بزرگنمايي:

آریا بانو - سیدمجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از نمایشگاه "ما تصویرگر هستیم" بازدید کرد.


به گزارش هنرآنلاین ، سیدمجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن بازدید از نمایشگاه "ما تصویرگر هستیم" که به مناسبت هفته تصویرگری به همت انجمن تصویرگران در خانه هنرمندان ایران برپا شده گفت: باور قلبی من این است که بر روی زمین هیچ انسانی را نمی‌توانید بیابید که سودای قصه در سر نداشته باشد و بی‌شک یکی از جنبه‌هایی که قصه می‌تواند در ذهن بوجود آورد تصویر است.
وی افزود: ما در سرزمین پرقصه‌ای زندگی می‌کنیم و برخی از این قصه‌ها اقبال این را داشته‌اند که مورد توجه تصویرگران قرار گیرند و تصویرگری در تاریخ ما عمر درازی دارد. در گذشته تصویرگری لابه لای صفحه‌های کتاب‌ها ارائه می‌شد اما به مرور این تصاویر به عنوان اثر مستقل در نمایشگاه‌ها در معرض دید قرار می‌گیرند.
معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به پشتوانه غنی تصویرگری در ایران گفت: در 40 سال اخیر تصویرگری ایران بسیار بالنده شده است و اگر به آثار تصویرگری که به عنوان نمونه در خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمده نگاه کنید٬ در می‌یابید که چقدر این آثار از نظر زبان٬ قلم و تصویر هویت ایرانی پیدا کرده‌اند. خالقان این آثار از تکنیک‌ها و مواد مختلفی استفاده کرده‌اند و در آثارشان شیوه‌های بیانی تصویرگری را به اوج رسانده‌اند.
وی با اشاره به اقبال تصویرگران ایرانی در عرصه بین‌الملی گفت: مشک آن است که خود ببوید...، این کلام سعدی فراز دقیق و درستی در جهان امروز که عصر ارتباطات و رسانه است ارائه می‌دهد که زشت و زیبا مورد داوری قرار می‌گیرند، در چنین شرایطی بی‌شک اقبال تصویرگران ایرانی مدیون قدرت و قوت آثار تصویرگران ایرانی است.
حسینی با اشاره به نمایشگاه ما تصویرگر هستیم گفت: این نمایشگاه به نوعی آیینه‌ای در برابر ما قرار می‌دهد تا توان خانواده پرشمار تصویرگران ما را نشان دهد. امیدوارم که تمرکزمان را تنها معطوف به دیدن قابلیت‌ها و نقاط قوت‌مان در عرصه تصویرگری نکنیم و نقاط ضعف‌مان را نیز ببینیم و نسبت به خلاء‌هایی که در این حوزه داریم بی‌اعتنا نباشیم.
معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش پایانی صحبت‌های خود با اشاره به داستان‌های غنی ایرانی گفت: گنجینه ادبیات روایی و قصه‌های فراوانی داریم که تنها تعداد محدودی از این آثار مصور شده‌اند٬ امیدوارم جامعه تصویرگران نسبت به این غنای داستان‌های ایرانی و گنجینه مفصل و ارزشمند ادبیات روایی بیش از پیش توجه کند. سرمایه‌ی تصویرگری امروز کشور می‌تواند دستمایه ارزشمندی نیز برای پویانمایی ایرانی باشد و پویانمایی بسیار می‌تواند از این سرمایه استفاده کند.