بزرگنمايي:

کارشناسان اين نتايج را با تحقيق بر روي بيش از 15 هزار کودک در رده سني 4 الي 16 ساله مبتلا به بيماري اوتيسم و بررسي سن پدران آن‌ها بدست آورده اند.
اکثر افراد گمان مي‌کنند که تنها افزايش سن مادر مي‌تواند باعث بالارفتن خطر ريسک ابتلا به انواع بيماري‌ها در نوزاد شود، اما تحقيقات جديد نشان داده است که سن پدر نيز به همان ميزان در ابتلاي کودک به انواع بيماري‌ها موثر است.
براساس پژوهش‌ها فرزندان مرداني که درسنين زير 25 سال يا بالاي 51 سال صاحب اولاد شده اند اغلب دچار مشکلاتي، چون مهارت‌هاي ارتباطي ضعيف از طيف اوتيسم مي‌شوند.

علاوه بر اختلال اوتيسم فرزنداني که پدران سالمند دارند به دليل کاهش انرژي پدر براي همکاري در فعاليت‌هاي اجتماعي، تفريح و بازي با کودک دچار مشکلات رفتاري، انزوا طلبي، کاهش اعتماد به نفس و ناتواني در انجام فعاليت‌هاي گروهي مي‌شوند.
اين دسته از کودکان معمولاٌ به مادر خود وابسته مي‌شوند و ممکن است در بدست آوردن مهارت‌هاي اجتماعي با مشکل مواجه شوند.
دسته ديگر فرزندان از پدرهاي بسيار جوان نيز احتمال دارد با احتمال بالايي دچار اختلالات طيف اوتيسم شوند.
اين مطالعه نشان مي‌دهد ساعت بيولوژيک بدن پدران همگام با ساير فاکتورهاي ژنتيکي از جمله سن مادر، محل زيست، بيماري‌هاي زمينه‌اي مادر، نوع تغذيه، استرس و فشارهاي عصبي، آلودگي‌ها و مواردي از اين دست در ابتلاي نوزاد به بيماري اوتيسم موثر است.
سن پدر در شکل گيري درست يا اشتباه سلول‌هاي مغزي کودک موثر است و مي‌تواند باعث يا مانع از ابتلا به برخي بيماري‌هاي مغزو اعصاب شود.
کارشناسان بهترين سن براي صاحب فرزند شدن آقايان را در بازه زماني 26 تا 50 سالگي مي‌دانند.
بيماري اوتيسم از طيف اختلالات رواني است که باعث معلوليت ذهني و در برخي موارد جسمي فرد مي‌شود، افراد مبتلا به اين بيماري دچار ناتواني در برقراري ارتباط با ديگران، يادگيري مهارت‌ها و زندگي طبيعي هستند.
اين افراد بايد در تمام طول عمر تحت نظارت پزشکي و درمان‌هاي اختصاصي قراربگيرند و نياز به مراقبت دائمي دارند.