بزرگنمايي:

بانو نيوز - طلاق هميشه پايان راه نيست. گاهي ازدواج ها مي ميرند، بي آنکه شناسنامه ها رنگ مهر طلاق را به خود بگيرند. هيچ جادويي در کار نيست.
آنچه طلسم يک عشق را باطل مي کند، از بين رفتن ذخيره عاطفي طرف مقابل و خالي شدن قلب او از احساسات و افکار مثبتي است که وجود او را به وجود طرف مقابل پيوند زده است.
گاهي نيز ناآگاهي و عدم اجتناب از قاتلين ازدواج، سبب فروپاشي يک رابطه عاطفي مي شود؛ قاتليني که در نزديکي رفتار و اعمال ما زندگي کرده و خونسردانه کمر به قتل رابطه عاشقانه ما مي بندند. بي آنکه ما را متوجه فرجام تلخ خود کنند. متاسفانه نتيجه اين غفلت و ناآگاهي هميشه مرگ است؛ مرگ رابطه اي که در صورت مديريت درست مي توانست به يک عمر زندگي سعادتمند و دستيابي به خوشبختي دائمي بينجامد. به همين دليل شناسايي و تمرکز روي قاتلين ازدواج، پيوند عاطفي شما را از مرگ حتمي نجات مي دهد.
شناسايي قاتلين ازدواج و رابطه
طبق نظريه دکتر گات من، چهار قاتل ازدواج عبارتند از:
1. انتقاد و حمله به شخصيت طرف مقابل؛
2. تحقير(که بدترين شيوه براي تخريب طرف مقابل است و به شدت سبب ايجاد حالت نفرت و انزجار مي شود)؛
3. قرار گرفتن در حالت تدافعي(يعني در هر اتفاق يا حادثه اي تقصير را به گردن طرف مقابل انداختن يا حق را به جانب خود گرفتن)؛
4. تسليم شدن اجباري و بي تفاوتي در برابر واکنش ها و احساسات طرف مقابل؛
اينک با توجه به چهار عامل ويرانگر فوق، لازم است به سلاحي مجهز شويد که از رابطه و ازدواج شما در برابر اين چهار دشمن، محافظت و از سلامت و حيات آن نگهداري مي کند. اين سلاح ها عبارتند از:
اصول هفت گانه حفظ و نگهداري از ازدواج
1. شناخت و درک نقشه احساسي طرف مقابل:
احساسات افراد، درست مانند شهرها و کشورها نقشه مشخصي دارد. براي آنکه از ازدواج و رابطه تان نگهداري کنيد، لازم است نقشه احساسات و عواطف همسرتان را درست و دقيق بشناسيد و نکاتي را که براي او مهم است، بيابيد. هر چه با همسرتان ارتباط بهتري برقرار کنيد و براي درک نکات مهم آن دقت، توجه، احترام و حمايت بيشتري به خرج دهيد، مخزن عاطفي همسرتان را از حس مثبت و عشق بيشتر سرشار کرده ايد.
2. حسن جويي را در خود تقويت کنيد:
هيچ انساني کاملاً بد نيست. بنابراين اگر عادت کنيد که هميشه به صفات مثبت طرف مقابل، احساسات دلپذير و زمان هاي خوبي که با هم گذرانده ايد، توجه کنيد و به جاي بزرگ کردن و مرور عيوب همسرتان، بر نقاط مثبت شخصيت و رفتارش تمرکز کنيد، بسياري از احساسات ناخوشايندتان را نسبت به طرف مقابل فراموش مي کنيد و به جاي آن سرشار از حسن قدرشناسي و قدرداني مي شويد.
3. قهر کردن هميشه چاره کار نيست:
همواره از خداوند به خاطر کنار يکديگر بودن، سپاسگزار باشيد. رنجش ها و دلخوري ها اجتناب ناپذيرند؛ اما به راه انداختن آشوب و قهر کردن طولاني و ناديده گرفتن وجود و احساسات ديگري، پشت کردن به نعمتي است که خداوند به شما ارزاني داشته است. پس هرگاه فرصتي براي قهر يا آشتي به دست آمد، دومي را انتخاب کنيد، زيرا به هر حال زندگي و سرنوشتي حتمي به نام مرگ، به اجبار روزي مسير زندگي شما را از همسرتان جدا خواهد کرد.
4. تاثيرپذيري:
در ارتباط با افکار، احساسات و باورهاي همسرتان با ذهني باز و بدون تعصب برخورد کنيد، زيرا هميشه حق با شما نيست.
5. مشکلات حل شدني را به سرعت حل کنيد و آنها را پشت گوش نيندازيد:
مشکلات به دو دسته حل شدني و حل نشدني تقسيم مي شوند. مشکلات حل شدني را با استفاده از ترفندهاي سياست مدارانه و به شکلي محترمانه حل کنيد و به هيچ وجه بررسي اين موارد را به آينده موکول نکنيد. گاهي يک فکر کوچک اشتباه يا سوء تفاهمي بي ارزش به مرور زمان به چنان بهمن مهيبي تبديل مي شود که مي تواند همه زندگي و عشق شما را ببلعد. اگر مايليد رابطه خود را حفظ کنيد، حل هيچ اختلاف، رنجش، سوء تفاهم يا مشکلي را به دست زمان نسپاريد.
6. مشکلات حل نشدني را بپذيريد و با سلاح بردباري به جنگ قاتلين ازدواج برويد:
همواره با آرامش دعا کنيد و بگوييد: «خداوندا به من آرامشي عطا فرما تا بپذيرم آنچه را نمي توانم تغيير دهم و شهامتي ببخش که تغيير دهم آنچه را مي توانم و خردي ارزاني بدار که بتوانم تفاوت اين دو را بشناسم.»
با استناد به آنچه گفتيم، چنانچه در زندگي و رابطه خود، چيزي را تغييرناپذير و حل نشدني تشخيص داديد، بکوشيد حس بخشش و گذشت را در وجودتان تقويت کرده و با پذيرش موارد تغييرناپذير، به بهترين وجه زندگي کنيد.
7. سهم خود را در شکست يا موفقيت ازدواج و رابطه تان بپذيريد:
در هيچ رابطه يا ازدواجي، يک فرد به تنهايي تاثيرگذار نيست. به همين سبب شکست يا موفقيت هر رابطه مرهون تلاش، دانايي، خرد و توانايي هر دو طرف است. حتي اگر يکي از طرفين خوب مطلق و ديگري بد مطلق باشد، تا زماني که هر دو با هم تلاش نکنند، رابطه به شکست يا موفقيت نخواهد انجاميد. متاسفانه اين روزها بسياري از زوجين پس از طلاق يا جدايي عاطفي، معتقدند پيش از اين براي بقاي زندگي مشترکشان، با تمام وجود کوشيده اند؛ اما راه به جايي نبرده اند. در نتيجه همه تقصيرها را به گردن طرف مقابل مي اندازند و خود را مبرا از هر خطا، اشتباه يا نقصي مي دانند. متاسفانه اين نوعي خود فريبي بزرگ است، زيرا ازدواج يا هر رابطه عاطفي، درست به بازي الاکلنگ شبيه است که در آن زمين خوردن يکي از طرفين بازي تنها زماني ممکن است که طرف مقابل صحنه را ترک و از پذيرش تقصيرات خود شانه خالي کند.