بزرگنمايي:

آریا بانو -
تعدادی از صنوف خانه سینما متن نامه‌ی سرگشاده‌ای را خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر کردند و مطرح کردند:« توصیه ما دست اندرکاران سینما، انتخاب رئیسی درد آشنا برای سازمان سینمایی است که در حل معضلات از تجارب حرفه‌ای صنوف سینمایی استفاده کند.»
به گزارش ایسنا، پیرو اخبار منتشر شده در خصوص رفتن مهندس محمد مهدی حیدریان از ریاست سازمان سینمایی کشور و تکاپوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای انتخاب نفر جایگزین، تعدادی از اصناف سینمایی یادداشتی «روشنگر و هشدار دهنده» را خطاب به وزیر امضا کرده‌اند که در ذیل می‌خوانید:
«جناب آقای دکتر سید عباس صالحی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی؛
در شرایط انتخاب رئیس تازه برای سازمان سینمایی ما سینماگران برخود فرض می‌دانیم توجه شما را به نکاتی که موجب افزایش بی کاری،توسعه فقر، تنزل کیفی محصولات و زمینه ساز انحطاط و ورشکستگی سینمای ایران است جلب کنیم و با تشریح وضع موجود ضرورت تحول در مدیریت و به روز رسانی در زیر ساخت‌ها و حرکت در مسیری که ما را به چشم اندازی درخور برای سینمای ایران برساند، یاد آور شویم.
سانسور در تولید و ناامنی در بازار عرضه و نمایش رابطه سینمای ایران را با ده‌ها میلیون مخاطب ملی و منطقه‌ای و جهانی مخدوش کرده و عملا "دریافت سفارش و سرمایه از آن‌ها را برای فیلمساز ایرانی ناممکن کرده است.
آزادی و امنیت بازار یعنی تولید انواع فیلم برای انواع مخاطب و معرفی فراگیر و تبلیغ اثر گذار این فیلم‌ها در رسانه ملی و عرضه و نمایش قانونی آن‌ها در سالن‌های نمایش، شبکه‌های تلویزیونی، ویدیوی خانگی، ماهواره، اینترنت ونهادهای خدماتی نظیر هتل‌ها، بیمارستان‌ها،خطوط حمـل ونقل جاده‌ای وریلی، کشتیرانی، هواپیمائی وبازگشت به‌هنگام عواید آن به جریان تولید و صاحبان آثار.
اما اکنون چنین بازاری وجود ندارد. سرقت و قاچاق و تکثیر و نمایش غیر قانونی فیـلم‌ها، سینمای ایران را در سالن‌های نمایش به محاصره در آورده و عمده‌ی درآمد محصولات ما را محدود به فروش بلیط در گیشه سینماهای پایتخت و معدودی شهرهای دیگر کرده و پاسخگوئی به تقاضای حداکثر یکی دو میلیون مخاطب را وجه اصلی همت سینمای ایران قرار داده است.
به این ترتیب فیلم‌های ایرانی به محض آنکه پای خود را از سالن‌های نمایش بیرون می‌گذارند و همچون هر سینمای دیگری در هر جائی دیگر از جهان به سراغ بازار تلویزیون، ماهواره، ویدیوی خانگی، اینترنت و نهادهای خدماتی می روند دیری نمی‌گذرد که کلاهشــان ربوده، گوششان بریده، جیبشان زده و دارائی‌اشان به تاراج می‌رود.
تبدیل شدن سالن به اصـلی‌ترین بازار نمایش، دست بالا را به صـاحبان آن‌ها داده و عمـلاً سالن‌های سینما را به زندانی با اعمـال شاقه برای جریان تولید فیلم ایرانی بدل کرده است. امروزه سینمادار هر فیلمی را که بخواهد، در هر سالنی که صـلاح بداند و در هر سـانسی که میل داشته باشد و به هر اندازه که کرم‌شان اقتضاء کند نمایش می‌دهد و حتی حاضر نیست دریافتی نقد از گیشه فروش بلیط را در همان مبداء با صاحبان فیلم تقسیم کند و بازپرداخت سهم آن‌ها را نسیه و به چک وعده دار حواله می‌دهد.
در این بازار آشفته که اکثر تولیـدات سینمای ایران حتی به سرمایه اولیه خود دست پیدا نمی‌کنند و اغلب با ورشکستگی مواجه می‌شوند، جریان سالن داری امکان اعمال سلیقه و جریان سازی در تولید و توزیع را نیز به دست آورده است. اتکاء به ستاره سـالاری و باز تولید کلیشه‌های ماهواره‌ای و برنامه ریزی برای تولیـد و نمایش معـدود فیلم‌هایی که قرار است پرفروش شوند و رها شدن بقیه فیلم‌ها به تاراج کف فروش و هجوم بازار سیاه و ورود سرمایه‌های مشکوک به سینما از آثار و تبعات ناگزیر این اوضاع است. سینمای ایران باید از حبس در سالن‌ها خلاص شود و در پناه حمایت‌های قانونی فضای دیداری_شنیداری کشور را که اینک در تسخیر ماهواره و بازار سیاه و انبوه واردات رسمی و غیر رسمی قرار دارد به نفع تولید داخلی و فیلم‌های ایرانی متحول کند.
با به روز رسانی فناوری در صنعت سینما و اتکاء به اینترنت کم هزینه و پر سرعت و فعال کردن بازار ده‌ها میلیونی وی – او – دیدر بخش خصوصی، سینمای ایران می تواند به رقابت با منظومه‌های هنری و رسانه‌ای رقیبان منطقه‌ای و حریفان جهانی پرداخته و انبوه مخاطبان به تاراج رفته را به دامان تولید داخلی بازگرداند.
حذف سانسور و روزآمد کردن همه مناسبات سرمایه گذاری و تولید و توزیع و نمایش و باز تعریف جایگاه هر کـدام متناسب با تحولات فناوری روز، چاره ناگزیر برای حفظ حیات و رونق بازار و اعتـلاء کیفیت سینمای ایران و رقابت پذیر شدن محصولات آن در بازارهای منطقه و دنیاست. برقراری نظارت اصناف واقعی، نظام شفاف اطلاع رسانی، آنلاین شدن گیشه و سالن در سراسر کشور، آشتی تلویزیون با سینما و معرفی و تبلیغ و نمایش فیلم‌های ایرانی، سر و سامان دادن به بازار ده‌ها میلیونی ویدئوی خانگی با توسعه فناوری وی – او-دی، الزام نهادهای خدماتی به خرید حقوق نمایش، احیاء پژوهش‌های کاربردی، توسعه آموزش کارگاهی و پیوند آن به بازار کار، ترویج تعاونی‌های تولید و توزیع و نمایش در همه استان‌ها و برپایی جشنواره‌های ملی و محلی وقومی از جمله ویژگی‌های چشم اندازی‌ست که وطن، فرهنگ، هنر و سینمای ما استحقاق آن را دارد و امضاء کنندگان زیر برای پی گیری و تحقق آن با هم پیمان بسته‌اند.
در خاتمه برای پشت سر گذاشتن مشکلات گریبان‌گیر سینمای ایران، توصیه ما دست اندرکاران سینما، انتخاب رئیسی درد آشنا برای سازمان سینمایی است که در حل معضلات از تجارب حرفه‌ای صنوف سینمایی استفاده کند. باشد که با مشورت نمایندگان واقعی صنوف سینمایی و بدون تاثیرپذیری از اشخاص خاصی که جز منافع شخصی به چیز دیگری نمی‌اندیشند، بتوانید با انتخاب درست، سینمای ایران رادر مسیر شکوفایی و اعتلا نگهدارید.»
با احترام:کانون کارگردانان سینمای ایران،انجمن تهیه‌کننده/کارگردانان سینما،انجمن صنفی فیلمنامه نویسان سینمای ایران
انجمن منتقدان سینمای ایران،انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند،انجمن مدیران تولید سینمای ایران.