بزرگنمايي:

آریا بانو - جراحی ایمپلنت دندان یکی از عمل‌های زیبایی دندان است که امروزه به سبب کیفیت و ماندگاری این روش برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته بسیار مورد استقبال واقع شده است. این روش به جز در برخی موارد خاص بسیار مطمئن است و بیماران می‌توانند با انجام آزمایشاتی با خیال راحت وارد این روند درمانی شوند.


سرویس سلامت - جراحی ایمپلنت دندان ابتدا در سال 1952 در سوئد اختراع شد. امروزه جراحی ایمپلنت دندان را یک درمان استاندارد برای جایگذاری نوعی پروتز به جای دندان می‌دانند. ایمپلنت دندان یک ابزار نصبی است که در استخوان فک جاگذاری می‌شود و می‌تواند طی چندماه با استخوان ترکیب شود. امپلنت دندان به عنوان ریشه دندان از دست رفته عمل می‌کند. این ریشه مصنوعی به صورتی است که می‌تواند دندان و یا بریج جایگزین را حفظ کند. داشتن این نوع ایمپلنت نزدیک‌ترین و بهترین مسیر برای داشتن دندانی مشابه با دندان طبیعی است چرا که این نوع دندان بر روی خودش می‌ایستد و بر روی دندان‌های مجاور نیز تأثیر نمی‌گذارد و پایداری بالایی دارد. بیشتر ایپملنت‌های دندانی از تیتانیوم تولید می‌شود چرا که تیتانیوم می‌تواند با استخوان ترکیب شود بدون آنکه به عنوان یک عامل خارجی توسط بدن تشخیص داده شود. در طول زمان، علم و تکنولوژی به پیشرفت‌های جدی در ایمپلنت‌های دندانی دست یافته است. امروزه احتمال موفقیت ایمپلنت‌های دندانی حدود 87 درصد است.
چه زمانی به یک اجراحی ایمپلنت دندان نیاز دارید؟
جراحی ایمپلنت دندان می‌تواند برای جایگزینی یک دندان، چند دندان و یا همه دندان‌ها به کار رود. جایگزینی دندان باعث بازیابی عملکرد مناسب دندانی در عین ایجاد زیبایی است. زمانی که صحبت از جایگذاری دندان می‌شود، 3 گزینه برای بیمار وجود دارد:
1. دندان مصنوعی به صورت قسمتی و یا کلی
2. بریج دندان
3. امپلنت دندان
دندان مصنوعی ارزانترین روش برای جایگزینی دندان هاست، اما در عین حال این روش کمتر مورد استقبال واقع می‌شود چرا که در دهان افراد حس ناراحتی ایجاد می‌شود. به علاوه، دندان مصنوعی می‌تواند بر روی ذائقه و تجربه یک نفر از غذا تأثیر بگذارد. بریج دندانی بهترین گزینه برای جایگزینی دندان پیش از خلق ایمپلنت دندانی بود. مهمترین نکته منفی بریج دندان این است که بریج به ریشه دندان طبیعی کنونی برای کنترل نیازمند بود. ایمپلنت فقط توسط استخوان کنترل می‌شود و بر روی دندان‌های طبیعی مجاور تأثیری نمی‌گذارد. این که کدام گزینه انتخاب شود به فاکتور‌های مختلفی بستگی دارد. درخصوص ایمپلنت دندان می‌توان گفت که این فاکتور‌ها در تصمیم‌گیری موثر هستند:
موقعیت دندان یا دندان‌های از دست رفته کمیت و کیفیت استخوان آرواره در محلی که ایمپلنت دندان در آنجا اتفاق می‌افتد سلامت بیمار هزینه تمایل بیمار جراح قسمتی را که باید در آنجا جراحی ایمپلنت دندان اتفاق بیفتد را شناسایی و بررسی می‌کند که آیا این بیمار کاندیدای خوبی برای جراحی ایمپلنت هست یا نه. مزایای زیادی در انتخاب امپلنت دندان نسبت به موارد دیگر وجود دارد. همانگونه که گفته شد در این روش، دندان مورد نظر بدون آن که به دندان‌های دیگر آسیبی برسد جاگذاری می‌شود. علاوه بر این چون پروتز دندانی با ساختار استخوانی ترکیب می‌شود، بسیار مقاوم بوده و به مانند یک دندان طبیعی است.

انواع ایمپلنت دندان
به طور کلی دو نوع جراحی ایمپلنت دندان داریم: اندواستیل و سابپریواستیل . اندواستیل به نوعی از ایمپلنت اشاره دارد که در استخوا‌ن‌ها قرار دارد و سابپریواستیل به نوعی از ایمپلنت اشاره دارد که در قسمت بالای استخوان آروارد و زیر لثه انجام می‌شود. ایمپلنت سابپریواستیل دیگر امروزه انجام نمی‌شود چرا که نتایج بلندمدت مناسبی را برای بیمار در پی ندارد و نوع دیگر یعنی اندواستیل بسیار مستحکم‌تر است.
آیا افراد از پروتز دندانی یا ایمپلنت دندان احساس درد خواهند داشت؟
جراحی ایمپلنت معمولا به کمک بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و در نتیجه شما در طول جراحی احساس دردی نخواهد داشت. پس از این که بی حسی موضعی از بین رفت، ناراحتی پس از جراحی بسته به افراد مختلف متفاوت خواهد بود. به طور کلی، بیشتر افراد دردی را مشابه با درد پس از کشیدن دندان تجربه می‌کنند. یک پک سرد بر روی پوست قسمت جراحی شده بلافاصله بعد از جراحی گذاشته می‌شود تا التهاب این قسمت کاهش یابد. این درد می‌تواند به کمک قرص‌های مسکن مانند ایبوپروفن بهبود یابد. هرچه جراحی عمیق‌تر باشد، نیازمند داروی قوی‌تری است و نیاز به زمان ریکاوری بیشتری دارد. جدا از قرص‌های مسکن، قرص‌های آنتی بیوتیک و دهان‌شویه برای بهبود ناحیه حراحی شده در چند هفته ارائه می‌شود.

روند جراحی ایمپلنت دندان یا پروتز دندانی چگونه است؟
در طول جلسات مشاوره و برنامه‌ریزی، جراح شما به صورت دیداری منطقه مورد نظر در دهان شما را یعنی جایی که قرار است جراحی انجام شود مشاهده می‌کند و از تصاویر دندان شما به کمک ایکس ری، تصویر پانارومیک و سی‌تی اسکن و ... بهره می‌برد. در این مرحله کیفیت و کمیت استخوان آرواره شما مورد بررسی قرار می‌گیرد و بررسی می‌شود که آیا نیاز به استخوان بیشتری در این ناحیه وجود دارد یا خیر. به محض این که مشخص شد که شما می‌توانید جراحی ایمپلنت دندان را در منطقه مورد نظر داشته باشید، قراری تنظیم شده و شما در روز و زمان مشخصی برای آغاز روند جراحی ایمپلنت به جراحتان مراجعه خواهید کرد. در طول همه جلسات جراحی، به بیمار بی‌حسی موضعی زده و یا هر آرامبخش لازمی ارائه می‌شود تا قسمت مورد نظر بی حس گشته و بیمار به آرامش برسد.
اولین مرحله جراحی دهانی، خروج دندان یا دندان‌هاست. معمولا، نقطه‌ای که در آن قرار است جراحی ایمپلنت دندان انجام شود، دارای یک دندان آسیب دیده است. به منظور این که جراح بتواند محل را برا یایمپلنت دندان آماده کند، دندان باید کشیده شود. یک پیوند استخوانی حفره‌ای به منظور ایجاد یک پایه مستحکم برای ایمپلنت در محل انجام می‌شود. این پیوند بین 2 تا 6 ماه زمان می‌برد تا بهبود یابد. برای مکان‌هایی که دندان وجود ندارد و کمبود استخوان دیده می‌شود، فرد نیازمند به پیوند استخوانی دیگری است که در قسمت بالای استخوان آرواره کنونی ایجاد می‌شود. این نوع روند درمانی نیازمند 6 ماه یا بیشتر برای درمان کامل دارد. در برخی موارد زمانی که استخوان کافی وجود دارد، در یک روز دندان آسیب دیده می‌تواند کشیده شده و ایمپلنت جایگرین شود. این نوع ایمپلنت را ایمپلنت فوری می‌نامند.
در شرایطی که یک جراحی ایمپلنت در قسمت فوقانی یعنی فک بالا و در ناحیه پشتی و عقبی اتفاق می‌افتد، میزان استخوان در دسترس با وجود سینوس فکی محدود می‌شود. جراحی بالابردن سینوس و یا سینوس لیفت به منظوربالا بردن سینوس و پیوند استخوان بیشتر در سینوس است.
زمانی که میزان اسخوان کافی و محک در قسمت ایمپلنت وجود داشته باشد، یعنی این ناحیه آماده ایمپلنت است. در جلسه جای‌گذاری، ایمپلنت که از جنس تیتانیوم است به کمک ابزار مخصوص داخل استخوان قرار می‌گیرد. یک روکش دور ایمپلنت قرار گرفته، لثه بخیه می‌خورد و دوران درمان آغاز می‌شود. در طول دوره درمان، یک دندان مصنوعی موقتی به منظور زیبایی به جای دندان از دست رفته قرار می‌گیرد. دوره درمان تا حد بسیاری به کیفیت استخوان موجود بستگی دارد. دوره درمان عموما بین 2 تا 6 ماه به طول می‌انجامد. در طول این زمان، ایپملنت با استخوان یکی می‌شود. عدم ایجاد فشار و زور بر روی دندان ایمپلنت در طول زمان بهبودی بسیار مهم است. ملاقات‌های گوناگونی پس از جراحی با جراح انجام می‌شود تا به کمک آن از عدم وجود عفونت و همچنین از ادامه درمان اطمینان حاصل شود.
پس از دوره بهبودی مورد نیاز، ایمپلنت دندان مورد آزمایش قرار می‌گیرد تا این اطمینان حاصل شود که این پایه به خوبی با استخوان‌های مجاور ترکیب شده است. زمانی که این اطمینان حاصل شد، یک پروتز مناسب به کمک پیچ به ایمپلنت دندان متصل می‌شود. این ابزار که به آن تکیه‌گاه گفته می‌شود، وظیفه‌اش حفظ جایگزین دندانی یا تاج ایمپلنت است. پزشک شما سپس قالب مورد نظر را اندازه گیری می‌کند تا دندان جایگزین نصب شود. تاج ایمپلنت یا به دندان به صورت پیچ خورده نصب می‌شود و یا چسبانده می‌شود.

خطرها، عوارض و مشکلات احتمالی
مانند هر جراحی دیگری، همیشه خطرها و عوارض احتمالی جانبی برای موفقیت ایمپلنت دندان وجود دارد. برنامه‌ریزی صحیح برای اطمینان از سلامت بیمار به منظور آغاز فرآیند جراحی و بهبود بیمار بسیار مهم است. مانند هر روند جراحی دیگر، اختلالات خونریزی، عفونت، آلرژی ، بیماری کنونی و داروهای مصرفی باید پیش از آغاز روند جراحی با دقت مورد بررسی واقع شود. خوشبختانه احتمال موفقیت این روش نسبتا بالاست و شکست در این روند معمولا در موارد غیر عادی مانند وجود عفونت، شکستگی دندان ایمپلنت شده، آسیب به نواحی اطراف مانند عصب‌ها، رگهای خونی و دندانها، موقعیت ضعیف دندان ایمپلنت شده، کیفیت و کمیت نامناسب استخوان‌ها و ... به وجود می‌آید. مجددا ذکر این نکته لازم است که برنامه‌ریزی دقیق با یک جراح حرفه‌ای می‌تواند از ایجاد چنین مشکلاتی جلوگیری کند. در بسیاری از موارد می‌توان برای دومین بار نیز تلاش کرد تا پس از دوره درمان یک دندان ایمپلنت جدید جای دندان تایمپلنت قدیمی ناموفق را بگیرد.
تجربه شما از جراحی ایمپلنت دندان چگونه بوده است؟ آیا این روش را به صرفه و مناسب می‌دانید یا خیر؟ دیدگاه‌های خود را در انتهای همین صفحه در قسمت "ارسال نظر" با ما درمیان بگذارید.
برگرفته از: medicinenet
محمد علی ارشدی