آریا بانو - غزل شماره 285 حافظ در سال‌های اول سلطنت شاه شجاع و در مدح او سروده شده است. شاعر در این غزل به شدت از زاهدان ریایی و صوفیان انتقاد می‌کند. ممدوح حافظ پادشاهی است که خطا را می‌بخشد و گناه دیگران را می‌پوشاند. در این دوران حافظ آشکارا و بی‌ترس ظرف شراب را حمل می‌کند و فتوادهنده یا همان زاهد ریاکار در پنهان شراب می‌نوشد.
سرویس فرهنگ و هنر
در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش
صوفی ز کنج صومعه با پای خم نشست
تا دید محتسب که سبو می‌کشد به دوش
احوال شیخ و قاضی و شرب الیهودشان
کردم سؤال صبحدم از پیر می فروش
گفتا نه گفتنیست سخن گر چه محرمی
درکش زبان و
پرده نگه دار و می بنوش
ساقی بهار می‌رسد و وجه می نماند
فکری بکن که خون دل آمد ز غم به جوش
عشق است و مفلسی و جوانی و نوبهار
عذرم پذیر و جرم به ذیل کرم بپوش
تا چند همچو شمع زبان آوری کنی
پروانه مراد رسید ای محب خموش
ای پادشاه صورت و معنی که مثل تو
نادیده هیچ دیده و نشنیده هیچ گوش
چندان بمان که خرقه ازرق کند قبول
بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
به امید دیگران منشین و به وعده‌های آنان هرگز دل مبند. تا زمانی که روی پای خود نایستی و اراده‌ای قوی نداشته باشی، نمی‌توانی آرزوهای خود را محقق سازی. با احتیاط رفتار کن. اسرار خود را با هرکسی در میان مگذار.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 286 - دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
http://www.banounews.ir/fa/News/105196/غزل-شماره-285-حافظ--در-عهد-پادشاه-خطابخش-جرم-پوش