بزرگنمايي:

در اين گزارش به قلم اسکات کمپبل آمده است: در نگاه اول، ممکن است فکر کنيد صحنه هايي از فيلم «ببر خيزان، اژدهاي پنهان» را مي بينيد، اما اين ها زن هاي ايراني هستند که در حال تمرين کردن حرکات خود در تلاش براي تبديل شدن به نينجاهاي آموزش ديده و سطح بالا هستند. آنها حين انجام دادن حرکت پشتک از پشت، از سلاح هاي مرگبار خود استفاده مي کنند و هنر رزمي نينجوتسو در ميان زنان جوان ايراني محبوب است.
 در يکي از باشگاه هايي که در سال هزار و نهصد و هشتاد و نه (1368) افتتاح شد و در قلعه جوقين در بيست و پنج مايلي خارج تهران واقع شده است، چهار هزار زن در حال آموزش ديدن براي تبديل شدن به نينجاهاي زن هستند. آنها ياد مي گيرند بپرند و از ديوار بالا بروند،‌ در کوه ها پنهان شوند و گردن دشمن را بشکنند بدون آن که صدايي ايجاد کنند. آنها ياد مي گيرند به خودشان احترام بگذارند، نخست به وجود خود و سپس به هنري که آنها در حال استاد شدن در آن هستند. آرامش مهمترين درسي است که آنها مي آموزند. اين جوانان در مدارس ياد مي گيرند از تسليحات خطرناک از قبيل کمان، شمشير و نانچيکوهات و شريکنز -ابزار کوچک سنتي ژاپني که به «شمشير در دست» مشهور است- استفاده کنند.
اکبر فرجي نخستين کسي بود که نينجوتسو را به ايران آورد، و بيست و دو سال پيش يک باشگاه ايجاد کرد که هم اکنون بيست و چهار هزار عضو دارد. او گفت:‌‌ «در نينجوتسو، ما مردان را نينجا و زنان را کونويچي مي ناميم.»
نينجا شدن شامل کسب مهارت هايي از قبيل صبر، مدارا و شکيبايي است. از نظر لغوي اين کلمه به معناي هنر نامرئي شدن است.
 نينجوتسو را مي توان به عنوان يک دارو توصيف کرد. اين هنر همانند سم مار با وجود اين حقيقت که مي تواند بسيار خطرناک باشد، در عين حال مي تواند يک پادزهر مفيد نيز باشد.
نينجوتسو يکي از مهلک ترين انواع هنرها محسوب مي شود و يادآور عوامل مخفي و مزدوران متخصص در روش هاي خشن جنگي در ژاپن بين سال هاي 1185 تا 1868 است.
خود اين زنان مي گويند اين هنر به آنها حس انضباط و اعتماد به نفس مي دهد.
يکي از نينجاها به نام مليکا گفت:‌ «ما در اينجا آزاد هستيم. ما هنر نينجا را فلسفه زندگي مي دانيم. اين هنر به ما براي تحمل سختي هاي زندگي روزانه و صبور، قدرتمند و منضبط بودن، کمک مي کند. اين يک هنر روحي است. ما در خارج از کلاس درس با کسي نمي جنگيم.»
فرجي افزود:‌ «حقيقت اين است که قدرت مهلک اين هنر غير قابل انکار است. آنها ياد مي گيرند از ديوار بالا بروند، از ديوارها و سيم هاي خاردار بدون اين که ديده شوند، بپرند و اين که در کوه ها پنهان شوند و قابليت شکستن سر دشمن را بدون ايجاد صدا به دست آورند.»
 او در عين حال گفت:‌‌ « من بايد کاملا مطمئن باشم که دانش آموزانم از تکنيک هاي نينجوتسو براي آسيب زدن به کسي يا وارد شدن به خانه کسي استفاده نمي کنند.»