنهاد جداسازی معتادان از فضای جامعه مطرح می شود، نشان می دهد که این نگاه همچنان در سطح جامعه وجود دارد. در کشورهای دیگر حتی آمریکا نیز زمانی چنین نگاهی وجود داشت و پیشنهاد احداث مراکز بسیاربزرگ باهدف نگهداری معتادان تحت عنوان Narcotic farm مطرح بود اما شواهدبه تدریج ناکارآمدی آنهـا را روشن کرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در ادامه با بیان اینکه شبیه این طرح در ایران نیز بعد از انقلاب در قالب مراکز بازپروری اجرا شده است، افزود: معتادان برای گذراندن مراحل سم زدایی به این مراکز مراجعه می کردند و اجرای اقدامات کوتاه مدت برای معتادان نیز برگرفته از همین دیدگاه است.
روشن پژوه با بیان اینکه تجربه نشان داده است که این کار نتیجه کامل و بهبودی 100 درصدی به همراه ندارد، اظهار کرد: اعتیاد مساوی با مصرف مواد مخدر نیست بلکه اختلال اعتیادی که در هر شخص شکل گرفته باشد ویژگی‌های مربوط به نحوه تفکر، رفتار، تصمیم‌گیری، قابلیت های ذهنی و... فرد را تحت تاثیر قرار می دهد، بنابراین صرفا با جداسازی معتادان در مراحل سم زدایی به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید.
روشن پژوه در پایان در ادامه تصریح کرد: اعتیاد تنها شامل مصرف مواد مخدر نیست بلکه ممکن است به شکل استفاده بیش از اندازه از کامپیوتر، تلفن همراه، غذا خوردن و بازی رایانه‌ای و غیره نیز بروز کند. این رفتارها اگر گسترش پیدا کنند به سایر عرصه های زندگی نیز سایه می اندازند و از کنترل خارج می‌شوند.
انتهای پیام