بزرگنمايي:

آریا بانو -
«سیلوستر استالونه» با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود از شروع فیلمبرداری «رمبو 5» خبر داد. عکس‌هایی که استالونه از خود در کسوت نقش «رمبو» منتشر کرده است شگفتی بسیاری از طرفداران رمبو را هم به همراه داشت. فیلمی خاطره‌انگیز و پر از حادثه و ماجرا که در دهه 1980 وارد فرهنگ عامه شد و همچنان طرفداران حرفه‌ای خودش را دارد.
زمانی فیلمی از «نیکلاس کیج» با نام «ارباب جنگ» (2005) اکران شد که در نقش دلال سلاح‌های جنگی بود. او به کشوری آفریقایی می‌رود و می‌خواهد مسلسل‌های گران‌قیمتی را به جانیان یک دیکتاتوری بی‌رحم بفروشد. یکی از افراد حکومت از کیج می‌پرسد: «تفنگ رمبو را هم دارید؟» پدیده فیلم‌های رمبو با تمام اشکالات فنی و کشت و کشتار خنده‌داری که دارد مملو از درون‌مایه‌ها و لایه‌های زیرین معنایی درباره جنگ‌های آمریکا در افغانستان و ویتنام و کشورهای دیگر است که همگی قربانی جنگ‌طلبی آمریکایی‌ها شده‌اند. استالونه، ستاره تاثیرگذار سینمای هالیوود در لباس نظامی‌های جنگی آمریکایی تبدیل به ماشین کشتار می‌شود و روحیه یک شورشی و عاصی تمام عیار را هم دارد.
رمبو و طرفداران سینه‌چاک دست‌راستی
عکس‌های جدید استالونه کاراکتر سینمایی رمبو را در حالی نشان می‌دهد که لباس‌های کابوی به تن دارد و این تصویر دورترین تصویری است که طرفدارانش از او در ذهن داشتند. گویا این‌بار استالونه تصمیم گرفته است که در ژانر وسترن فیلمی پر حادثه را جلوی دوربین ببرد. اگر توالی داستان فیلم قبلی مدنظر باشد این پوشش منطقی به نظر می‌رسد زیرا در قسمت چهارم این مجموعه یعنی «جان رمبو» (2008)، رمبو پس از ماجراهای خونینی که در کشور «برمه» از سر می‌گذراند به آمریکا و مزرعه پدرش در آریزونا بازمی‌گردد؛
بنابراین قسمت پنجم رمبو ادامه داستان قبلی است و این بار رمبو تصمیم گرفته است در مزرعه پدری بماند و سبک زندگی کابوی‌ها را در پیش بگیرد. این سبک زندگی شبیه سبک زندگی جمهوری‌خواهان آمریکایی است که بیشتر قدرتمندان این حزب از ایالت‌های جنوبی هستند. ایالت‌هایی که در کار کشاورزی و زراعت و زمین و برده‌داری یدی طولایی دارند. به زندگی جرج‌ بوش پسر نگاه کنید. او پس از ریاست جمهوری خود به مزرعه پدری می‌رود و با ثروت انبوه خود و پس از سال‌ها جنگ‌افروزی مشغول زندگی آرام و راحتی می‌شود. در صورتی که مردم کشور عراق و افغانستان در فقر و فلاکت دست و پا می‌زنند. سینما از سیاست جدا نیست. مخصوصا اگر پای فیلم‌های تجاری هالیوودی و ستاره‌های کلاسیک دهه 1970 و 1980 در میان باشد.
«مارتین اسکورسیزی» که او را با عنوان دانشمند سینما هم می‌شناسند فیلم «راننده تاکسی» (1976) را با بازی درخشان «رابرت دنیرو» ساخت. اما در مراسم اسکار همان سال فیلم «راکی» (1976) به کارگردانی «جان جی.‌آویلدسن» و بازی استالونه برنده بهترین کارگردانی و بهترین فیلم اسکار شد. مراسم‌های سینمایی آن سال‌ها به شدت سیاسی بودند. آن فیلم‌های برنده به نوعی تبلیغات حکومت لیبرال دست راستی آمریکا در برابر کشورهای کمونیستی شرقی بودند. استالونه که در فیلم راکی تبدیل به سوپراستار سینما شد، در حساب بانکی‌اش هیچ پولی نداشت. او نقش فردی را بازی می‌کرد که زندگی او کاملا تبلور «رویای آمریکایی» است. فردی از طبقات پایین جامعه که به بالاترین سطح جامعه می‌رسد. او قهرمان ورزشی مهمی می‌شود. راکی در قسمت چهارم همین مجموعه به سراغ قهرمان بوکس کشور شوروی سابق هم می‌رود و او را زمین می‌زند!
سینمای سفارشی ایران در برابر سینمای سیاسی هالیوود
آخرین خبرها و شنیده‌ها حاکی از این است که در قسمت جدید فیلم رمبو، کاراکتر پرآوازه رمبو که از اختلال استرسی ناشی از آسیب روانی رنج می‌برد بعد از دزدیده شدن فرزند دوستش به جنگ با کارتل مکزیکی مواد مخدر می‌رود. برای سیاست‌مدارهای دست راستی آمریکا مهاجرت غیر قانونی و کارتل‌های مواد مخدر مکزیکی تبدیل به چالشی بزرگ شده است.
حالا هم قهرمان سینمایی آنها باید این معضلات را روی پرده سینما بیاورد. مهم‌ترین نکته در این نوع از سینمای سیاسی توجه به کیفیت بالای فیلم و انبوه جلوه‌های ویژه و قهرمان‌‌سازی درست و حسابی است که سینمای ایران از آن غافل است. فیلم‌های سفارشی و رانتی سینمای ایران توجه بینندگان وطنی را هم جلب نمی‌کنند چه برسد به اینکه اکران جهانی شوند و باعث توجه محافل سینمایی هم بشوند. آنها فیلم‌هایی بسیار ضعیفی هستند که با پول بادآورده و بدون پاسخگویی ساخته می‌شوند؛ در نهایت آنچنان جعلی و باسمه‌ای از آب در می‌آیند که حتی تبدیل به کمدی‌های مبتذل صد تا یک غاز می‌شوند.
ماجرای ترامپ و سیلوستر استالونه
خبرهایی در 29 آذر شنیده شد که «دونالد ترامپ» تمایل دارد که سیلوستر استالونه را به عنوان رئیس «سازمان ملی پشتوانه هنرهای آمریکا» منصوب کند. این سازمان دولتی در سال 1965 توسط «لیندن جانسون»، رئیس جمهوری وقت آمریکا و کنگره آمریکا تاسیس شد و هدف از تاسیس آن، پشتیبانی مالی و حمایت معنوی از پروژه‌های هنری و برنامه‌های فرهنگی کشور است. سیلوستر استالونه روابط دوستانه‌ای با دونالد ترامپ رئیس ایالات متحده آمریکا داشته و بارها او را بازرگانی موفق و یکی از چهره‌های تاثیرگذار دنیای سرگرمی توصیف کرده است. از «رونالد ریگان» تا «دونالد ترامپ» شاهد چهره‌های قدرتمند سیاسی هستیم که دستی در دنیای سرگرمی و سینما دارند.
دست راستی‌های آمریکایی به خوبی از سینما و صنعت سرگرمی بهره می‌برند. البته استالونه در جریان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، دونالد ترامپ را فاقد تجربه لازم برای رهبری جهان معرفی کرد ولی انتقاد تندی هم از او نداشت و درگیر جار و جنجال‌های سیاسی نشد. در نهایت هم استالونه اعلام کرد که از پیشنهاد همکاری با موسسه پشتوانه ملی برای هنرها به «خود می‌بالد»‌ اما‌ قصد ندارد ریاست این نهاد فرهنگی را بر عهده بگیرد. از سوی دیگر «رابرت دنیرو» که در حال حاضر یکی از تاجرهای بزرگ هم شده است بارها در سخنرانی‌هایش به ترامپ حمله کرده است و حتی مردم را تشویق به رای دادن علیه ترامپ می‌کند. او طرفدار حزب رقیب ترامپ است. به این ترتیب بازیگران هالیوودی در عرصه عمومی مانند سیاست بسیار فعال هستند.
روزنامه ابتکار