بزرگنمايي:

آریا بانو - بهمن فروتن کارشناس فوتبال ایران که سابقه حضور در فوتبال آلمان را داشته است و چندی پیش در برنامه ی فوتبالیسم شبکه سه اعلام کرده بود مدت کوتاهی یورگن کلوپ شاگرد او بوده و مدت کوتاهی هم او شاگرد یورگن کلوپ بوده، در مصاحبه ای اعلام کرد: کارلوس کی روش شاگرد خوبی برای الکس فرگوسن نبوده است.

سرویس اخبار - بهمن فروتن ، کارشناس و مربی باسابقه فوتبال ایران که با نوع ادبیات جالب توجهش شناخته می‌شود، اینبار هم به موضوع مربوط به کارلوس کی روش پرداخته و صحبت‌های جالبی را مطرح کرده است.
قانون اول؛ یک مربی هیچ وقت علیه مربی دیگر حرف نمی‌زند
کدهای زیادی در فوتبال وجود دارد از جمله برد و باخت اما یک کد اصلی داریم که بین همکاران و مربیان است. یک کارشناس می‌تواند درباره مربی صحبت کند اما مشخصه‌ای بین مربیان وجود دارد که درباره یکدیگر چه خوب چه بد نباید اظهار نظر کنند.
در همه دنیا چنین مسائلی رعایت می‌شود. آنهایی که یک مقدار حرفه‌ای گری را فراموش می‌کنند اظهار نظرهایی دارند که در شان طرف مقابل‌شان نیست.
از نظر من این شکل درستی نیست که در رسانه‌ها به یکدیگر پرخاش کنیم. ممکن است با یکدیگر رو به رو شوند یا ملاقات کنند ولی برابر فوتبالی‌ها که جمعیت میلیونی هستند یک فرد بایستد و پرخاش کند، مسئله درستی نیست. من به این آقایان می‌گویم که مجسم کنید در یک سن تئاتر حضور دارید دو مربی در سالن مملو از تماشاچی به یکدیگر حرف‌های نامربوط بزنند؟ حالا این یک سالن تئاتر می‌تواند 500 نفره باشد یا میلیون‌ها نفر.
فرگوسن به سمت شاگردش کفش پرت کرد نه یک ملت
طبیعی است که ما این مسئله را هشت سال داریم. به عنوان کارشناس و اگر جایی به عنوان مربی مشغول بودم این اظهارنظر را نکردم اما زمانیکه کارشناس بودم همیشه توضیح دادم که از نظر فرهنگی آقای کی‌روش در یک رتبه بین المللی هستند.
دلیل این پرخاشگری‌ها هم این است؛اگر الکس فرگوسن در یک نیمه بازی عصبانی می‌شود و کفشی را به پیشانی بکهام پرتاب کند این یک امر داخلی است و اگر ریشه آن را پیدا کنند و بفهمند که رابطه بین شاگرد و مربی چه بوده، این اتفاق مشخص می‌شود؛ فرگوسن هیچ زمان به سوی یک ملت و یا جمع سرمربیان کفش پرتاب نمی‌کند! به نظرم کی روش شاگرد اول فرگوسن نبوده و همه چیز را از او یاد نگرفته است.
او هشت سال وقت داشت فوتبال ایران را سامان بدهد
در طول این هشت سال کی‌روش نشان داده که نتوانسته از نظر فرهنگی در کشور ما روی مربیان اثرگذار باشد و بیشتر شبیه ما شده، اگر کی روش اگر دوباره به فوتبال اروپا برگردد همه متوجه خواهند شد که در ایران یک سری مسائل را یاد گرفته است.
مشخص است کی‌روش روی فوتبال ما در جهت حرکت فوتبال مدرن امضایی نداشته و ما را به یک راهی به سوی تمدن بزرگ فوتبال نبرده. کی روش هشت سال وقت داشت فوتبال ایران را سامان بدهد. ما توقع نداشتیم در هشت سال به بالاترین درجات فوتبال مدرن برسیم اما قدم در این راه گذاشتن حق مسلم ماست که متاسفانه کی‌روش این کار را نکرده است.
او به ما یاد داده در مقابل دستکاری و دخالت سیستم‌های دیگه مقاومت کنیم و برابر لابی‌های اقتصادی و تجاری ایستاده است. مقاومت‌هایی در مقابل نفوذ سیاسیون داشته که مثلا کدام بازیکن را به کار بگیرد و کدام را نگیرد. این یک شخصیتی به بازیکنان داده که مورد حمایت یک نیرویی هستند که نمی‌شود آن را زمین زد.
آقای کی روش، اینجا آلمان نیست
آقای کی روش به فوتبال آلمان تشریف نیاورده‌اند. فکر می‌کنم که اگر ایشان سرمربی آلمان می‌شدند این مقدار حق و حقوق نمی‌گرفتند. از نظر بودجه در قسمتی که مربوط به خودشان می‌شود، پرداختی‌ها آنطور که مطلع هستم کافی و حتی زیادی هم هست اما در زمین سخت افزاری و امکانات برای فوتبال ما دچار یک سری ضایعات سیاسی اجتماعی هستیم. پس از نظر بودجه او می‌داند که در کدام کشوری حضور دارد و از همه چیز آگاه است.
ما ملت حق نشناسی نیستیم
چه عیبی دارد که از کی روش میراث نداشته باشیم، این را از او می‌پذیریم و پس از رونمایی از زمین جدید او دوست دارد که در خدمت تیم‌های ملی باشد که این را هم می‌پذیریم. در ازای بودجه‌ی هنگفتی که به او تخصیص داده شده او چنین اقدامی انجام داده و از او ممنونیم.
ما ملت حق ناشناسی نیستیم اما یک سوال دارم. فردی مانند کی روش حتی به من هم یاد داده است آنقدر نیرومند باشم که جلوی نفوذ هرگونه سیستم خارجی در فوتبال را بگیرم ولی مرد بزرگ این را می‌داند که در تیم‌های پایه کشور ما چه اتفاقاتی می‌افتد که چشمه‌ی جاری فوتبال موفق بین المللی است، خشک شده است؟
کی روش تکنوکرات است
آقای کی روش نمی‌داند که آن پایین‌ها چه خبر است، آقای کی‌روش در کنار ساختمان پک، اتاق و زمینی که برای ما به میراث گذاشته نمی‌رود در بین مردم ببیند، او یک دفعه از قفس تیم ملی خارج نشده که ببیند بیرون از آن چه خبر است. این ایراد بزرگی است که من از آقای کی روش می‌گیرم و او فقط یک تکنوکرات است؛ یک آچار دستش است…
بگذارید واضح تر بگویم تکنوکرات‌ها آدم هایی هستند که اگر کنارشان بچه هایی باشند که تحصیل نکرده باشند، اهمیت نمی‌دهد. مهم این است که او مثلا یک چیز را بنا کند. در کل به افرادی گفته می‌شود که اولویت اصلی آنها بنا کردن است و آنهایی هستند که به مسائل تکنیکی توجه دارند و مردم برایشان مهم نیست.
فقط سرکوفت می‌خوریم که بودجه نداریم
کی روش بزرگترین مرد فوتبال ایران است چون هیچ کس نمی‌تواند در حال حاضر به او حمله کند. او فردی است که مانند یک تکنوکرات بزرگ که به او وابستگی شدید داریم دوست دارد فوتبال ما را درست کند که البته آن چیزی که باب میلی فوتبالی‌ها بوده در نیامده است و توقع داریم که نگاهی به ریشه فوتبال کشور ما داشته باشد: تیم‌های پایه.
اگر او با همه اقتداری که دارد حکم رسیدگی به فوتبال پایه را می‌داد به جای زمین 10 هزار متبر مربعی، زمینی به مساحت کشور بنا می‌کرد تا در اقصی نقاط کشور ارث کی روش جوانانی بودند که هم بودجه داشتند هم سخت افزار داشتند و رسیدگی. متاسفانه از ذخیره بزرگ طلای کشور ما در فوتبال چیزی نسیب مربیان نشده و فقط از آقای کی روش سرکوفت می‌خوریم که بودجه نداریم.
استاد و معلم من هستم، او یک خان است!
نمی‌توانم به کی روش امیرکبیر فوتبال گفت، حتی نمی‌توان استاد یا معلم گفت، استاد من هستم نه کی روش. برای توصیف کی روش می‌توان گفت کسی که 10 هزار متر مربع زمین صاف برای ما به ارث گذاشت. خان… کی روش یک خان است که علاقه زیادی به فرهنگ فئودالی(سیستم ارباب – رعیتی) دارد و آن را رعایت می‌کند و از نگاه کی روش، او 10 هزار متر زمین تمرین برای رعیت‌هایش به ارث گذاشته که باید متشکر باشیم!
بیشتر از یواخیم لو به کی روش پول می‌دهیم
عشق نتیجه گیری در آسیا را ندارم تا وقت زیبایی‌شناسی رعایت نمی‌شود. امر بسیار مهمی است مثل این که برای شما یک کارخانه بهترین ماشین سواری از نظر موتور، شاسی و لوازم باشد اما شدیدا بی ریخت باشد.
قطعا اگر پولش را داشته باشید که داریم و از نظر بودجه بیشتر از یواخیم لو به کی‌روش پول می‌دهیم پس از اینجا نمی‌توانند ادعا کنند که بودجه ما کم است و ما هم ماشین زیبا می‌خواهیم؛همانطور که به من می‌گویند استاد این را بپذیرم و این سوال را مطرح کنم که چرا فوتبال ما زیبایی‌اش را از دست داده است؛ ما زیبا بازی نمی‌کنیم. بنابراین اول فدراسیون سعی کند این زیبایی را به فوتبال برگرداند؛ ما فرض کنیم در جام ملت‌ها چهارم شدیم، نباید به هیچ وجه از کی‌روش جدا شویم.
هشت سال فوتبال زمخت بازی می‌کنیم
دوست دارم تیم ما برابر ژاپن، استرالیا و… فوتبال مهیج و بی نظیری بازی کند که به وجد بیاییم. تیم کی‌روش ترسو بازی نمی‌کند. در فوتبال دو فاکتور اصلی وجود دارد: حرکت زمخت که تکل می‌زنید و خشن بازی می‌کنید یک حرکت هم داریم به نام بازی ظریف. در این بخش می‌توانید مالکیت داشته باشید، کار گروهی کنید، حمله و ضد حمله تشکیل بدهید. با این روش شما می‌توانید حرکت زمخت حریف را بشکنید.
تیم ما در این هشت سال فاقد حرکات ظریف بوده و این آزار دهنده است. اگر که الکس فرگوسن یک تیم منچستریونایتدی داشت که تمام دنیا می‌خواستند مانند او بازی کنند و تیکی تاکای را پیش از بارسلونا منچستر رویایی بازی می‌کرد که تمام دنیا از آن لذت می‌برند، به این دلیل بود که دو مربی داشت یکی کی‌روش که حرکات زمخت را به بازیکنانی امثال روی کین نشان می‌داد و یکی دیگر از آنها، استیو مک لارن که حتی سرمربی تیم ملی انگلیس هم شد اما موفق نبود چون تنها فوتبال ظریف را تنها ارائه می‌داد.
فوتبال ما به ترکیب کی‌روش – مک لارن نیاز دارد
با حرکت زمخت شاید به جایی برسید اما صرفا بازی ظریف جوابگو نیست، اگر کی‌روش با روش زمخت جواب می‌گرفت که در تیم ملی پرتغال و رئال مادرید موفق می‌شد. او الان پرت شده در ایران و مک لارن هم با ظرافت به جایی نرسید. اما این دو در کنار هم مکمل بودند و به قله فوتبال رسیدند.
کی‌روش شاید به مکمل نیاز داشته باشد اما او فرگوسن نیست که با دو مربی کار کند؛ کی‌روش سرمربی است که همه را از کنار خودش فراری می‌دهد و همه چیز را برای خودش می‌خواهد.
در همین آسیا و در هشت سال به هیچ افتخاری نرسیدیم
کی روش در آسیا چشمانش را باز کند و ببیند که هیچ افتخاری کسب نکرده چون رویه زمخت را تنها در نظر دارد و اگر بلد باشد این دو فاکتور را ادغام کند به جاهای خیلی خوبی می‌رسد. بنابراین چه حالی می‌شود که ایران قهرمان جام ملت‌ها شود ولی فوتبالی که کره بازی برابر آلمان بازی کرد را برای مثال ارائه نکنیم.
باز هم می‌بینیم که تیم‌های ملی کشورهای مختلف برای انتخاب سرمربی دچار مشکل هستند چون مشاوره‌های خوبی ندارند که تحقیق کنند به چه سرمربی نیاز دارند و با او وارد مذاکره شوند که به دردشان بخورند.
شاید کی روش بعد از 8 سال ایران را ترک کند، به هر حال ما قبل از آن هم جام جهانی رفته بودیم آیا این لطف برای فوتبال ماست؟ سرمربیان زیادی در فوتبال آلمان سراغ دارم که اگر به ایران راه پیدا می‌کردند در رده جوانان بهترین آسیا می‌شدیم. خیلی‌ها فوتبالیست‌های ایرانی را قبول دارند و امیدوارم روزی را ببینیم که همه از فوتبال ایران صحبت کنند و شاهد هدر رفتن استعدادهای ناب نباشیم.
منبع: فوتبال پارس
میلاد براهیمی