چاپ

آریا بانو - غزل شماره 249 حافظ یکی دیگر از غزل‌هایی است که در فاصله بین دوره زمانی سلطنت شاه شجاع و دوری او از شیراز سروده شده است. شاعر به باد صبا می‌گوید می‌تواند با آوردن خاک خوش‌بوی راه یار اندوه دل حافظ را از بین ببرد. در ادامه نیز منتظر رسیدن خبری از دوست است؛ با نسیم صبا و نفحاتی که از جانب یار می‌آید مشام جانش معطر می‌شود.

سرویس فرهنگ و هنر
ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار
نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار
تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه‌ای از نفحات نفس یار بیار
به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز
بی غباری که پدید آید از اغیار بیار
گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب
بهر آسایش این دیده خونبار بیار
خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست
خبری از بر آن دلبر عیار بیار
شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن
به اسیران قفس مژده گلزار بیار
کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست
عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار
روزگاریست که دل چهره مقصود ندید
ساقیا آن قدح آینه کردار بیار
دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگین کن
وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
تعبیر فال حافظ شما
مطمئن باش که این روزهای سخت تمام می‌شود و انتظارها به پایان می‌رسد. تلخ کامی‌ها جای خود را به خوش و شادی خواهند داد. صبر و بردباری را پیشه کن و به خدا امیدوار باش. با آرامش خاطر به کار خود ادامه بده.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
شاهد فال:
غزل شماره 250 - روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر