بزرگنمايي:

آریا بانو - مهر / سیدمصطفی مصطفوی مدیرعامل موسسه بهمن سبز عنوان کرد که یکی از راه‌های احیای سینما در این برهه می‌تواند پخش مناظرات انتخاباتی بر پرده‌های سینماها باشد.
سیدمصطفی حسینی مدیرعامل مؤسسه بهمن سبز درباره وضعیت اکران فیلم در سینماها بیان کرد: سینماها در دوران تازه باید پیشروی اکران باشند و منتظر تقاضای از طرف تهیه‌کننده نایستند. هرگونه پیشنهادی نظیر پخش بازی‌های آسیایی فوتبال، دربی و مناظرات تلویزیونی انتخابات می‌تواند سینماها را از حالت انفعال در آورد.
حسینی اظهار کرد: امروز گفته می‌شود بیش از 300 فیلم پشت صف نمایش هستند، اما هیچ گونه تکاپویی از سوی طرف تقاضا و تهیه‌کنندگان نمی‌بینید و مشخص نیست در انتظار چه چشم‌انداز روشنی هستند در حالی که تجربه نشان داد نمی‌توان خیلی دل به حمایت‌ها و سوپسیدهای دولتی بست.
ایده‌های قدیمی به کار پساکرونا نمی‌آید
وی افزود: واقعیت آن است سازوکارهای نمایش فیلم در سینمای ایران با ساختارهای فرسوده و آن ایده‌های قدیمی که در بهترین حالت منجر به نمایش 6٠-٧٠ فیلم در طول سال می‌شد، برای دوران تازه پس از کرونا از کار افتاده است و منطقی نیست. این مسئولیت شوراهای تخصصی و متولیان سینمایی است که به جای صرف اطلاع‌رسانی در حوزه سینما به فکر طراحی و اجرای ساختارهای نوین برای دوران تازه باشند تا بلکه باری از این صف شلوغ اکران کم کنند. من معتقدم برای دوران پس از کرونا سینمادارانی که طی 2 سال خسارت سنگین دیدند باید نبض اکران را در دست بگیرند و حق انتخاب داشته باشند تا از میان حجم انبوه فیلم‌های در صف و بعضاً نامناسب و ضربه زننده به گیشه سینما، به احترام سلایق مخاطب و در راستای بازگشت مخاطب دست به گزینش بزنند و بازیگر اصلی این عرصه باشند.
این مدیر سینمایی ادامه داد: همانطور که ماهیت اصلی سینما در دنیا یا مبتنی بر نمایش آثاری با پروداکشن سنگین و مناسب پرده عریض است که ارزش تماشا در سالن سینما را داشته باشند یا به لحاظ گستره و طیف مخاطب، حجم انبوهی از مخاطب را تحت پوشش قرار دهند، در ایران نیز باید دست به جراحی در این چرخه زد.
به ازای هر 200 هزار نفر یک سالن سینما داریم!
مدیرعامل بهمن سبز با بیان اینکه سینما در ایران در حالت پیش از کرونا نیز وضعیت خوبی نداشت، عنوان کرد: هرچند در ظاهر عدد فروش سالانه در حال رشد بود، اما همه می‌دانیم میانگین فروش فیلم در سینمای ایران به سختی به یک میلیارد تومان می‌رسید و با ضریب اشغال پایینی روبه‌رو بودیم. ما در ایران با حجم انبوهی از مردمی روبه‌رو هستیم که سالن در دسترس‌شان نیست. تهران را نگاه نکنید؛ در ایران به ازای هر 200 هزار نفر یک سالن داریم، در حالی که این عدد در دنیا به ازای هر 20 هزار نفر است. یا اینکه به لحاظ تنوع ژانری و کیفیت آثار، بسیاری از آثار متداول سینمای ما کارکرد سینمایی نداشتند و متناسب با پرده سینما نبودند. همین موضوع باعث می‌شد مردم در ایران هر 3 سال یک‌بار به سینما رجوع کنند. این مسائل ارتباطی با کرونا و بحران اخیر ندارد و نیاز سینمای ایران به تغییر سازوکارهای فرسوده، پوست اندازی و برخورداری از نظر کارشناسی و مبتنی بر دانش روز جهانی را بیش از پیش می‌کند. اکران فیلم و سالن‌داری با شیوه‌های ورشکسته و از کارافتاده قدیمی آن هم با انواع مداخله از قیمت‌گذاری تا انتخاب فیلم دیگر نه به نفع مخاطب و نه به صرفه است.
حسینی با اشاره به نیاز به برنامه‌ریزی برای احیای سینماها گفت: اکنون نیز باید با یک دید آینده‌نگرانه در چند فاز طراحی مخصوصی کرد برای آنکه مخاطب به سینما بازگردد. به طور مثال برای 2 مقطع مهم اکران پیشرو چند فیلم مهم را وارد گیشه کرد و در کنار آن تبلیغات منسجمی برای اطلاع رسانی سینما داشت نه آنکه به راحتی قید اکران فطر را زد! کار سختی نیز نیست. تنها به یک برنامه‌ریزی منسجم و رو به جلو نیاز دارد. به این نیاز دارد که به‌جای کار صرف اطلاع رسانی و ناظر به درخواست و نیاز تصمیم گرفتن، پیش بینی وضعیت و برای وضعیت امروز چرخه اکران در سینمای ایران ایده‌های توزیعی نوین طراحی و اجرا کرد. در این صورت خواهید دید به صورت خودکار تقاضا برای اکران ثبت خواهد شد. بسیاری از صاحبان فیلم‌هایی که امروز از اکران سر باز می‌زنند در پیش از کرونا نیز سهمی بیش از چندصد میلیون در گیشه نداشتند، چطور امروز به امید آینده‌ای درخشان‌تر نشسته‌اند؟!
این مدیر سینمایی در پایان با اشاره به پخش مناظرات انتخاباتی کاندیدای ریاست جمهوری در سینما بیان کرد: ما پیش از این تجربه پخش بازی‌های جام جهانی فوتبال را در سینما داشتیم. تجربه‌ای که موفق و پررونق بود. امروز نیز باید سعی کنیم با ایده‌هایی نظیر نمایش فینال لیگ قهرمانان، فیلم‌های خارجی روز، پخش همزمان سریال پلتفرم‌ها، هفته‌های آخر لیگ برتر، نمایش بازی تیم‌های استانی در سینمای آن استان و مناظرات انتخابات ریاست جمهوری به رونق سینما کمک کنیم. اما متأسفانه عزم جدی برای احیا نیست و این اشکال پیش از هر چیز به خود ما فعالان عرصه اکران و سینما بازمی‌گردد که گویا به ادامه این وضع عادت کرده‌ایم و حیات اقتصادی ما هم بدون لطمه در حال تداوم است.