بزرگنمايي:

آریا بانو -
یک طلاق خوب و مسالمت‌آمیز از دوام یک زندگی پرتنش بهتر است‎
اگر تنها به خاطر فرزندان‌تان در کنار یکدیگر زندگی می‌کنید،در واقع آن‌ها را در معرض مشاجره و دعوای هر روزه و شاید خشونت بیش از حدی قرار داده‌اید .یک ازدواج بد مانند یک زخم سرباز است که هیچ‌گاه بهبود نخواهد یافت
خانواده به‌عنوان مهم‌ترین نهاد موجود در هر جامعه در طول تاریخ با آسیب‌های مختلفی مواجه بوده است که شاید مساله طلاق بزرگ‌ترین و مهم‌ترین معضل این نهاد باشد. طلاق درواقع به معنی جدا‌شدن زن از مرد و رها‌شدن از قید نکاح و رهایی از زناشویی است. می توان گفت طلاق واقعه نیست بلکه فرآیندی است که طی سالیان متمادی بین همسران شکل می‌گیرد و با رسیدن به مرحله حاد ظاهر می‌شود. شاید بتوان گفت طلاق را ما به دو صورت می‌بینیم:
الف- طلاق رسمی: که زن و مرد با مراجعه به دادگاه به‌طور قانونی از هم جدا می‌شوند و دیگر هیچ تعصبی به یکدیگر ندارند.
ب) طلاق خاموش یا طلاق عاطفی: در این نوع طلاق زن و مرد زیر یک سقف زندگی می‌کنند ولی هیچ رابطه احساسی میان آن‌ها وجود ندارد. فکر می‌کنید کدام یک از این دو به فرزندان شما آسیب بیشتری می‌رساند؟
بارها شنیده‌اید که جدایی والدین زندگی فرزندان را تباه می‌کند و عامل اصلی تمامی مشکلات روحی و روانی و رفتاری فرزندان به شمار می‌آید.
تحقیقات بسیار زیادی در مورد تاثیر جدایی والدین بر زندگی فرزندان انجام شده است که اغلب آن‌ها بدون بررسی علل مشکلات رفتاری یا ذهنی کودکان طلاق، با نگاهی سطحی و ساده، جدایی والدین را عامل تمامی اختلالات رفتاری ذکر کرده و با توجه به این فرضیه اشتباه، مانع جدایی بسیاری از زوج‌ها شده‌اند.
ولی آیا زندگی کردن کودک در یک خانه پرتشنج که افراد آن رابطه سرد و بی‌روحی با یکدیگر دارند، آسیب کمتری به روح و روان او وارد می‌آورد؟
یک طلاق خوب و مسالمت‌آمیز از دوام یک زندگی پرتنش بهتر است.
تا پیش از دهه 70 میلادی، اغلب والدین خود را موظف می‌کردند که برای تامین آرامش و سلامت روانی فرزندان‌شان حرفی از جدایی به میان نیاورند و باوجود اختلافات و درگیری‌های بسیار به زندگی زناشویی خود ادامه دهند اما پس از آغاز این دهه، نظریه تازه‌ای مطرح شد که بر ساختار ذهنی و فکری خانواده‌ها تاثیر گذاشت. نظریه جدید بر این مبنا بود که زندگی فرزندان در خانواده‌هایی که پر از تنش و درگیری است اثرات بسیار مخربی بر فکر و روح آن‌ها دارد، پس جدایی والدین برای این دسته مفیدتر و بهتر است.
توصیه به زوج‌هایی که به خاطر فرزندشان طلاق نمی‌گیرند؛
اگر تنها به خاطر فرزندان‌تان در کنار یکدیگر زندگی می‌کنید،در واقع آن‌ها را در معرض مشاجره و دعوای هر روزه و شاید خشونت بیش از حدی قرار داده‌اید که به هیچ وجه برای آن‌ها آرامش بخش و دوست داشتنی نخواهد بود. چنین موقعیتی می‌تواند تبعات بسیاری برای کودک شما داشته باشد.
هنگامی که والدین انتخاب می‌کنند که به خاطر فرزندان خود در کنار یکدیگر بمانند، کودکان مجبور خواهند بود در یک چرخه بی‌پایان از ناراحتی و کشمکش باقی مانده و با آن شریط بسازند.
یک ازدواج بد مانند یک زخم سرباز است که هیچ‌گاه بهبود نخواهد یافت و هرچقدر هم که والدین سعی کنند به خاطر بچه‌ها با هم بسازند به‌جایی نمی‌رسند. بنابراین ادامه چنین زندگانی‌ای نه تنها سودی برای کودک ندارد بلکه او را در معرض آسیب‌های بسیاری قرار می‌دهد که آثار آن‌ها تا همیشه در زندگی او باقی می‌ماند.بنابراین بهترین شیوه برای در نظر گرفتن آینده کودکان در این شرایط ناگزیر، جدا شدن در آرامش و مدیریت مشترک اداره کودک پس از طلاق است. به‌این معنی که پدر و مادر بعد از طلاق باید همکاری‌شان را راجع به مسائل بچه ها ادامه بدهند.
منبع: salamatnews.com