بزرگنمايي:

بانو نيوز - پدوفيلي يک اختلال رواني‌ است که فرد در واقعيت يا در ذهن خود درگير فعاليت جنسي با کودک است. افراد پدوفيل از ارتباط جنسي و جسمي با کودکان هم‌جنس يا غيرهم‌جنس خود لذت مي‌برند. اين افراد براي رابطه با کودکان معمولا از همان ابتدا، از زور جلوگيري مي‌کنند و با دوستي و صميميت درصدد ارتباط با کودکان هستند. پس در درجه‌‌ٔ اول بايد به کودکان خود ياد دهيم کسي که با آن‌ها مهربان است، لزوما رفيق‌شان نيست و ممکن است به آن‌ها آسيب برساند.
اخيرا با اخبار زيادي در مورد؛ دزديده شدن، تجاوز و آزار به کودکان مواجه مي‌شويم. مرگ ستايش و بعد از آن آتناي کوچک از فجيع‌ترين حوادثي بود که جامعه را در شوک فرو برد. اما هميشه بعد از وقوع اتفاقات ناگوار، تنها تاسف خوردن ما مشکلي را حل نمي‌کند. بهترين کاري که در اين مواقع مي‌توانيم انجام دهيم، اين است که اطلاعات خودمان را بالا ببريم تا بتوانيم از وقوع دوباره‌‌ٔ اين‌گونه فجايع جلوگيري کنيم. در اين مدت، اطلاعات پراکنده‌اي در مورد کودک آزاري و پدوفيلي به گوش‌مان خورده است. در اين يادداشت مي‌خواهم اطلاعات کامل و خلاصه شده‌اي را در مورد کودک آزاري، علل, عوامل و... آن در اختيارتان قرار دهم تا به واسطه‌‌ٔ شناخت اين بيماري از وقوع چنين وقايع ناگواري پيشگيري کنيم.

«کودک آزاري» چيست؟

در ابتدا تعريف کوتاهي از کودک آزاري ارائه مي‎‌دهم تا در ادامه متوجه تفاوت آن با «پدوفيلي» شويد. هرگونه رفتاري که منجر به آسيب در سلامت روحي، عاطفي، جنسي و جسمي کودک شود و با وقفه در رشد کودک همراه باشد، «کودک آزاري» ناميده مي‌شود. اين آزارها مي‌تواند آسيب‌هاي شديدي را به کودک وارد کند و در نهايت منجر به مرگ کودک شود. حتي ناديده گرفتن و توجه نکردن به کودکان هم مي‌تواند به نوعي در رده اين اختلال قرار گيرد. کودک آزاري طبق تعريف سازمان بهداشت جهاني اين‌گونه تعريف شده است: «آسيب يا تهديد جسم و روان يا رفاه و بهزيستي کودک، به دست والدين يا افراد که نسبت به او مسئول هستند. در اصطلاح متخصصين هرگونه آسيب جسمي، رواني، سوءاستفاده جنسي يا بهره‌کشي و عدم رسيدگي به نيازهاي انساني افراد زير 18 سال توسط افراد ديگر را در ليست کودک آزاري قرار مي‌دهند»

کودک آزاري به چند دسته تقسيم مي‌شود:

کودک آزاري جسمي: جراحت‌هاي جسمي‌‌اي که به کودک وارد مي‌شود، شلاق زدن کودک، پرت کردن، لگد زدن، کتک زدن و شکستگي استخوان و هرگونه آزاري که به جسم کودک زير 18 سال، توسط بزرگسالان وارد شود، در گروه کودک آزاري جسمي قرار مي‌گيرد.

کودک آزاري عاطفي و رواني: بي‌توجهي به کودک و غفلت از آن، فراهم نکردن امکانات تحصيلي و بهداشتي براي او، اعمال خشونت يا خوردن مشروبات الکي در حضور کودک و هر عملي که روح و روان کودک را مورد آسيب قرار دهد کودک آزاري عاطفي ناميده مي‌شود.

کودک آزاري جنسي: متاسفانه بدترين نوع کودک آزاري، کودک آزاري جنسي‌ است که حتي گاهي ناخواسته والدين، کودکان را در اين مورد، تحت فشار قرار مي‌دهند. به‌طور مثال به‌زور بوسيدن کودک يا وادار کردن کودک به بوسيدن کسي، جزء اين دسته از آزارها قرار مي‌گيرد. همچنين برهنه کردن کودک جلوي ديگران يا برهنه شدن ديگران جلوي کودک هم آزار جنسي تلقي مي‌گردد. به‌طور کلي به هرگونه درگير کردن کودک در فعاليتي که باعث ارضاي فرد بزرگسال گردد يا تحميل جنسي عليه کودکي که فاقد تحول شناختي، هيجاني و جسمي است، کودک آزاري جنسي مي‌گويند و در اصطلاح به فردي که منجر به آزار جنسي در کودکان مي‌شود، «پدوفيل» مي‌گويند.

پدوفيلي (بچه بازي) چيست و به چه کسي پدوفيلي مي‌گويند؟

پدوفيلي يک اختلال رواني‌ است که فرد در واقعيت يا در ذهن خود درگير فعاليت جنسي با کودک است. افراد پدوفيل از ارتباط جنسي و جسمي با کودکان هم‌جنس يا غيرهم‌جنس خود لذت مي‌برند. اين افراد براي رابطه با کودکان معمولا از همان ابتدا، از زور جلوگيري مي‌کنند و با دوستي و صميميت درصدد ارتباط با کودکان هستند. پس در درجه‌‌ٔ اول بايد به کودکان خود ياد دهيم کسي که با آن‌ها مهربان است، لزوما دوست و رفيق‌شان نيست و ممکن است به آن‌ها آسيب برساند. پدوفيل‌ها از هر طيف و جنسي هستند. آن‌ها مي‌توانند پير يا جوان، مرد يا زن باشد اگر چه اکثريت آن‌ها مرد هستند. متاسفانه، برخي از آن‌ها در حرفه‌اي فعاليت دارند که در آن آموزش کودکان و افراد جوان را به عهده دارند در حالي‌که ديگران با کودکان قرباني خود رابطه فاميلي و يا حتي ژنتيک دارند. پس لزوما افراد پدوفيلي غريبه‌ نيستند و در ظاهر، بيماري خودشان را نشان نمي‌دهند. اگر فيلم «هيس دخترها فرياد نمي‌زنند» را ديده باشيد، متوجه اين خواهيد شد که خيلي از اين افراد، جزء نزديکان و آشنايان کودک قرباني هستند. پس نکته‌‌ٔ دوم اين است که به‌هيچ وجه کودک را با افراد ديگر تنها نگذاريد و به او ياد دهيد، اگر فردي به نقاط حساس بدن‌شان دست گذاشت و يا وادارشان کرد که برهنه شوند، هرچه زودتر به والدين‌شان خبر دهند و از گفتن اين مسائل نترسند.

حقايقي در مورد پدوفيل‌ها

در واقع پدوفيل شدن عوامل بيولوژيکي و زيستي ندارد. اکثر کودک آزارها، خودشان در کودکي تجربه‌‌ٔ ناخوشايندي داشته‌اند. پس عوامل رواني در پيدايش بيماري پدوفيلي مهم‌تر از هر عامل ديگري‌ است. بعضي ديگر از کارشناسان عقيده دارند که پدوفيلي از تعامل نامناسب فرد با پدر و مادر خود در طول سال‌هاي اوليه زندگي ناشي مي‌شود. افراد پدوفيل معمولا در دوران بلوغ و نوجواني به مشکل خود پي مي‌برند و فعاليت خود را در سنين ميان‌سالي شروع مي‌کنند. معمولا اين افراد بهره هوشي پاييني دارند و همان‌طور که قبلا اشاره شد، اين افراد آشنا هستند، پس هيچ گاه کودک‌تان را با بزرگ‌تر از خودش (حتي پدربزرگ، عمو و دايي) تنها رها نکنيد. پدوفيل‌ها اغلب متاهل هستند و بچه هم دارند، پس به هيچ عنوان به کسي که خود پدر يا مادر است به عنوان شخص قابل اعتماد نگاه نکنيد.

علل مختلفي که منجر به قرباني شدن کودکان مي‌شود

علل خانوادگي: معمولا خانواده‌هايي که والدين آنها در آن شرايط اقتصادي پاييني قرار دارند، مهارت فرزندپروري را نمي‌دانند، سابقه‌‌ٔ کيفري دارند، يکي از والدين بيماري رواني دارد و نابه‌ساماني زيادي در خانواده وجود دارد، کودکان در معرض آسيب‌هاي جنسي بيشتري قرار مي‌گيرند

علل رشدي و جسمي کودک: کودکاني که از نظر جسمي و رواني دچار مشکل هستند، بيشتر در خطر چنين مسائلي قرار مي‌گيرند.

کودک طرد شده: کودکي که حاصل حاملگي ناخواسته و پيش بيني نشده است يا با انتظارات والدين همسو نيست، اصطلاحا کودک «طرد شده» ناميده مي‌شود و احتمال آسيب جنسي در اين کودکان نيز بيشتر از کودکان سالم است.

علائم کودکي که مورد آزار قرار گرفته است

معمولا کودکان پس از تجربه‌‌ء تلخي که به‌دست مي‌آورند، از گفتن در مورد مشکل‌شان خودداري مي‌کنند. ترس از سرزنش شدن يا احساس گناه باعث مي‌شود کودک سکوت کند و همين ساکت ماندن در مورد اتفاقي که برايش افتاده، خود منجر به آسيب‌هاي روحي بيشتري در کودک مي‌شود. در زير چند نشانه‌اي که در کودکان قرباني وجود دارد را بيان مي‌کنم تا اگر والدين اين علائم را در مدت طولاني در فرزند خود ديدند با بياني همراه با اعتماد، از کودک خود بخواهند در مورد تجربه‎‌اش صحبت کند.

- بدخلقي، پرخاشگري و گوشه‎‌گيري

- اضطراب

- کودک کمتر بازي مي‌کند و مي‌خندد

- افت تحصيلي

- مشکلات در خواب ( کابوس شبانه، بي‌خوابي يا پرخوابي)

- ترس از لمس شدن

- ترس‌هاي بي‌دليل

دوست و محرم راز کودکتان باشيد

در همه حال دوست و محرم راز کودک خود باشيد

در آخر اميدوارم والدين با توجه به ضرورت آگاهي در مسئله کودک آزاري جنسي، تمام تلاش خود را به‌کار گيرند، تا قبل از وقوع حادثه مهارت‌هاي لازم را کسب کرده و از اين آسيب شديد جلوگيري کنند. يادتان باشد والدين در هر شرايطي بايد دوست و محرم راز کودکشان باشند و چنان‌چه آسيبي در کودکشان مشاهده کردند، به‌جاي سرزنش خود و کودک‌، در اولين فرصت بدون ترس از قضاوت شدن، به متخصص مراجعه کرده و از آسيب‌هاي بعدي آن جلوگيري کنند.