بزرگنمايي:

آریا بانو - تهران- نویسنده زن معاصر گفت: در وجود یک زنِ داستان‌نویس یک زنِ روایتگر زندگی می‌کند، در وجودش همیشه یک نویسنده زنده است که باید تلاش کند او را در هر شرایطی پیگیرانه، حرفه‌ای و خستگی‌ناپذیر زنده نگه دارد و این مساله صبوری پیامبرانه می‌طلبد، اما شدنی است.

آناهیتا آروان روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا افزود: در میان نویسندگان زن، خالقان آثاری قابل توجه و پر فروش وجود دارد که نشان می دهد نویسندگی هرگز جنسیت بردار نیست.
وی گفت: از نظر نویسندگان حرفه ای، آثار فعلی در عرصه ادبیات خوب و شایسته برآورد و ارزیابی می شود، اما این توجیه خوبی برای کم‌کاری نیست، نویسندگان همواره باید تلاش کنند که قلمشان رو به بهبود برود، در چند سال اخیر نویسندگان زن ایران بسیار موفق بوده و آثار بسیار برجسته ای داشته اند و در تمامی جشنواره ها کارها و آثار دیده و بسیار خوانده شده و حتی اگر برگزیده هم نبوده اند مخاطب با این آثار درگیر بوده است.
آروان افزود: آثار نویسندگان زن طی سالیان اخیر پر فروش و قابل توجه بوده و حتی در زمینه هایی که به نظر می رسید قلمرو مردانه است مانند جنگ، تا سالها نویسندگان زن جوان، فوق‌العاده مستحکم گام برداشته و آثار قابل توجه و مثال زدنی خلق کردند و در این زمینه اوضاع بسیار رو به بهبود است و آثار برجسته ای علاوه بر آثار در حیطه داستان‌نویسی داریم و خواهیم داشت.
این نویسنده معاصر اظهارکرد: زنان نویسنده باید بسیار حرفه ای برخورد کنند و تلاش پیگیرانه داشته باشند، به جهت ساختار زنانه خیلی زود جا نزنند، خستگی‌ناپذیر بنویسند، چون به طور کلی هنرمند بودن بسیار دشوار است و در این میان هنرمند زن بودن شاید به مراتب دشوارتر هم باشد که البته این مساله در تمام جهان وجود دارد و فقط مختص کشور ما نیست.
وی ادامه داد: وقتی زنی در زمینه ای، موفق به خلق اثر می شود تلاش پیگیرانه عظیمی پشت خلق آن اثر خوابیده که قابل تحسین است و این امر در تمام جهان مشترک است و تفاوتی در مکان آن نیست.
آروان جا نزدن زن‌ها در عالم نویسندگی را بسیار مهم برشمرد و افزود: زنان بیشتر از مردان درگیر مسائل روزمره و عاطفی زندگی شخصی خود می شوند ولی همیشه در وجود اینها نویسنده ای است که باید زنده بماند و زنده نگهش دارند و در هر شرایطی در تمام تنگناها و کاستی‌ها زنده بماند.
وی گفت: در وجود یک زنِ داستان‌نویس همیشه یک زنِ داستان‌نویس زندگی می کند فرقی ندارد چکار می‌کند و کجاست؟ ولی در هر شرایطی که هست و هر کاری که انجام می دهد در وجودش همیشه یک نویسنده، زنده است.
این نویسنده معاصر ادامه داد: یک نویسنده زن باید بداند تلاشهایش بی نتیجه نمی ماند، اتفاق خوب در هر زمانی که باشد خواهد افتاد، اثر او دیده و خوانده خواهد شد و او در مواجهه با جهان به عنوان مخاطبانش قرار خواهد گرفت.
برنده جایزه ادبی پروین افزود: زنان نویسنده هر قدر حرفه‌ای‌تر رفتار کنند و حرفه‌ای‌تر بنویسند، مجموع جوامعی که با این آثار مواجه می شوند، مجبور می شوند، حرفه‌ای‌تر ببینند و بخوانند.
آروان همچنین در مورد اثرات برگزاری جشنواره هایی با موضوع و محوریت نویسندگی زنان گفت: جایزه به هر شکلی و در هر جشنواره ای خوب و برای نویسنده مایه شادمانی است و انگیزه ایجاد می کند، اما هیچ نویسنده حرفه ای صرفا برای جشنواره نمی نویسد، او می نویسد چون باید بنویسد.
این نویسنده معاصر دیده شدن و طرح شدن را موجب شادمانی یک نویسنده دانست و اظهار کرد: به جهت اعتبار برخی جشنواره ها مثل «جایزه ادبی پروین اعتصامی» کاندیداها و برگزیدگان نه فقط از سوی خبرگزاری ها، بلکه از سوی مخاطبان حرفه ای و خوانندگان مورد توجه قرار می گیرند و از این جهت جشنواره ها به نویسنده برای معرفی شدن به جامعه کمک می کنند.
آروان با اشاره به دریافت جایزه توسط زنان نویسنده در جشنواره های معتبری همچون جایزه جلال افزود: خروجی جشنواره ها مهم است چون مردم آنها را دنبال می کنند، آثار برگزیده دیده و خوانده می شوند، آثاری که با معیارهایی مشخص سنجیده شده و مطابق با هر سطح سلیقه ای صعود کرده است.
این نویسنده معاصر اظهار کرد: اثر اگر کار ارزشمند و قابل توجهی باشد جای خود را پیدا خواهد کرد حتی اگر در جشنواره ها امتیازی هم نیاورده باشد، اما حسن جشنواره این است که اثر سریعتر و بهتر دیده می شوند.
وی عرصه نویسندگی زنان را رو به بهبود توصیف کرد و گفت: بهتر شدن شرایط به عوامل زیادی بستگی دارد که یکی از این عوامل، تلاش مستمر و پیگیرانه خود نویسندگان زن است.
رمان «بگذار تروا بسوزد» اثر آناهیتا آروان نویسنده مجموعه داستان «پسرم قدش بلند است»، از انتشارات علمی و فرهنگی در بخش ادبیات داستانی هشتمین جایزه ادبی پروین اعتصامی (23 تیرماه امسال) شایسته تقدیر شناخته شد.
فراهنگ**3009**1055