بزرگنمايي:

آریا بانو - تبریز - روز پزشک، فرصتی برای بازخوانی و بازنمایی تلاش این قشر نخبه و نجاتگر است که برای نجات جان انسان ها می کوشند و خاطرات تلخ و شیرین فراوانی از سال ها کوشش در چنته شان انباشته اند.

روز پزشک، بهانه ای برای ادای احترام به کسانی است که با جان دل در خدمت بیماران هستند؛ از این رو به همراه عکاس خبری ایرنا پای صحبت های پزشکانی می نشینم که با جان و دل در خدمت مردم هستند.
دکتر صفا نجمی، پزشک تبریزی مقیم آمریکاست که هر 2 ماه یک بار برای مداوای بیماران به زادگاه خود می آید و من به واسطه بیماری یکی از نزدیکانم با او آشنا شده ام.
از این متخصص مغز و اعصاب در خصوص چرایی انتخاب این رشته و حضورش در تبریز با وجود سکونت در آمریکا می پرسم که می گوید: از کودکی علاقمند به ادامه تحصیل در رشته پزشکی بودم، همچنین بیماری پدربزرگم و ناتوانی و ناراحتی او در ذهن من سوالات فروانی از عملکرد مغز ایجاد کرده بود.
نجمی ادامه می دهد: در زمان تحصیل در دوره تخصصی مغز و اعصاب در دانشگاه در رشته اختلالات حرکتی ناشی از بیماری های تخریبی مغز احساس خلا کردم، به همین دلیل بعد از اتمام دوره تخصصی، با حمایت خانواده و اساتید تحصیلات پیشرفته تر را در زمینه اختلالات حرکتی ناشی از بیماری های تخریبی مغز انجام دادم.
وی تشریح می کند: از محضر اساتیدی همچون دکتر شهیدی که پدر این رشته تحصیلی است در دانشگاه علوم پزشکی ایران بهره مند شدم و سپس برای ادامه مطالعات به ترکیه رفتم و از دانش پروفسور امره که یکی از سرشناس ترین اساتید بیماری های آلزایمر و پارکینسون است، بهره مند شدم.
این متخصص مغز و اعصاب می گوید: برای افزایش علم و تجربه در مورد بیماری آلزایمر و پارکینسون در سال 2013 وارد دانشگاه واشنگتن شدم؛ پس از اتمام دوره آموزشی در این دانشگاه به ایران آمدم و برای افزایش اطلاعات خود در سال 2016 دوباره به آمریکا برگشتم.
وی با بیان اینکه در این مدت ارتباط خود را با دانشگاه های آمریکا و اساتید برجسته این رشته تخصصی قطع نکردم، می گوید: معتقدم در دنیای امروز حتی یک روز توقف باعث عقب ماندن از قافله علم می شود، در عین حال ارتباطم را با دانشگاه علوم پزشکی ایران حفظ کرده ام تا اطلاعات خود را به دانشجویان انتقال دهم.
دکتر نجمی اضافه می کند: کار تحقیقاتی من در دانشگاه های آمریکا ادامه دارد و قصد اقامت در کشور های دیگر را ندارم و تمام هدف من از این تحقیق و ادامه تحصیل خدمت به هموطنانم است.
وی ادامه می دهد: بیماران مختلفی که دچار اختلالات حرکتی و شناختی هستند از استان های آذربایجان غربی، اردبیل، کردستان و آذربایجان شرقی و حتی سایر استان های کشور برای درمان از طریق ارجاع پزشکان یا اطلاعاتی که کسب کرده اند، به من مراجعه می کنند.
وی اظهار می کند: عاشق خدمت به مردم کشورم هستم و تلاش می کنم تا با به روز رسانی اطلاعات علمی خود در خدمت بیماران باشم.
بیمارستان شهید مدنی تبریز به عنوان قطب درمانی قلب و عروق شمالغرب کشور ، مقصدی بعدی من و همکار عکاسم است؛ در بدو ورود به اتاق عمل این مرکز درمانی با دکتر «سهراب نگارگر»، رئیس بخش بیهوشی و مراقبت های ویژه بیمارستان، آشنا می شوم.
از دکتر نگارگر درباره دلایل انتخاب این رشته تخصصی و از سختی کار و خاطراتش می پرسم که می گوید: پایان تحصیلات پزشکی عمومی من مصادف با زمان جنگ تحمیلی بود.
وی ادامه می دهد: در دوران دانشجویی در بخش بیهوشی اتاق عمل کار می کردم و مجروحان جنگی زیادی را دیدم که متخصصان بیهوشی و مراقبت های ویژه نقش بسیار مهمی در احیای مجروحان بدحال داشتند.
دکتر نگارگر اظهار می کند: هنگام تعیین رشته تخصصی با توجه به اینکه رتبه نخست را کسب کرده بودم، می توانستم وارد سایر رشته های تخصصی شوم ولی به علت علاقه ام به این رشته که علم و هنر در آن توام است، بیهوشی را انتخاب کردم.
وی می گوید: در طی 28 سال خدمت، با عشق و علاقه در بیمارستان حضور یافتم و هرگز از کارم خسته نشدم.
استاد رشته بیهوشی و مراقبت های ویژه دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خصوص خاطرات خود می گوید: در ایام جنگ شاهد شهادت و قطع عضو رزمندگان بودم که از جمله بدترین خاطرات من می باشد.
وی اضافه می کند: خوش ترین خاطره من نیز سوم خرداد ماه سال جاری رقم خورد که نخستین عمل جراحی پیوند قلب را به صورت موفق در بیمارستان شهید مدنی تبریز انجام دادیم.
دکتر نگارگر خطاب به جوانانی که قصد ادامه تحصیل در رشته پزشکی را دارند، می گوید: کسانی که وارد این رشته می شوند باید عاشق باشند تا شبانه روز در خدمت بیماران باشند.
وی ادامه می دهد: همچنین علاقه مندان رشته تخصصی بیهوشی باید عشق بسیار بزرگی برای خدمت به بیماران داشته باشند و گرنه توصیه می کنم به این رشته پراسترس و کم درآمد ورود نکنند.
در بیمارستان شهید مدنی تبریز، دقایقی را نیز پای صحبت های جوان ترین پزشک تیم پیوند قلب دانشگاه علوم پزشکی تبریز می نشینم که متولد 1363 است.
دکتر «الگار انعام زاده» که فلوشیپ نارسایی و پیوند قلب است، درباره دلیل انتخاب رشته تخصصی قلب و عروق، می گوید: این رشته بسیار زنده است و با حیات انسان ها سرکار دارد.
دکتر انعام زاده با اشاره به هیجان این رشته پزشکی، ادامه می دهد: دیدن نجات و زندگی افراد برای من لذت بخش است و بخاطر همین رشته تخصصی خود را قلب و عروق انتخاب کردم.
وی در خصوص خاطراتش می گوید: در اوایل دوران تحصیل لحظاتی پیش آمده که قدرت دیدن صحنه های موجود را نداشتم و حتی بیهوش شده و از حال رفته ام؛ با دیدن برخی صحنه های دلخراش ناراحت شده ام، گریه کرده ام و دلسرد نیز شده ام، ولی با حمایت اساتید و خانواده ام پزشکی را ادامه دادم و اکنون سعی می کنم هرروز قوی تر از قبل به مردم خدمت کنم.
دکتر انعام زاده می گوید: در یکی از شب هایی که در بخش کودکان کشیک بودم تا صبح بالای سر بیماران بودم و حدود 6 صبح بود که خواستم استراحت کنم ولی پرستاران اعلام کردند از نوزادی که نمی شد رگ گرفت، باید کشت خون بگیرم.
وی اظهار می کند: با شنیدن این جمله من در آن لحظه از فرط خستگی از حال رفتم و به زمین افتادم، روز بعد که به بیمارستان آمدم، متوجه حرف های درگوشی پرستاران شدم که پچ پچ می کردند: «بیچاره دختر جوان و زیبایی است ولی غش دارد».
در ادامه پای صحبت یکی دیگر از متخصصان بیهوشی بیمارستان شهید مدنی تبریز می نشینم.
دکتر «سید موسی میری نژاد» با اشاره به اینکه 25 سال سابقه دارد، می گوید: در زمان اکسترنی روزی در اتاق عمل شاهد درد بسیار بالای کودک 10 ساله ای بودم که به پزشکان اجازه نمی داد گچ پایش را باز کنند.
وی ادامه می دهد: در آن لحظه پزشک بیهوشی آمد و با اقداماتی که انجام داد کودک آرام شد و خوابید و به راحتی گچ او را باز کردند، پس از آن من علاقمند به رشته بیهوشی شدم.
این متخصص بیهوشی اظهار می کند: احساس می کنم این رشته تخصصی بسیار مفید برای بیماران است ولی متاسفانه در کشور ما بسیاری از مردم اطلاعی از کار این متخصصان ندارند.
وی ادامه می دهد: مردم فقط جراح را می شناسند و نمی دانند که حفظ ارگان های حیاتی بیمار مربوط به متخصصان بیهوشی است و کار اصلی در حین عمل برای حفظ جان بیمار برعهده متخصصان بیهوشی است و آنان حافظ بیمار هستند.
این فلوشیپ بیهوشی جراحی قلب می گوید: با وجود همه استرس و فشارهای کاری عاشق این رشته هستم و امیدوارم نسل جدید ما از کار و تلاش شان در این رشته خسته نشوند.
وی ادامه می دهد: خاطرات پر استرسی را داشته ام؛ بدترین خاطره ام به تلاش برای احیای بیمار جوانی در حضور 12 انترن در سال اول دوره تخصصی برمی گردد که استرس داشتم و همه تجهیزات موجود در آن لحظه خراب بودند و من با توسل به ائمه اطهار توانستم وی را احیا کنم.
بیمارستان 29 بهمن تبریز مقصد بعدی من و همکارم است؛ در ورود به اتاق عمل بیمارستان متوجه تولد نوزادی به روش سزارین شدیم، در اتاق دیگری پزشکان در حال خارج کردن توده شکمی بودند و در اتاق سوم، پزشکان عمل جراحی کیسه صفرا انجام می دادند.
در اینجا پای صحبت های رئیس بیمارستان 29 بهمن که فلوشیپ نازایی و جراح و متخصص بیماری‌های زنان و زایمان است و انجام اعمال جراحی نادر به روش غیرتهاجمی (لاپراسکوپی) را در کارنامه خود دارد، می نشینم.
دکتر «لیدا حیدری» می گوید: از کودکی علاقمند به رشته پزشکی بودم و بعد از اینکه وارد دانشگاه شدم احساس کردم زنان نیازمند عرضه خدمت از سوی جراحان زنان هستند.
وی ادامه می دهد: با وجو اینکه می دانستم این رشته تخصصی دارای شب کاری های ممتد و اورژانس های سخت می باشد با عشق و علاقه برای خدمت به جامعه زنان ادامه تحصیل دادم و هرگز از انتخابم پشیمان نشدم.
این فلوشیپ نازایی اضافه می کند: یک پزشک همیشه باید در حال تحصیل و پویایی باشد و با تکنیک های جدید و به روز آگاه باشد؛ به همین دلیل دوره های تخصصی نازایی را گذراندم.
وی می گوید: 15 تا 20 درصد زنان دچار نازایی هستند و این امر تاثیر بسیار عمیق بر زندگی آنها دارد و حتی منجر به متلاشی شدن زندگی آنان می شود، از این رو تلاش می کنم با علم روز به این زنان خدمت کنم.
دکتر حیدری تشریح می کند: دوره های تخصصی لاپراسکوپی در جراحی زنان را نیز در کشورهای فرانسه ، انگلستان و آلمان گذراندم که از طریق اعمال جراحی کم تهاجمی به بیماران خدمت کنم تا فرد درد کمتری بعد از عمل جراحی را داشته باشد.
وی ادامه می دهد: بیماران مختلفی از سراسر کشور و کشورهای همسایه همچون ترکیه، عراق و جمهوری آذربایجان برای درمان بیماری های خود در زمینه نازایی و همچنین انجام عمل جراحی به روش لاپراسکوپی به من مراجعه می کنند.
6120/518