بزرگنمايي:

بانو نيوز - 30درصد جمعيت مردم کشورمان خانه ملکي ندارند و مستاجرند، اين درحالي است که آمار خانه‌هاي خالي کشور به حدود دو ميليون و ششصد هزار خانه افزايش پيدا کرده است.

به گزارش بانو نيوز؛ داشتن يک سرپناه و محلي براي زندگي جزو ابتدايي ترين و اساسي ترين نيازهاي هر يک از افراد انساني است، نيازي که متاسفانه در برخي کشورها و از جمله ايران به سختي تامين مي‌شود و نه تنها «خانه دار شدن» براي عده زيادي چه قبل از انقلاب و چه پس از انقلاب يک «رويا» بوده و هست، بلکه افزايش نجومي و سرسام آور اجاره خانه‌ها، شرايط را به سمتي مي‌برد که براي عده قابل توجهي از مردم پيدا کردن خانه قابل سکونت با اجاره بهاي مناسب نيز به يک آرزو تبديل شده است!
اين معضل يکي از نشانه‌هاي اوج بي تدبيري و بي عدالتي و بي ساماني و به هم ريختگي وضعيت تامين مسکن در کشور است که بايد مسئولان هر چه سريع تر براي حل آن چاره‌اي اساسي و موثر بينديشند. چرا که اگر بعضي‌ها مي‌توانند به مردم بگويند که گوشت کيلويي 40 هزار تومان و مرغ کيلويي 8 هزار تومان و … را ماهي يک بار و يا 6 ماه يک بار ميهمان سفره‌هاي خود کنند اما هيچ کس به هيچ عنوان نمي‌تواند اين جسارت را به مردم بکند و بگويد که به خاطر کوتاهي‌هاي ما و سرسام آور شدن اجاره خانه‌ها، برويد کنار کوچه‌ها و خيابان «چادر» بزنيد!!
طبق آمار منتشر شده 30 درصد جمعيت مردم کشورمان خانه ملکي ندارند و مستاجرند، اين در حالي است که آمار يک ميليون و ششصد هزاري خانه‌هاي خالي کشور از سال 90 تا سال 95 به حدود دو ميليون و ششصد هزار خانه خالي افزايش پيدا کرده و رشدي 55 درصدي داشته است اين آمار علاوه بر نابه ساماني و به هم ريختگي وضعيت مسکن و ساخت و ساز در کشور از وجود شکاف و فاصله طبقاتي بزرگ و همچنين نوعي سرگرداني سرمايه‌ها بر اثر رکود توليد حکايت مي‌کند.
و در اين بين آنچه بيش از هر چيز ديگري دل و جان وجدان انسان را مي‌آزارد اين است که تعداد قابل توجهي از هموطنان عزيزمان علاوه بر دست به گريبان بودن با بيکاري و ضيق و تنگنايي معيشت و گذران زندگي، در به در بايد دنبال سرپناهي موقت و اجاره‌اي بگردند که توان تامين هزينه آن را داشته باشند.
و اين اصلا انصاف نيست که دولت و مجلس جمهوري اسلامي، عزيزان اجاره نشين را اين چنين به حال خود واگذارند!
مشکل کجاست و چاره چيست؟
آيا واقعا مسئولان نمي‌توانستند پيش از اين‌ها تدابيري بينديشند و کاري کنند تا اوضاع اجاره و اجاره نشيني به اين وضع اسفبار نرسد؟ آيا اگر همت موثر و کارساز دولت‌هاي قبلي و فعلي و لااقل بخشي از همّ و غم نمايندگان مجلس در تمامي دوره‌ها به ساماندهي اثرگذار براي تامين مسکن مردم تعلق مي‌گرفت باز هم شرايط بر اين منوال بود و درها بر همين پاشنه لق مي‌چرخيد!؟ معلوم است عمده اين مشکلات حاصل ندانم کاري‌ها و بي تدبيري‌ها و درگير نبودن اکثر مسئولان با معضل اساسي «بي خانگي» و اجاره نشيني است و بخشي از اين معضل محصول نامبارک آينده نگر نبودن و بي برنامگي و «ابن الوقت» بودن برخي مسئولان است. آيا واقعا
– اگر با درايت مهاجرت از روستاها و شهرهاي کوچک مديريت مي‌شد
– اگر با مطالعه دقيق و کارشناسي شهرک‌هاي اقماري ساخته مي‌شد
– اگر وسايل مناسب اياب و ذهاب عمومي براي شهرک‌ها مهيا بود و امکانات مناسب براي اين سکونتگاه‌ها تهيه مي‌شد
– اگر امکانات آموزشي و بهداشتي و همچنين سازمان‌ها و نهادها وادارات با اختيارات مناسب در روستاها، شهرک‌ها و شهرهاي کوچک و بزرگ عادلانه توزيع مي‌شد
– اگر «اجاره به شرط تمليک» جزو اولويت‌هاي مسئولان ذي ربط قرار مي‌گرفت
– اگر فشارها و افزايش قيمت‌هاي شهرداري درباره ساخت و سازها، منطقي کاملا قابل دفاع داشت
– اگر ضابطه‌اي وجود داشت و نظارتي بود
– اگر برخي بنگاه داران بر تنور هر چه داغ تر کردن گراني اجاره خانه‌ها نمي‌دميدند
– اگر عرضه و تقاضاي خانه‌هاي اجاره‌اي با هم تناسب مي‌داشت
– اگر همه موجران، انصاف داشتند
– اگر راه اندازي و رونق ساخت و ساز جزو اولويت‌هاي مسئولان بود
موضوع مهمي که علاوه بر تاثير جدي بر ساماندهي وضعيت مسکن و خروج اين صنعت از رکود باعث رونق حدود ششصد شغل و حرفه و اشتغال زايي فراوان مي‌شود و اگر برخي مسئولان با مشکلات مردم و از جمله مشکلات اساسي و مهم اجاره نشيني از نزديک آشنا بودند باز هم اوضاع مسکن و اجاره و اجاره نشيني به اينجا مي‌رسيد!؟
و حال که مسئولان کوتاهي کرده اند، اگر خيرين بزرگوار همان طور که در امر ساخت مدرسه و بيمارستان، درمانگاه و مسجد دست خير و دهنده دارند به امر مهم ساخت خانه‌هاي اجاره‌اي در جاي جاي کشور لااقل براي زوج‌هاي جوان بيشتر همت کنند بي گمان بخشي از مشکلات هموطنان در اين زمينه حل مي‌شود.
آقايان مسئولان، ابتدايي ترين و اساسي ترين حق زندگي مردم داشتن «سرپناه» را جدي بگيريد آن هم براي اين مردم عزيز و فداکار که هر جا لازم بوده، پاي کار بوده اند و حاضر در عرصه.