بزرگنمايي:

آریا بانو - محمود معینی از مسئولان خواست که همانگونه که مکان‌هایی را به اجرای تئاتر و نمایش فیلم اختصاص داده‌اند، نسبت به تعزیه بی‌توجه نباشند و برای این هنر اسلامی اصیل نیز مکانی را در نظر بگیرند.


سرویس تئاتر هنرآنلاین : محمود معینی از تعزیه‌خوان‌های پیشکسوت متولد سال 1330 است و از 7- 8 سالگی تعزیه را با بچه‌خوانی آغاز و سپس قاسم‌خوانی، علی‌اکبرخوانی، شهادت‌خوانانی و زنانه‌خوانی کرده است. او در ایام دهه محرم در تکیه شوفرها که قدمتی 60 ساله دارد، واقع در میدان قزوین به اجرای تعزیه می‌پردازد.
محمود معینی در گفت‌وگو با هنرآنلاین گفت: خوشبختانه همچنان این روزها هنر تعزیه مورد استقبال قشر خاصی از مردم است و هر روز بر تعداد آن‌ها نیز افزوده‌ می‌شود. تعزیه به نسبت سخنرانی‌ها، سینه‌زنی‌ها و مداحی‌ها بیشتر مورد استقبال مردم است.
او ضمن بیان اینکه متاسفانه از سوی هیچ ارگان و نهادی از شبیه‌خوانی حمایت مالی نمی‌شود، خاطرنشان کرد: مسئولان دولتی بسیاری به تماشای تعزیه می‌نشینند و تاکنون قول‌هایی بابت حمایت از این هنر داده‌ند اما هیچ‌کدام عملی نشده است. تعزیه‌خوان‌ها نیازمند محل و مکانی ثابت برای اجرای شبیه‌خوانی در طی سال هستند که تاکنون هیچ مکانی برای آن در نظر گرفته نشده است.
این مدرس تعزیه همچنین عنوان کرد: من به شخصه چندین سال است که کلاس‌های گروهی و خصوصی به منظور آموزش تعزیه و شبیه‌خوانی برگزار می‌کنم که خوشبختانه از سوی جوان‌ها بسیار استقبال می‌شود و بسیاری از علاقمندان در این کلاس‌ها حاضر می‌شوند.
معینی نسبت به برخی از مجالس تعزیه که از سوی جوان‌ها برگزار می‌شود، واکنش نشان داد و گفت: بعضی از جوان‌ها به اسم نوآوری موسیقی تعزیه را تحریف کرده و از موسیقی‌های نوحه‌خوان‌ها برای اجرای مجالس استفاده می‌کنند و بارها به آن‌ها تذکر داده شده است. این امر با اصالت تعزیه مغایرت دارد و تعزیه باید به صورت اصیل خوانده شود.
او با اشاره به اینکه ثبت جهانی تعزیه آثار مثبتی نیز داشته است، عنوان کرد: پس از ثبت جهانی تعزیه به اتفاق 17- 18 نفر از پیشکسوتان این هنر، اجراهایی به مدت یک ماه در کشورهایی چون آمریکا و ایتالیا داشتیم که خوشبختانه از سوی ایرانی‌ها و غیر خارجی‌ها بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
این پیشکسوت تعزیه نبود موزه‌ای به منظور نگهداری نسخ و وسایل تعزیه را از کمبودهای این هنر عنوان کرد و یادآور شد: متاسفانه شبیه‌خوانی موزه عمومی ندارد که نسخ و وسایل متعلقه در آن به عنوان یادگاری خریداری و نگهداری شود. فعالان این عرصه خودشان براساس علاقه‌ای که به این حرفه دارند به صورت خصوصی و در منازل‌شان از گنجینه‌های این هنر نگهداری می‌کنند.
معینی که خود از اعضای انجمن تعزیه ایران است، درباره این انجمن اظهار کرد: انجمن تعزیه ایران تاکنون از هیچ خدماتی برای تعزیه‌خوان‌ها دریغ نکرده است و آقای داوود فتحعلی‌بیگی، خانم لاله تقیان و دیگر مسئولان این انجمن در حد توان و امکانات‌شان با تعزیه‌خوان‌ها همراه بوده‌اند.
او در پایان صحبت‌هایش گفت: تنها خواسته ما از مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی این است که همانگونه که مکان‌هایی را به اجرای تئاتر و نمایش فیلم اختصاص داده‌اند، نسبت به تعزیه بی‌توجه نباشند و برای این هنر اسلامی اصیل نیز مکانی را در نظر بگیرند.