بزرگنمايي:

بانو نيوز- هدف از ارائه توصيه هاي زير، آموزش براي ارتقاي سازگاري و توجه کردن به ويژگي هاي مثبت يکديگر،افزايش اعتماد به نفس ، کاهش اضطراب و تنش هاي موجود در جهت بهداشت و سلامت رواني است که موجب تداوم زندگي و جلوگيري از هم گسيختگي خانواده است.
 

 
1. خانواده يک مجموعه است:

مجموعه اي شامل زن ، شوهر و فرزندان و در مرحله بعد اقوام و خويشاوندان. خانواده زماني موفق خواهد بود که در آن هماهنگي وجود داشته باشد و همه اعضا در يک محفل انس با کمال صميميت و شادي زندگي کنند . چون وجود هر نوع مشکل و ناهماهنگي حتي از سوي يک عضو، کل خانواده را دچار ناراحتي مي نمايد؛ بنابراين از هر نوع رفتاري نظير طعنه زدن، تحقير، مقايسه کردن و... پرهيز کنيد.
 
2. زندگي مشترک، عرصه کمال است، نه صحنه پيکار؛

بنابراين در رفع بحران ها مانند يک تن واحد عمل کنيد؛ يار و ياور هم باشيد. کوشش نکنيد بر ديگري تسلط يابيد؛ با هم و در کنار هم باشيد نه رو در روي هم! سعي کنيد به قول «ابراهام مزلو» از «من واقعي» بگذريد تا به « ماي واقعي» برسيد.
 
3. از ابراز محبت نسبت به يکديگر دريغ نکنيد؛

ابراز محبت به موقع در زندگي مشترک ، علاقه ، نشاط و طراوت به وجود مي آورد. اين امر فقط لازمه روزهاي نخستين ازدواج نيست؛ بلکه با گذشت زمان نهال نوپاي زندگي به درختي تناور تبديل مي شود که نياز بيشتري به آبياري دارد؛ با ابراز محبت و نشان دادن عشق و علاقه به هم، مي توان اين درخت تناور را براي هميشه با نشاط ، بارور و با طراوت نگه داشت.
 
4. عاشقانه به هم نگاه کنيد .

نحوه نگريستن هر يک از ما به ديگري به « چگونه بودن ما» بستگي دارد؛ نه به" چگونه بودن او". همسران ، تماشاچي زندگي يکديگر نيستند؛ بلکه شريک مشاهده شده زندگي يکديگرند.زني مي گفت:" از زماني که ازدواج کرده ام ، شوهرم بيشتر ترجيح مي دهد که به جاي مصاحبت با من ، برنامه ورزشي تلويزيون را تماشا کند؛ يک بار وقتي به او اعتراض کردم که «چقدر ژوليده اي» ، پاسخ داد: تو «هم شلخته اي».
 
اين بحث بيهوده و زيان آور نشانگر آن است که چگونه همسران به جاي عشق ورزيدن به هم ، ممکن است در جستجوي برشمردن عيب هاي يکديگر باشند. اين يک طريق نگاه کردن به زندگي است؛ اما شيفتگي شما وقتي حاصل مي شود که فکر کنيد همسر شما فردي باشکوه ، ناب، صميمي ، خوش خلق و باهوش است. اين شيوه نگرش به زندگي به ما مي آموزد به جاي اين که عشق را جستجو کنيم ، با عشق و محبت به زندگي نگاه کنيم. «زبانِ نگاه» زبان مؤثري است. شما با نگاه کردن به طرف مقابل، به او مي فهمانيد که به صحبت کردن با او علاقه مند هستيد. اگر او سخن مي گويد، شما با تبسم ، به صورت و چشم او نگاه کنيد. اين حالات شما، اثر معجزه آسايي در ايجاد صميميت و عشق شما دارد.
 
ميل به صميميت نه فقط جنبه جسمي ، که جنبه رواني نيز دارد. اين ميل مکررا به عنوان اشتياق خاصي به خلوت و تنهايي در نظر زوج ه جلوه گر مي شود. علاوه بر اين، اغلب در يک زوج عاشق شاهد به وجود آمدن زباني رمزي و عبارت هاي محرمانه اي هستيم که افراد ديگر قادر به درک آن نيستند؛ و نيز شيطنت ها، اشاره ها و کنايه هايي که تنها عشاق آن را مي فهمند.
 
5. بر اشتباه خود پافشاري نکنيد؛

وقتي يکي از شما اشتباه کرديد؛ صادقانه و صميمي به آن اعتراف کنيد ؛ مراقب باشيد که احساسات ديگري را جريحه دار نسازيد. صداقت و اظهار پشيماني و ندامت تنها علاج واقعه است؛ زيرا قبول نکردن اشتباه و نپذيرفتن خطا، اختلاف را دامن مي زند؛ تا زماني که به اشتباه خود معترف نشويد و صميمانه از همسرتان پوزش نخواهيد، رابطه زناشويي تان ترميم نمي شود.
 
6. نخست بايد بدانيد هر موضوعي را به نوعي خاص با همسر خود در ميان بگذاريد.

اگر فکر مي کنيد گفتن اسرارتان ضرورتي ندارد و نگفتن آن آينده شما را تهديد نمي کند؛ در برملا کردن آن اصرار نکنيد. هنگام گفتن مسئله اي که در گذشته داشته ايد ، ابتدا بخشي از آن را فاش نماييد؛ بدين معني که از مسائل کوچکتر شروع کنيد و اگر ديديد همسرتان ظرفيت پذيرش آن را دارد، به تدريج مسائل مهمتر را پيش بکشيد.
 

 
7. در مطرح کردن مسائل ناخوشايند، سعي کنيد خود را هم دخالت دهيد؛

مثلا به جاي اين که بگوييد، چرا با فلاني اين طور برخورد کردي؟ بهتر است بگوييد:" کاش با فلاني اين طور برخورد نمي کرديم."
 
8. هنگام طرح مسئله با همسر خود، هرگز جمله" تو با هيچ کس نمي تواني کنار بيايي" را به کار نبريد؛

چون تنها همين جمله باعث مي شود، او ديگر هيچ وقت مسئله خود را با شما در ميان نگذارد.
 
9. به جاي جستجو در اعمال و رفتار همسرتان و يا تجسس در اوراق شخصي وي، سعي کنيد از خود او سؤال کنيد ؛

شايد شما در اشتباه باشيد. گفتگو با همسرتان در مورد مسئله اي که شما را به شک و ترديد مي اندازد، موجب مي شود مشکل آسان تر حل شود.
 
10. اشتباهات يکديگر را به رخ هم نکشيد؛

زيرا پايه هاي زندگي مشترک را سست مي کند و سپس ويران مي سازد.از اشتباهات خود پند بگيريد: هنگامي که جراحت اختلاف التيام يافت سعي کنيد صميمي باشيد؛ اعتراف به گناه و عذرخواهي دليل سعه صدر و پيشگيري از اشتباه مکرر است.
 
11. اگر خطايي از همسر خود ديديد، زود از کوره در نرويد و سفره دلتان را نزد هر کس باز نکنيد.

به خصوص پيش پدر و مادر خود درد دل نکنيد. زيرا اين کار موجب سرافکندگي همسرتان مي شود و امکان آشتي را بسيار ضعيف مي کند.اگر رابطه شما با همسرتان تيره شد، سعي کنيد آرامش خود را حفظ کنيد؛ متين و خونسرد باشيد و گرنه رفتارتان غيرمنطقي مي شود؛ و ممکن است دست به کاري بزنيد که موجب پشيماني شما شود؛ سعي کنيدبر عصبانيت خود غالب شويد .
 
12. اگر مي خواهيد عشق و علاقه خود را به همسرتان تداوم ببخشيد؛

نخست بايد ياد بگيريد که زمان کافي را براي با هم بودن و ابراز محبت اختصاص دهيد. رابطه صميمانه گذشته را تجديد کنيد؛ به انگيزه عشق و ازدواجتان بينديشيد؛ با همسرتان درباره نخستين روزهاي آشنايي و دوران خوش زندگي گفتگو کنيد؛ زيرا يادآوري شادي ها و رويدادهاي شيرين آن روزها، هم وجودتان را گرم مي کند و هم تازگي و طراوت رابطه شما را ب همسرتان حفظ خواهد کرد.
 
13. سعي کنيد تلافي جو نباشيد ؛

اين نکته مهمي است؛ اگر بخواهيد به تلافي اشتباه همسر خود ، لجبازي کنيد ، همه پل هاي رابطه با همسرتان را خراب کرده ايد ؛ حسادت چشم عقل را کور مي کند. کينه جويي انگيزه اشتباه هاي خطرناکي مي شود که جبران ناپذير است. در عوض ، گذشت و فداکاري ، فردي را که مرتکب اشتباه شده است ، براي هميشه نسبت به همسرش مديون مي کند.
 

 
14. انعطاف پذير باشيد؛

انعطاف پذيري يکي از ويژگي هاي مهم براي ايجاد سازگاري بيشتر و سلامت رواني است. با چشم پوشي و نرمش نسبت به برخي رفتارهاي کودکانه و لجبازي ها ، نه تنها مي توان از تنش هاي بي دليل پيشگيري کرد؛ بلکه مي توان بنيان خانواده را بيش از پيش مستحکم تر کرد. مسائل و موارد اختلاف را صرفا به نيت رسيدن به ديدگاه مشترک طرح کنيد، نه به تکرار و تثبيت کدورت و دشمني.
 
15. صبر و بردباري همسر خود را به عنوان وظيفه او قلمداد نکنيد؛

بلکه متقابلا در موارد مشابه ؛ با گذشت، متانت و نکته سنجي، قدرداني خود را نسبت به او ثابت کنيد.
 
16. همسر آزرده، شريک خوبي براي زندگي نيست؛ يکديگر را نيازاريد؛

و نيز اجازه ندهيد يکنواختي و کسالت، غبار غم بر زندگي شما بيافشاند. براي پيشبرد و تنوع و رونق زندگي هر روز قدمي هر چند کوچک برداريد.
 
17. نسبت به همسرتان احساس مسئوليت کنيد.

احساس مسئوليت چيزي نيست که از خارج به فرد تحميل شود. احساس مسئوليت، به معناي واقعي آن، امري کاملاً ارادي است؛ پاسخ آدمي است به نيازهاي يک انسان ديگر، خواه اين نيازها بيان شده باشد يا بيان نشده باشد." احساس مسئوليت کردن" يعني توانايي و آمادگي براي " پاسخ دادن". پاسخ به عشق ديگري و توجه به نيازهاي رواني او.
 
18. به همسرتان احترام بگذاريد و احساسات او را درک کنيد.

منظور از درک احساسات آن است که همسر خود را آن طور که هست بشناسيد : از نظر خصوصيات اخلاقي، عقلي، ايماني، ايده ها، آرزوها و بالاخره احساسات و عواطف. احترام گذاشتن به همسر عبارت است از پذيرش وي آن طور که هست و ارزش گذاشتن به شخصيت و کمالات او که مظاهر آن در گفتار و کردار در فرهنگ هاي مختلف متفاوت است. بنابراين همسران بايد ضمن وحدت فرهنگي از مصاديق احترام در زمينه هاي مختلف تبعيت کنند و آنها را در مورد همسر خود به کار بندند.